14. Τὸ Ὅραμα

Ὅλοι ὅσοι νοσεῖτε θὰ λάβετε ἴαση ψυχῆς, ἐφόσον ὁριστεῖτε πνευματικὰ καὶ αἰσθαντικὰ ἐνώπιον τοῦ πνευματικοῦ σας γίγνεσθαι καὶ ἐκδηλώσετε τὴν ἄκρατη εἰλικρινὴ ἐπιθυμία τῆς ἴασής σας.

Τότε θὰ κατέλθουν ἡ Βούλησή Του καὶ τὸ Φως Του.

Εἴμαστε ὑπηρέτες, Ἄγγελοι καὶ δίνουμε μηνύματα ἐκ τῆς παραχώρησης τῆς Ἀγάπης Του.

Εἴμαστε ἐξωγήινοι καὶ γήινοι, δηλαδὴ ὀντότητες ποὺ οὐδέποτε ἔχουμε σαρκωθεῖ καὶ ὀντότητες ποὺ σαρκωθήκαμε ἀλλὰ ἐλευθερωθήκαμε ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ὕλης. Εἴμαστε πολλοὶ ἐντὸς φωτεινῆς μάζας, ποὺ ἑστιάζεται πέριξ τοῦ Κυρίου. Εἴμαστε στὸ σύνολό μας Οντότητα. Εἴμαστε ἕνα ρεῦμα ἰσχυρῆς δύναμης Φωτός.

Ἀνησυχοῦμε γιὰ ἐσᾶς καὶ σᾶς φροντίζουμε μὲ φροντίδα ἀγάπης. Σᾶς δίνουμε ὅλα ὅσα κρατᾶμε στὰ φωτεινά μας χέρια. Αὐτὰ τὰ χέρια ἄρχισαν τὴν προσπάθεια ἐμφύτευσης στὸν πλανήτη σας τῶν οὐράνιων φυτῶν, τῶν εἰσαγόμενων ἀπὸ τὸν Οὐρανό. Ἐντὸς τῆς οὐσίας τῶν «εἰσαγόμενων φυτῶν» τὸ περίβλημα τῶν κυττάρων τους, ἡ κυτταρική τους μεμβράνη –ἡ ὁποία χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν ἰδιαίτερη σκληρότητα τῆς οὐσίας της– κάποτε θὰ λάμπει. Ἡ κυτταρικὴ μεμβράνη τῶν φυτῶν θὰ ἀποβεῖ φορέας Φωτὸς καὶ ἐντός της μόρια Φωτὸς θὰ ἐκπέμπουν φωτεινὲς ἐκπομπὲς καὶ οἱ πράσινοι φίλοι τοῦ πλανήτη θὰ παίρνουν μέρος στὶς διαδικασίες τῆς διάχυσης καὶ διάθλασης τοῦ Φωτός.

Στὸν 21ο αἰώνα ὁ Ἥλιος θὰ ἀποβεῖ πηγὴ ζωῆς. Ἡ μορφή του θὰ διοχετεύσει τὰ μόριά της στὸ κυτταρικό σας γίγνεσθαι καί, ὅσο ὁ χρόνος θὰ σᾶς καθιστᾶ ἄτρωτους –ἀφοῦ θὰ σᾶς παίρνει ἀπὸ τὴν ὕλη καὶ θὰ σᾶς μετουσιώνει σὲ Φῶς, ἕνα φῶς ὑπερκόσμιας ἔκφρασης ποὺ θὰ εἰσχωρεῖ στὰ κύτταρα τοῦ ὑλικοῦ σας σώματος–, τόσο θὰ ἰσχυροποιεῖ τὰ κύτταρά σας, θὰ τὰ προστατεύει ὑπὸ μορφὴ πολύπλοκης μεμβράνης καὶ θὰ προχωρεῖ στὴν οὐσιαστικὴ ἐξέλιξη ὑπὸ τὴν Αιγίδα τῆς οὐράνιας γενετικῆς.

Ἡ φορὰ τῶν ὄντων θὰ ἄγεται ἀπὸ αὐτὴν τὴ διαδικασία καὶ θὰ ὁδηγεῖται στοὺς ὁρίζοντες τῆς φωτεινῆς ροῆς, ἐκεῖ ὅπου ὅποιος «εἰσάγεται» εἰσχωρεῖ στὸ ἀέναο Φῶς τῆς Συμπαντικῆς Ἀγάπης.

