17. Ἀντὶ Ἐπιλόγου: Τόπος καὶ Χρόνος Προσευχῆς

Ὁ τόπος τῆς προσευχῆς εἶναι ἐλάχιστος «γιὰ νὰ χωρέσει τὴν ἀσύλληπτη πνοὴ τῆς ψυχῆς, τὴν ὥρα ποὺ προσεύχεται». Ἐλάχιστος, μικρὸς καὶ ἔγκλειστος στὰ στενὰ ὅρια τῶν γήινων συνειδήσεων.

Ὁ τόπος προσευχῆς εὐλογεῖται μὲ τὴν «αὐτόφωρη» διαδικασία, δηλαδὴ εὐλογεῖται καὶ εὐθὺς ἀμέσως σφραγίζεται ὡς «οἶκος Κυρίου».

Εὐθὺς ἀμέσως εἰσβάλλουν στὸν τόπο προσευχῆς καὶ τὸν καθιστοῦν «ἱερὸ νοητὸ οἶκο τοῦ Κυρίου» Ἄγγελοι κατερχόμενοι ἀπὸ τὸν Οὐρανό, οἱ ὁποῖοι τὸν κοσμοῦν καὶ ψάλλουν καὶ ἀγαλλιάζει ἡ ψυχὴ σὺν Κυρίῳ – εἴτε ὁ τόπος αὐτὸς εἶναι ἡ κατοικία εἴτε ἡ ὕπαιθρος εἴτε ὁ οἶκος τέλεσης τῆς Θείας λατρείας (ἡ ἐκκλησία).

Ἐντὸς τοῦ τόπου τῆς προσευχῆς, ποὺ εὐθὺς ἀμέσως μεταβάλλεται σὲ ἱερὸ Σημειο γιὰ τὸ Σύμπαν, ἡ προσευχὴ διαχέεται ἐν μέσῳ πύρινου Φωτὸς καὶ ἐκτοξεύεται στὰ δώματα τοῦ Οὐρανοῦ, γιὰ νὰ χτυπήσει τὴν πόρτα τοῦ Πυρήνα μὲ ἔκρηξη Φωτός.

Ἐφόσον ὁ Θεὸς εἶναι «ὁ πανταχοῦ Παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν», ἡ προσευχὴ στὸν ὁποιονδήποτε χῶρο ἢ τόπο γίνεται ἀθάνατες πνοὲς Ἀγγέλων.

Ἐλευθερωθεῖτε ἀπὸ τὶς δεσμεύσεις τοῦ τόπου, τοῦ κτίσματος, τοῦ ἰδιαίτερου χώρου καὶ εἰσέλθετε αὐθόρμητα καὶ ἀθρόα, διὰ τῆς προσευχῆς, στοὺς Οὐρανούς.

Προσευχηθεῖτε ἀντάμα μὲ τὰ λαλίστατα πτηνὰ τοῦ οὐρανοῦ, ἀντάμα μὲ τὸ τραγούδι τοῦ θερινοῦ ἥλιου, ἀντάμα μὲ τὸν θαλάσσιο φλοῖσβο, ἀντάμα μὲ τὴν πνοὴ τοῦ ἀνέμου, ἀντάμα μὲ τὶς κρυστάλλινες πηγὲς τῶν βουνῶν.

Προσευχηθεῖτε ἀντάμα μὲ τὰ ὄρη καὶ ἀφουγκραστεῖτε τοὺς ἤχους τῆς ζωῆς τους.

Προσευχηθεῖτε ἀντάμα μὲ τὰ ἀστέρια καί, ποῦ ξέρετε, ἴσως στὸ φῶς τῆς εὔηχης σιωπῆς τους νὰ ἔρθετε ἀντιμέτωποι μὲ τὸ θαῦμα τοῦ Θεοῦ, ὅταν τὰ ἀστέρια θὰ κατέρχονται μὲ ἀγάπη τὶς κλίμακες τοῦ Οὐρανοῦ γιὰ νὰ ἀνταμώσετε στὶς γήινες προσβάσεις.

Ἡ προσευχὴ σᾶς προσφέρει τὶς εὐχὲς ἀπὸ τὸ ἀθάνατο νερὸ καί, ἐφόσον τὸ πιεῖτε μὲ ἐμπιστοσύνη ψυχῆς καὶ ἄκρατο πόθο, θὰ καταστεῖτε ἀθάνατοι.

Οἱ ὀργανωμένοι καὶ καθιερωμένοι «χῶροι τῆς Θείας λατρείας» ἐντὸς τῶν ὁποίων μετὰ δόξης καὶ τιμῆς εὐλογεῖτε τὸν Κύριο Δέν Απορρίπτονται, εἶναι οἱ κυρίως χῶροι προσφορᾶς λατρείας, οἱ χῶροι ἀποδοχῆς τιμῶν ὑπὸ τὸν τύπο τῆς ὀργανωμένης λατρείας πρὸς τὸν Κύριο, πρὸς δόξαν τοῦ Κυρίου.