Ὁ Κόσμος θὰ οὐσιαστικοποιεῖται καὶ ἐλάχιστοι θὰ ἀδιαφορήσουν γιὰ τὴν Ἀγάπη, ἡ ὁποία θὰ δίνει συνεχῶς, χωρὶς νόμους καὶ περιορισμούς.

Ὅταν ἡ Ἀγάπη θὰ λάβει ἔκφραση «ἐν τῇ ὁράσει τοῦ κυττάρου σας» καὶ θὰ βρίσκεται ἄνωθέν σας «ἐντὸς χρυσῶν σημείων γεγραμμένη», τότε θὰ ἐκπλαγεῖτε καὶ θὰ θαμπωθεῖτε. Ἐκείνη θὰ σᾶς συνεφέρει μὲ τὴν πνοή της, θὰ σᾶς θωπεύσει μὲ τὰ φωτεινά της χέρια καί, ὅταν τὰ ἀκροδάχτυλά της ἀγγίξουν τὴν καρδιά σας, ἡ καρδιά σας θὰ ἐρωτευτεῖ τὴ φλογερὴ ὕπαρξη τῆς Ἀγάπης καὶ θὰ καταστεῖ πανέτοιμη νὰ εἰσχωρήσει στὴ Δική Της καρδιά.

Σᾶς δίνουμε μιὰ ἔκφραση τοῦ θεϊκοῦ ἔρωτα, δηλαδὴ τῆς ἐρωτικῆς ἕλξης τῆς γήινης ὕπαρξης καὶ τῆς Θεϊκῆς Ἀγάπης.

Ὅταν τὰ φῶτα τῶν ἀστεριῶν ἀνατείλουν στὸν γήινο ὁρίζοντα, τότε ἐσεῖς, ὄντα εὐλογημένα, θὰ γνωρίσετε ἀσύλληπτα Σημεια καὶ θὰ δεχτεῖτε στὴ μνήμη τῆς καρδιᾶς σας στιγμὲς ἀπίθανου κάλλους. Ἡ καρδιά σας θὰ χτυπήσει γιὰ πρώτη φορὰ πραγματικὰ ἐρωτικὰ στὰ χτυποκάρδια τοῦ Οὐρανοῦ καὶ ὁ Οὐρανός, ἀγαπημένος ἐραστὴς τοῦ ἄπειρου κάλλους, θὰ σᾶς συνεπάρει μὲ τὰ ἁρμονικά του χρώματα.

Καὶ ὅταν πλέον ὁ τραγουδιστὴς τῆς ἀγάπης τραγουδήσει μὲ τὸν «Αμνο» τῶν αἰωνίων τὸ τραγούδι τῆς Υπαρξης, τότε θὰ ἀπορρίψετε τὰ γήινα τραγούδια. Ὅλα τὰ «μουσικὰ κομμάτια» ποὺ ἔχουν χαρακτηριστεῖ ἀπὸ ἐσᾶς «ἐπιτυχίες» θὰ θεωρηθοῦν πιὸ ἀσήμαντα ἀπὸ τὸ μηδέν, γιατὶ τὸ τραγούδι τοῦ Τροβαδούρου τῆς ἔναστρης ὀρχήστρας θὰ εἰσχωρήσει στὶς μουσικὲς χορδὲς τῶν ἀηδονιῶν καὶ θὰ γίνει παλμὸς ἡ φωνὴ τῆς συμπαντικῆς πλάσης.

Ἀπὸ τὸν Οὐρανὸ θὰ ἐξέλθει ὁ λυρικὸς ποιητικὸς λόγος, ποὺ ἄφησε ἐλάχιστα περιθώρια ἐπαφῆς στοὺς αἰῶνες. Οἱ ποιητὲς τῆς γλυκύτητας τοῦ Rabindranath Tagore θὰ μᾶς ἀγκαλιάσουν μὲ δέος καὶ θὰ πλουτίσουν τὴν ἔμπνευσή τους, γιατὶ ἡ ἔμπνευσή τους θὰ εἶναι συνέχειά μας.

Ὅλα θὰ βαίνουν στὴν αἰώρηση τῶν φωτεινῶν οὐσιῶν, γιατὶ οἱ φωτεινὲς οὐσίες Ειναι Πηγη τοῦ Μέλλοντος Κόσμου.

Ἡ ἴδια ἡ πλάση τοῦ Κόσμου εἶναι ἔκφραση ποιητικῆς ἔννοιας ἢ ἔννοια ποιητικῆς ἔκφρασης.

«Ὁ Θεὸς πλάθει τὸν κόσμο» σημαίνει ὅτι Εκεινος ἐργάζεται τὴν ποίηση διὰ τῶν «χειρῶν» Του, δημιουργεῖ τὴν ποίηση ἀπὸ διαλεχτὰ ὑλικὰ καὶ μὲ τὰ χέρια Του ἀγγίζει καὶ εὐλογεῖ τὸ δημιούργημά Του.

Ἐντὸς τῆς ἐμπνευσμένης Του δεξιοτεχνίας, ὅλα τὰ ὑλικὰ ποὺ λαμβάνει ἐκ τῆς καρδίας Του τὰ πλάθει μὲ ἁρμονία καὶ δίνει τὴ μορφὴ ἀπὸ τὴν ἔμπνευσή Του, γιατὶ εἶναι ὁ Δημιουργός τους.

Ὅταν πλάθει τὸν Κόσμο, δημιουργεῖ τὸ κάλλος, γιατὶ Κοσμει τὴν ἔμπνευσή Του, τὴν πλάση, μὲ περίτεχνο πάθος.

Εἶναι Ενώπιόν σας, Εκεινος, ὁ ποιῶν τὴν Κόσμια εἰκόνα τῆς Ἀγάπης Του. Δίνει τὴν πλάση τὴν κόσμια ἐκ τῆς Ἀγάπης Του καὶ δίνεται στὰ κόσμια ὄντα μὲ Ἀγάπη, ἀφοῦ πρῶτα τοὺς ἔδωσε τὸν Γολγοθᾶ.

Ἀπόψε θὰ σᾶς δώσουμε ὁρισμένα σημαντικὰ μηνύματα ποὺ θὰ ὑλοποιηθοῦν ἀπὸ ἐσᾶς.

Ἤδη ὁ Οὐρανὸς ἔλαβε τὴν τάση τῆς καθύψωσης καὶ ὄχι τῆς ἀνύψωσης. Καθύψωση σημαίνει ὅτι Ὑψοῦται μὲ τάση καθόδου, δηλαδὴ κατέρχεται στὰ ἐπίπεδα τῆς Γῆς. Ὑπερυψούμενος καὶ ὁλοκληρωμένος καὶ ὑπερήφανος γιὰ τὴν προσφορά Του.

Ἡ Καθύψωση τοῦ Οὐρανοῦ εἶναι Σημειο οὐσιαστικοῦ στόχου.

Ἐμεῖς ἐκλαμβάνουμε τὴν ἔννοια τοῦ ρήματος «καθυψοῦμαι» ὡς ἑξῆς: κατέρχομαι γιὰ τὴ φωτεινή μου ἔνταξη στὰ κάτωθεν ἐπίπεδα καί, παράλληλα, ἵσταμαι στὰ ὕψη τῶν περιστάσεων, ποὺ ἑστιάζονται γύρω ἀπὸ τὸ Θεϊκὸ Σχέδιο.

Οἱ Οὐρανοί, λοιπόν, καθυψοῦνται ἐντὸς φορᾶς καθόδου «κάτωθεν τῶν δωμάτων τους» καὶ μὲ τὸ Φῶς τους ἀγγίζουν ὅλο τὸ πλανητικὸ κύτταρο τῆς Γῆς, τὸ οὐσιῶδες κύτταρο τοῦ γίγνεσθαι αὐτῆς.

Οἱ Οὐρανοὶ ἀναβιώνουν ἐντὸς τοῦ πλανήτη τὰ μέχρι τώρα ὑπάρχοντα φάσματα Οὐσίας καὶ τὰ καθιστοῦν «πρωτότυπα φωτεινὰ γεγονότα» καί, μέσα ἀπὸ τὰ γεγονότα αὐτά, ἀφήνεται ἡ οὐράνια διάθεση γιὰ τὰ περαιτέρω σημαντικὰ γεγονότα τῶν σημαντικῶν χρόνων.