Ἐντὸς τῶν χώρων αὐτῶν, ἐφόσον δὲν ὑπάρχει μεμονωμένος χῶρος περισυλλογῆς καὶ συγκέν- τρωσης πέριξ τῆς ψυχῆς σας καὶ ἰδιαίτερα πέριξ τοῦ Κυρίου, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ τέλεια ἐπικοινωνία, διὰ τῆς προσευχῆς, μὲ τὰ θεῖα γεγονότα, τὴ Θεία Οὐσία, τὸν Θεῖο Πυρήνα.

Ἰδιαίτερα στοὺς χώρους αὐτοὺς καταθέτετε τὸ ἱερό σας καθῆκον – τὸ καθῆκον τῆς ἀπονομῆς τιμῶν πρὸς δόξαν τοῦ Ὑψίστου, τὸ καθῆκον τῆς κατάθεσης τῆς ἀτομικῆς πειθαρχίας στὰ κελεύσματα τῆς Θείας λατρείας σύμφωνα μὲ τὸν τύπο τῆς «ἐκκλησιαστικῆς θρησκείας».

Ἡ προσευχὴ προβάλλει ἀφ’ ἑαυτῆς τὴν ἀπαίτηση τῆς αὐτοσυγκέντρωσης, τῆς μοναχικότητας, τῆς ἰδιαιτερότητας, γιατὶ γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο εἶναι «κάτι» τὸ ἰδιαίτερο, τὸ μοναδικό, τὸ ἀτομικό – σὲ σχέση πάντα μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ Δημιουργοῦ.

Προσευχηθεῖτε «ὅπου πραγματικὰ ἵστασθε», προσευχόμενοι βιώνετε τὴν ἀνάγκη προσευχῆς.

Προσευχηθεῖτε ὅταν γνωρίσετε τὸν Κύριο καὶ ἐπιθυμεῖτε νὰ ἐκδηλώσετε τὴ χαρὰ τῆς γνωριμίας γιατὶ Τὸν εἴδατε – γιατὶ Τὸν γνωρίσατε ἀκούγοντας τὸ τραγούδι τοῦ ἀηδονιοῦ, γιατὶ Τὸν εἴδατε μιλώντας μὲ τὸν ἄνεμο, γιατὶ Τὸν εἴδατε ἀκούγοντας τοὺς ψιθύρους τοῦ βουνοῦ, γιατὶ Τὸν εἴδατε μιλώντας μὲ τὴν αὔρα τῆς θάλασσας καὶ διαπιστώσατε ὅτι τὰ ἔμψυχα καὶ τὰ ἄψυχα μιλοῦν μὲ τὴ γλώσσα Εκείνου.

Προσευχηθεῖτε στὸν τόπο ποὺ βιώνετε τὸν πόνο σας, γιατὶ ὁ τόπος ὅπου ὑπάρχει ὁ πόνος καὶ τὸν βιώνετε εἶναι ἀναμφίβολα σφραγισμένος ὡς «οἶκος Κυρίου». Ἐκεῖ, ἰδιαίτερα, ἡ κραυγὴ τῆς προσευχῆς σας θὰ χαράξει τὸ Σύμπαν μὲ ἴχνη ποὺ θὰ ἔχουν ἀπὸ Ἁγίους καὶ Ἀγγέλους σφραγίδα ἐπανάστασης.

Προσευχηθεῖτε, ἱστάμενοι κάτωθεν τοῦ Οὐρανοῦ καὶ ἐνώπιόν Του, γιατὶ ὁ Οὐρανὸς εἶναι ἰδιαίτερα εὐαίσθητος στὸν ἦχο τῆς φωνῆς σας καὶ στὸν ἦχο τῆς ψυχῆς σας. Μὲ τὴν προσευχὴ παραμερίζονται τὰ σύννεφα καὶ ὁ Ἥλιος ὁδηγεῖ τὸν ἦχο τοῦ πόνου σας ἢ τὸν ἦχο τοῦ ψαλμοῦ σας μὲ πύρινο ἅρμα στὰ ὕψιστα δώματα.

Προσευχηθεῖτε ἐκεῖ ὅπου ζεῖτε τὸ μεγαλεῖο τῆς ζωῆς, δηλαδὴ στὴ μάχη, στὴν εἰρήνη, στὸν πόνο, στὴ χαρά.

Προσευχηθεῖτε στὸν τόπο τῆς ἀγωνίας ἀπὸ τὴ μάχη τῆς ζωῆς, στὸν τόπο τῆς ἀγαλλίασης ἀπὸ τὴν εἰρήνη τῆς συμφιλίωσης, στὸν τόπο τῆς εὐδαιμονίας ἀπὸ τὴ χαρὰ τῆς ψυχῆς, στὸν τόπο τῆς Βίωσης τοῦ Πόνου.

Ἡ προσευχὴ εἶναι προσέγγιση ἀναμφισβήτητα τῶν Θείων Δυνάμεων. Στὴν προσευχὴ ὁ πόνος γίνεται κόμπος, λυγμὸς καὶ κραυγὴ ἀπόγνωσης. Στὴν προσευχὴ ὁ Κύριος συμπράττει μαζί σας τὰ μέγιστα.