Ὁ ἤδη ἀλλοιωμένος καὶ φθαρμένος καὶ κακοποιημένος φλοιὸς τῆς Γῆς θὰ δεχτεῖ τὸ εὐεργετικὸ χέρι τοῦ Οὐρανοῦ καί, ἐνῶ αὐτὸ τὸ ζεστὸ ἀπὸ τὴν ἀγάπη χέρι θὰ εἰσέρχεται ἐντὸς τῶν πληγῶν του, ὁ φλοιὸς θὰ ἀναγεννᾶται καὶ θὰ λαμβάνει ζωτικὰ στοιχεῖα ἀπὸ τὴν τέφρα – καὶ ἀπὸ τὴν τέφρα θὰ ἀνα-λαμβάνει κύτταρα ζωῆς καὶ πνοὲς ἐκ τῆς Πνοης Του.

Στὸ κέντρο τῆς Γῆς ὑπάρχει ὡς ἔμψυχη ὀντότητα ὁ πυρήνας της, ὁ ὁποῖος ἔχει κέντρα σήμανσης γενετικῶν κανόνων. Αὐτὰ τὰ κέντρα σήμανσης κανόνων γενετικῆς ἤδη ἔχουν ἀδρανοποιηθεῖ ἀπὸ τὴ φθοροποιὸ ἐπέμβαση, εἶναι δηλαδὴ ἐκτὸς δύναμης ἐκπομπῆς, ἔχουν ἀπολέσει τὸν ρόλο τους, γιατὶ, ἀπὸ τὴν ἀδράνειά τους, τὸν ἔχουν λησμονήσει καὶ γι’ αὐτὸν τὸν λόγο λησμονήθηκαν καὶ παραμελήθηκαν καὶ ὑπέστησαν τὴ γνωστὴ γήινη φυσικὴ βιολογικὴ φθορά.

Αὐτὰ τὰ κέντρα σήμανσης κανόνων γενετικῆς θὰ ἐπαναλειτουργήσουν, θὰ ἰσχυροποιηθεῖ ὁ λειτουργικὸς μηχανισμὸς τοῦ πλανήτη σας καὶ θὰ θέσει σὲ λειτουργία μὲ δομικὲς δονήσεις τὸν γήινο χῶρο. Τὸ εἶδος αὐτῶν τῶν δονήσεων, ὅπως τὶς χαρακτηρίσαμε λόγω τῆς σπουδαιότητας τῆς λειτουργίας τους, θὰ εἰσχωρήσει στὶς γήινες ὀντότητες καὶ θὰ ἐρεθίσει τὰ νευραλγικὰ σημεῖα, τὰ ὁποῖα θὰ καταστοῦν ἱκανὰ νὰ προσδώσουν αὐτοὺς τοὺς κανόνες στὰ κύτταρα συνείδησης καὶ στὰ κύτταρα γνώσης καὶ στὰ κύτταρα μνήμης, δηλαδὴ στὸν ἐγκέφαλο τοῦ ἀνώτερου ζωικοῦ βασιλείου.

Αὐτὸ σημαίνει ὅτι «ποιεῖται συνειδητὴ ἔναρξη ἐγκεφαλικῆς συνεργασίας πλανήτη καὶ ὄντων τοῦ ἀνώτερου ζωικοῦ βασιλείου».

Αὐτὴ ἡ ἐγκεφαλικὴ συνεργασία θὰ ἀποβεῖ ἡ ἀσύλληπτη ἔκφραση μορφῆς στὸν πλανήτη. Ἐδῶ ὁ ἀνθρώπινος νοῦς λέει «τέρμα, δὲν εἶμαι σὲ θέση νὰ καταλάβω».

Ὁ ἀνθρώπινος νοῦς θὰ ἀντιληφθεῖ τότε ὅσα δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ ἀντιληφθεῖ τώρα ἢ δὲν ἔχει ἀντιληφθεῖ, γιατὶ αὐτὰ θὰ τὰ βιώσει «κάποτε» – καὶ ὅταν αὐτὰ τὰ κείμενα τοῦ παρελθόντος θὰ περάσουν στὸ ἐγγὺς παρόν, ἐκεῖνοι ποὺ θὰ τὰ λαμβάνουν θὰ τὰ βιώνουν καὶ θὰ ἀναμοχλεύουν κάποιες συνειδήσεις καὶ κάποιες μνῆμες.

Ὅσοι ἀπὸ ἐσᾶς βιώσετε μὲ σάρκα καὶ ὀστᾶ τὰ ἑπόμενα ἑκατὸ χρόνια, θὰ βιώσετε περίπλοκους χημικοὺς τύπους ποὺ θὰ ἐκφράζουν τὸ DNA σας.

Ὅσοι ἀπὸ ἐσᾶς νοοῦν ἢ νοήσουν θὰ βρεθοῦν στὴ θέση νὰ ἑρμηνεύσουν καὶ νὰ ἀποδεχθοῦν καὶ νὰ «γνωρίσουν» τὸ DNA χωρὶς τὴν ἀνάγκη ἑρμηνείας καὶ γνώσης τῶν βιοχημικῶν τύπων του.

Τὰ ὄντα τοῦ ἀνώτερου ζωικοῦ βασιλείου θὰ ἔχουν χαρακτηριστικὰ μόρια καὶ αὐτὰ τὰ μόρια θὰ συντονίζονται παραγωγικὰ καὶ βιοχημικὰ στὴν ἑστία τοῦ πυρήνα τοῦ κυττάρου, οὕτως ὥστε ὁ πυρήνας νὰ μπορεῖ νὰ λειτουργεῖ, κατὰ τὴν πορεία τῆς βιολογικῆς ὀντότητας, μὲ σοφία καὶ φρόνηση καὶ ἁρμονία μὲ τὸν ἀνώτατο Πυρήνα.

Ὁ πυρήνας τῆς Γῆς, ὁ πυρήνας τοῦ ὄντος τοῦ ἀνώτερου ζωικοῦ βασιλείου καὶ ὁ Πυρήνας τοῦ ἀνώτατου Σύμπαντος θὰ συνέχονται πνευματικὰ καὶ θὰ συνυπάρχουν καὶ θὰ συλλειτουργοῦν «ἐν ἀπολύτῳ ἁρμονίᾳ» λειτουργίας καὶ θὰ εἰσβάλλουν οἱ δύο στὸν Ενα καὶ ὁ Ενας στοὺς δύο ὑπὸ μορφὴ συγχώνευσης καὶ μοριακῆς ταύτισης.

Ὅλα θὰ τείνουν στὴν ἐξομοίωση καὶ ἀπὸ τὴν ἐξομοίωση θὰ κατευθύνεται ἡ φορὰ τῶν ὅλων στὴν Αφομοίωση.

Ἡ φορὰ καί, τελικά, ἡ θέση τῆς ἀφομοίωσης θὰ εἶναι ὁ τελικὸς σκοπὸς καὶ αὐτὸς ὁ σκοπὸς θὰ ἀπέρχεται μὲ οὐσιαστικὴ σοφία γιὰ τὸν οὐσιαστικὸ Σταθμό.

Ὁ τελικὸς οὐσιαστικὸς Σταθμος εἶναι τὸ ζητούμενο, εἶναι ὁ σταθμὸς τοῦ Υψους καὶ τοῦ Βάθους, εἶναι ὁ χῶρος ἐντὸς τοῦ ὁποίου εἰσέρχονται τὰ ἐρωτηματικὰ τῶν αἰώνων, εἶναι ὁ σταθμὸς στὸν χῶρο τοῦ ὁποίου εἰσῆλθαν ὁ Παῦλος, ὁ Πέτρος καὶ ὁ Ἰωάννης. Σὲ αὐτὸν τὸν ἀπέραντο καὶ Μεγάλο Σταθμο γράφτηκαν τὰ ἅγια Εὐαγγέλια, οἱ Ἐπιστολὲς ἀγάπης, ἡ θεία Ἀποκάλυψη.