Ἰδιαίτερα προσευχηθεῖτε ἐν πλήρει περισυλλογῇ μέσα στὴν ἀπομόνωσή σας. Ἰδιαίτερα προσευχηθεῖτε «αὐτοσυγκεντρωμένοι» σὲ χώρους μοναχικούς, ποὺ ἐμπνέουν τὴ γλώσσα τῆς ψυχῆς, γιατὶ εἶναι οἱ καταλληλότεροι.

Οἱ ὁμαδικὲς προσευχές, ποὺ ἰδιαίτερα ἐμπνέουν κάποιες καθορισμένες ὁμάδες ἀτόμων στὸν 20ὸ αἰώνα, ἴσως φέρουν σημεῖα στημένης παράστασης, γιατὶ ἀπὸ αὐτὲς λείπουν τὰ στοιχεῖα τῆς ἀπομόνωσης καὶ τῆς αὐτοσυγκέντρωσης καί, γι’ αὐτὸν τὸν λόγο, ἀμφίβολο εἶναι ἂν αὐτή, ἡ ἴσως στημένη παράσταση, θὰ ξεπεράσει τὸν χῶρο τῶν ὁρίων της.

Ἐλπίζουμε ὅτι κατανοήσατε πόσο ἁπλὸ εἶναι νὰ ἐπιλέγει ὁ καθένας σας τόπο γιὰ νὰ συνομιλήσει μὲ τὸν Θεό.

Ἁπλὰ προσέλθετε διὰ τῆς προσευχῆς στὸν Κύριο, στὸν οἶκο Του, καὶ παρατηρῆστε ὅτι ἡ προσευχὴ ἔχει πολλὲς ὁμοιότητες μὲ τὴν ἔκφραση τῆς ἐλευθερίας, ἀφοῦ ὁδηγεῖ σὲ αὐτήν.

Πολὺ σημαντικὸ εἶναι καὶ τὸ σημεῖο τοῦ χρόνου τῆς προσευχῆς, γιατὶ ὁ χρόνος δὲν κρίνεται ἀπὸ τὴ διαφορὰ τῶν ὡρῶν τῆς ἡμέρας ἢ τῆς νύχτας, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν κρισιμότητα τῶν γεγονότων. Ὁ χρόνος εἶναι τὸ «γέγονα», τὸ γεγονός, καὶ τὸ γεγονὸς καθορίζει τὸν χρόνο. Δύσκολα νὰ τὸ ἀντιληφθεῖτε, ἀφοῦ δὲν ὑπάρχει στὴ γλώσσα σας ἕνα ρῆμα ἀκριβοῦς ἔκφρασης.

Καλούμαστε νὰ δώσουμε ἐπεξήγηση στὸ ἐρώτημα τοῦ χρόνου. Ὁ χρόνος διακινεῖται, κατὰ συνέπεια ἔχει σημεῖα ἐπαφῆς μὲ τὸ χθὲς καὶ τὸ σήμερα καὶ ἐπηρεάζει τὸ αὔριο. Ὁ χρόνος στοχεύει καὶ ἐντὸς αὐτοῦ τοῦ γεγονότος νοεῖ τὸ γίγνεσθαι ἐν ἀπολύτῳ σκοπῷ καὶ ἀρχῇ.

Δὲν ὑπάρχει ἀκριβὴς χρόνος προσευχῆς. Ἡ προσευχὴ λειτουργεῖ διαχρονικά, ἀγκαλιάζει τὸ παρελθόν, ὑποθάλπει τὸ παρὸν καὶ θεραπεύει τὸν χρόνο τοῦ μέλλοντος.

Δὲν διαθέτουμε ἔκφραση στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα. Εἴπαμε ὅτι σημαντικὲς ρήσεις δὲν ἀποδίδονται στὴ γλώσσα σας γιατὶ ἀνήκουν στὰ ἰδιώματα τοῦ Οὐρανοῦ. Ὁ χρόνος εἶναι χρυσός. Αὐτὴ ἡ ἔκφραση μᾶς ἐκφράζει κατὰ προσέγγιση καὶ σᾶς προτείνουμε καὶ τὴν κατανοήσετε γιὰ τὴν ἔγκαιρη ἐφαρμογή της στὸν χρόνο τῆς διαχρονικῆς πορείας.

Λυπούμαστε ἐὰν δὲν γίναμε σαφεῖς. Ἀπὸ τὴν ἔρευνα ὅμως τοῦ κειμένου θὰ γνωρίσετε τὸν χρόνο, ὁ καθένας σας ἀνάλογα μὲ τὴ δεκτικότητα τῆς διάνοιάς του. Ἐν καιρῷ θὰ ἔχετε ἕνα
συγκεκριμένο σημεῖο τοῦ χρόνου, αὐτοῦ τοῦ χρόνου ποὺ ρυθμίζει τὰ πάντα, τὰ πρίν, τὰ μετὰ καὶ τὰ ἐνδιάμεσα.