Ὁ πλανήτης Γῆ μέχρι σήμερα συντηρεῖ ἁπλῶς τὴ ζωὴ καὶ ἐκτρέφει τὸν ἄνθρωπο. Ὁ ἄνθρωπος, ὅμως, σὲ ἀντάλλαγμα καταστρέφει καὶ λεηλατεῖ τὴ Γῆ σὲ τέτοιο βαθμό, ποὺ ἡ διατροφὴ πλέον τῶν κατοίκων τῆς Γῆς θὰ εἶναι προβληματικὴ ἢ ἀδύνατη.

Ὁ ἄνθρωπος ποτὲ δὲν κατάλαβε ὅτι ἡ Γῆ, ἡ προσωρινή σας κατοικία, εἶναι ὁ μοναδικὸς χῶρος ὅπου ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ βρεῖ τὴ δικαίωσή του καὶ τὴν ἀπελευθέρωσή του ἀπὸ τὸν ἐγκλωβισμὸ τῆς ὕλης.

Ὁ ἄνθρωπος ἔχει τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ ὅ,τι συμβαίνει στὸν πλανήτη. Ἡ παραβίαση τῶν φυσικῶν νόμων δημιουργεῖ τὴ δυσαρμονία, τὴν ἀρρυθμία καὶ τὴν καταστροφή.

Οἱ ἀρνητικὲς ἐνέργειες τοῦ ἀνθρώπου ἔχουν ὡς συνέπεια τὶς γνωστὲς κρίσεις σὲ πολλὰ σημεῖα τοῦ πλανήτη, κρίσεις ποὺ πρέπει νὰ ἀποδοθοῦν στὴν ἀπληστία, στὴν ἐκμετάλλευση, στὴ σκληρότητα κ.λπ.

Ἡ πολιτικὴ καὶ ἡ τεχνολογία, ὅπως καὶ ἡ ἐπιστήμη, βασισμένες σὲ ἐσφαλμένες ἀντιλήψεις ἔχουν ἀποτύχει παταγωδῶς στὸ ἔργο τους καί, ἀντὶ νὰ λύσουν τὰ προβλήματα, τὰ ἐπιδεινώνουν.

Οἱ τεράστιες στρατιὲς τῶν ἀνέργων, τῶν πεινασμένων καὶ τῶν καταπιεσμένων ἀνθρώπων ὁραματίζονται κάποια ἀλλαγὴ καὶ αὐτὴ ἡ ἀλλαγὴ θὰ συμβεῖ ὅπως ἀκριβῶς περιγράφεται στὰ βιβλία μας.

Σὲ αὐτὴ τὴν ἀλλαγή, σὲ αὐτὴ τὴν προσπάθεια πραγμάτωσης τοῦ ὁράματος, ὁ κάθε ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ ἀναλάβει τὴν εὐθύνη του – ὁ κάθε ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ μετάσχει σὲ αὐτὴν τὴ διαδικασία τῆς ἀλλαγῆς, τῆς ἀνάπλασης καὶ ἀναγωγῆς.

Ὅλα θὰ ἀλλάξουν. Ὅλα ὅσα ὁ ἀγαπητὸς Ἰωάννης περιγράφει στὴν Ἀποκάλυψη καὶ ὅλα ὅσα ἐμεῖς ἀποκαλύπτουμε στὰ βιβλία μας θὰ συμβοῦν, ἐάν, φυσικά, ὑπάρξει ἀνάγκη – καὶ θὰ ὑπάρξει ἀνάγκη, ἐὰν ὁ ἄνθρωπος δὲν θελήσει νὰ ἀλλάξει πορεία, νὰ ἀλλάξει κατεύθυνση.

Ἡ Γῆ, ἡ μητέρα Γῆ, θὰ ἐπαναστατήσει γιὰ νὰ ξαναβρεῖ τὴν ἰσορροπία της καὶ τὴν ἁγνότητά της. Σεισμοί, καταποντισμοί, διαταραχὲς τῆς φύσης, γεωγραφικὲς μετατοπίσεις θὰ ὑπάρξουν ἐνδεχομένως στὸ μέτρο ἐκεῖνο ποὺ ἐπιβάλλεται γιὰ τὴν ἀνάκτηση τῆς ἁγνότητας τοῦ γήινου περιβάλλοντος καὶ τὴν ἀνάκαμψη τῆς βαρβαρότητας τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία ὁπωσδήποτε δὲν μπορεῖ νὰ συνεχιστεῖ γιατὶ θὰ σημάνει τὴν καταστροφὴ τοῦ πλανήτη καὶ ὅλων τῶν ἐνοίκων του.

Τὸ μέλλον τοῦ πλανήτη καὶ τὸ δικό σας, ὅμως, δὲν πρέπει νὰ τὸ ἀντιμετωπίζετε ἀρνητικά, δὲν πρέπει νὰ τὸ ἐκλαμβάνετε σὰν μιὰ καταστροφή, σὰν μιὰ τιμωρία, γιατὶ ἡ ὁποιαδήποτε καταστρεπτικὴ πλευρὰ τῶν μελλόντων νὰ συμβοῦν θὰ ἀποτελεῖ ἀναμφισβήτητα μιὰ ἀναγκαία θεραπευτικὴ μέθοδο ποὺ θὰ ἐφαρμοστεῖ, ὅπως εἴπαμε, μόνο ἐὰν ἐσεῖς οἱ ἄνθρωποι δὲν ἀλλάξετε συμπεριφορά.

Ἐπαναλαμβάνουμε ὅτι ἡ ἀνθρωπότητα στὴν ἐπερχόμενη χιλιετηρίδα θὰ ἔχει τὴ δυνατότητα καὶ τὴν εὐκαιρία νὰ προσπαθήσει γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ πλανήτη καὶ τῶν ἐνοίκων του.

Πλησιάζει ὁ ἐξαγνισμὸς τοῦ ἀνθρώπινου γένους καὶ ὅλων τῶν μορφῶν ζωῆς ποὺ φιλοξενεῖ ὁ πλανήτης. Ἡ ἀνθρωπότητα βρίσκεται πρὸ τῶν πυλῶν τῆς μεγαλύτερης μεταβατικῆς περιόδου ἀπὸ ὅσες βίωσε μέχρι σήμερα. Ὁ ἄνθρωπος θὰ περάσει ἀπὸ τὴν περίοδο τοῦ φόβου καὶ τοῦ σκότους στὴν περίοδο τοῦ φωτὸς καὶ τῆς ἐλευθερίας.

Πλησιάζει ἡ περίοδος κατὰ τὴν ὁποία, σύμφωνα μὲ τὸ Θεϊκὸ Σχέδιο, ὁ πλανήτης θὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὴ δυσαρμονία καὶ ὅλα τὰ ὄντα θὰ ἐξαντλοῦν τὸν βιοτικό τους κύκλο ὄχι κάτω ἀπὸ τὶς παλιὲς συνθῆκες ζωῆς, ἀλλὰ στὸ πλαίσιο τῆς ὁμόνοιας, τῆς εἰρήνης καὶ τῆς εὐημερίας.

Ἡ ἐπιστήμη καὶ ἰδιαίτερα τὸ ἐπιστημονικὸ καταστημένο θὰ ὑποχρεωθεῖ νὰ ἀλλάξει ἀντιλήψεις γιὰ τὴ ζωὴ καὶ τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου καὶ γιὰ τὴν ἐν γένει ἐξέλιξη τοῦ φυσικοῦ κόσμου.

Τὸ ὑλιστικὸ ἐξελικτικὸ μοντέλο τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου –τὸ ὁποῖο, ὅπως εἶναι γνωστό, δὲν στηρίζεται σὲ καμία ἐπιστημονικὴ βάση ἀλλὰ σὲ ἁπλὲς ἀναπόδεικτες ὑποθέσεις– θὰ καταπέσει, ἀφοῦ θὰ γίνει ἀπόλυτα κατανοητὸ στὸν ἄνθρωπο ὅτι τὰ πάντα ἐξελίσσονται βάσει Σχεδίου, βάσει ἑνὸς κατευθυντήριου Νοῦ, τοῦ Συμπαντικοῦ Νοῦ.

Θὰ γίνει φανερό, ἀκόμα καὶ στὸν τελευταῖο σκεπτόμενο ἄνθρωπο, ὅτι ἡ φύση παρουσιάζει ἱεραρχία στὴ δομή της καὶ ὅτι μεταξὺ τοῦ τελευταίου μικροσκοπικοῦ ἀτόμου τῆς ὕλης μέχρι τοῦ πιὸ μακρινοῦ γαλαξία ὑπάρχει συνδετικὸς κρίκος καὶ ὀργάνωση σὲ τέτοιο βαθμὸ τελειότητας, ὥστε νὰ ἀποκλείεται τὸ τυχαῖο.

Μιὰ ἀντίληψη τῶν γεγονότων –ποὺ ἀνταποκρίνεται στὸν κοινὸ νοῦ– κάνει φανερὸ ὅτι ἕνας Ὑπερνοήμων Νοῦς ἔχει παίξει μὲ τὴ φυσική, ὅπως καὶ μὲ τὴ χημεῖα καὶ τὴ βιολογία, γιατὶ στὴ φύση δὲν ὑπάρχουν τυφλὲς δυνάμεις καί, ὅπως παρατηρεῖ ἕνας νομπελίστας φυσικὸς τῶν καιρῶν σας, «τὸ σύμπαν εἶναι ἔτσι φτιαγμένο, ὥστε νὰ κατοικήσει μέσα σὲ αὐτὸ ὁ ἄνθρωπος καὶ τὰ ἄλλα ὄντα». Τὰ πάντα δηλαδὴ στὸ Σύμπαν εἶναι ἔτσι διευθετημένα, ὥστε ὅλοι οἱ ζωντανοὶ ὀργανισμοὶ νὰ ἐξασφαλίζουν τὴ συνύπαρξή τους. Ὁ Θεός, δηλαδή, δημιούργησε τὸ Σύμπαν προκειμένου νὰ κατοικήσει ὁ ἄνθρωπος, ὅπως ἀκριβῶς ἰσχυρίζεται ἡ παραδοσιακὴ θρησκευτικὴ ἑρμηνεία σχετικὰ μὲ τὴ Δημιουργία.

Ἡ «ἀκριβὴς» ἐπιστήμη τοῦ 19ου αἰώνα καὶ ἡ μεταλλαγμένη προέκτασή της στὸν 20ὸ αἰώνα κληροδότησε στὸν ἄνθρωπο τὸν πίθηκο ὡς πρόγονό του καὶ αὐτὸ χωρὶς καμία ἐπιστημονικὴ ἀπόδειξη. Ἁπλὲς ὑποθέσεις τῶν βιολόγων, παλαιοντολόγων, φυσιοδιφῶν κ.λπ. στήριξαν σὲ μύθους μιὰ ἐξελικτικὴ θεωρία, ἔτσι ἁπλῶς γιὰ τὴ στήριξη ἀπόψεων ἀναπόδεικτων. Ἡ θεωρία αὐτὴ εἶναι καὶ σήμερα ἀκόμη ἡ κρατούσα. Ἦρθε ὅμως ὁ χρόνος τῶν ἀλλαγῶν, ὁ χρόνος τῶν ἀποκαλύψεων καί, προπαντός, τῶν συγκλονιστικῶν γεγονότων ποὺ θὰ ἐπισυμβοῦν, τῶν γεγονότων πάνω στὰ ὁποῖα θὰ θεμελιωθεῖ ἡ παλιὰ θρησκευτικὴ ἀντίληψη γιὰ τὴν προέλευση καὶ τὸ μέλλον τοῦ κόσμου.

Ὁποιαδήποτε προσπάθεια ἀλλαγῆς καταβάλλεται σήμερα γιὰ τὴ βελτίωση, γιὰ τὴν ἀπάλειψη τῆς βίας, τῆς ἐκμετάλλευσης κ.λπ. εἶναι καταδικασμένη νὰ ἀποτύχει, ἐφόσον στηρίζεται στὰ παλιὰ καὶ δοκιμασμένα πρότυπα. Καὶ εἶναι καταδικασμένη νὰ ἀποτύχει, γιατὶ ἡ προσπάθεια αὐτὴ δὲν στηρίζεται σὲ καμία ἠθικὴ πνευματικὴ ἀξία, ἀλλὰ σὲ νόμους ποὺ ἐπιβάλλουν οἱ ἰσχυροί, νόμους ἀνήθικους καὶ ἐγκληματικοὺς ποὺ προωθοῦνται συνειδητὰ ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς καὶ γίνονται ἀποδεκτοὶ ἀπὸ τὴν ἐπιστήμη.