3. Δομικὴ Πρωταρχικὴ Ἐνέργεια

Ἡ δομικὴ πρωταρχικὴ ἐνέργεια, ἐπιμελῶς ἀπομονωμένη, στερεοποιημένη, συντονισμένη καὶ δυναμική, ἔχει συσσωρευθεῖ στὰ κύτταρα τῶν ὀντοτήτων ποὺ ἐνσαρκώθηκαν στὴ Γῆ ὑπὸ μορφὴ μαζικῆς καθόδου κατὰ τὸν χρόνο τῆς πτώσης. Πρόκειται γιὰ τὴν ἐναποθήκευση στὰ ὑλικοπνευματικὰ πεδία τῶν κυττάρων τῶν ἀνθρώπινων ὄντων καὶ γιὰ τὸν ἐγκλωβισμὸ μιᾶς ἀπίστευτης ἐνεργειακῆς δύναμης. Στὰ ἀνθρώπινα κύτταρα ἔχει ἀποταμιευτεῖ ἕνας θησαυρὸς ταυτισμένος μὲ τὸν ζῶντα ὀργανισμό, ποὺ ὅμως βρίσκεται σὲ κατάσταση νάρκης, ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει μὲ διάφορους ζωντανοὺς ὀργανισμοὺς ποὺ περιέρχονται σὲ κατάσταση προσωρινῆς, χρονικὰ προσδιορισμένης νάρκης, λόγω τῶν βιολογικῶν συνθηκῶν ποὺ ἐπηρεάζουν τὴ βιολογική τους πορεία.

Αὐτὸ τὸ τεράστιο δυναμικὸ ἐνέργειας τὸ ἔλαβε ἡ ἀνθρώπινη ὀντότητα ἀπὸ τὸν χῶρο τῆς συνειδητὰ ὁρατῆς καὶ συνειδητὰ ὑπαρκτῆς σὲ αὐτὴ Θείας Οὐσίας, μὲ τὴν ὁποία εἶχε συσπειρωθεῖ, ὄχι ὅμως κατὰ τρόπο ἀσφαλὴ καὶ ἀδιάρρηκτο, καὶ αὐτὸ ἦταν ἕνα ἐλάχιστο δεῖγμα τῆς Θείας εὐσπλαχνίας. Αὐτὸ τὸ τεράστιο ἐνεργειακὸ ἀπόθεμα, ὁ ἄνθρωπος, ἀφοῦ συντονίστηκε μὲ τὸν ὑλικὸ κόσμο, τὸ μετατόπισε ἤδη στὸν χῶρο τῆς λήθης ἀπὸ δική του ἀσυνείδητη δραστηριότητα, καὶ ἔκτοτε ἕλκεται ἔντονα ἀπὸ τὴν ἀπολαβὴ καὶ ἀπόκτηση τῶν πρωτόγνωρων ἀγαθῶν τῆς Γῆς.

Ὅπως καταλαβαίνετε, ὁ ἄνθρωπος ἀγνοεῖ αὐτὴ τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ κυρίως ἀγνοεῖ ὅτι εἶναι ἐλάχιστα πλέον τὰ χρονικὰ περιθώρια τῆς ἄγνοιάς του, γιατὶ θὰ ἀποκαλυφθεῖ ἡ Ἀλήθεια. Καὶ ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι αὐτὴ ἡ πρωταρχικὴ ἐνέργεια, σύμφωνα μὲ τὴ Θεία Βούληση, θὰ θέσει σὲ ἐνεργοποιημένη ἔνταση-ζωὴ καὶ ἐγρήγορση τὰ νοητικὰ πεδία τοῦ ἀνθρώπου, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀνακτήσει ὁ ἄνθρωπος τὴ φωτεινὴ δύναμη ποὺ θὰ ἀποκαλύψει τὸν ἐσωτερικό του θησαυρό, δηλαδὴ θὰ ἐπέλθει ἡ ἀφύπνιση, ἡ ἐνεργοποίηση τῆς πρωταρχικῆς δομικῆς ἐνέργειας – καὶ αὐτὴ ἡ ἐνεργοποίηση θὰ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τὴν ἔναρξη καὶ συνέχιση μιᾶς ζωῆς μὲ διαφορετικὲς συνθῆκες συνειδητῆς προδιαγραφῆς.

Ὅταν αὐτὴ ἡ ἐνεργειακὴ δύναμη, ποὺ ἐνυπάρχει στὴ δομὴ τῆς ἀνθρώπινης ὑπόστασης, διοχετευτεῖ συνειδητὰ καὶ ἀποκαλυπτικὰ στὴν ὕπαρξη αὐτὴ καθαυτὴν τῆς ἀνθρώπινης ὀντότητας καὶ στὴ συνέχεια διοχετευτεῖ καὶ διαχυθεῖ στὸ ὑλικὸ περιβάλλον, θὰ ἔχει ἐπιτευχθεῖ μιὰ πρώτη ἀξιόλογη νίκη τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὁποία θὰ διαλύσει τὸν σκοταδισμό, τὸν φόβο, τὴν ἄγνοια καὶ τὴν πλάνη στὸν χῶρο καὶ στὸν χρόνο καὶ θὰ ἐκμηδενίσει τὴν ἄρνηση. Καὶ ὅταν μιλᾶμε γιὰ τὴν ἄρνηση δὲν ἐννοοῦμε τὴν ἀρνητικὴ δύναμη, ἀλλὰ τὴν ἄρνηση τῆς προέλευσης τοῦ ἀνθρώπου, τὴν ἄρνηση τῆς ὕπαρξης τοῦ ἀνθρώπου, τὴν ἄρνηση τῆς Ἀλήθειας καί, κατὰ συνέπεια, τὴν ἄγνοια τῶν ἀποτελεσμάτων τῆς Ἀλήθειας – ἀφοῦ ἡ Ἀλήθεια δὲν ἔχει ἐρευνηθεῖ καὶ ἀποκαλυφθεῖ. Ὄχι πὼς εἶναι πολὺ δύσκολη ἡ ἀποκάλυψη καὶ ἡ γνώση τῆς Ἀλήθειας, ὡστόσο οἱ δυσκολίες ἀνακύπτουν ἀπὸ τὰ μετακινούμενα ἀρνητικὰ πεδία τῆς ἄγνοιας καὶ ἀπὸ τὰ ἔντονα κύματα ποὺ ἀκολουθοῦν αὐτὴν τὴ μετακίνηση –κύματα ἀπάτης, πλάνης, φόβου, σκοταδισμοῦ–, μὲ τελικὸ ἀποτέλεσμα τὴν ἐπιμελημένη ἀδιαφορία.

Ἐκεῖνο ποὺ εἶναι πολὺ σημαντικὸ εἶναι ὅτι τὸ ἀνθρώπινο ὄν, ὅπως ὑφίσταται, λειτουργεῖ, βιώνει καὶ σκέπτεται, παράλληλα μὲ ὅλα αὐτὰ εἶναι φορτισμένο θετικὰ μὲ ἕνα τεράστιο ἀπόθεμα ἐνέργειας – καὶ ἐφόσον σὲ τελικὴ ἀνάλυση τὸ ἀνθρώπινο ὂν διοχετεύσει αὐτὸ τὸ ἀπόθεμα συνειδητὰ πέρα ἀπὸ τὴν ὕπαρξή του (καθὼς στὴν ὕπαρξή του ὑφίσταται ἤδη) καὶ τὸ ἐκβάλει ὑπὸ τὴν ἔννοια τῆς ἐκπνοῆς (γιατὶ ἡ οὐσία τῆς ἐνέργειας αὐτῆς εἶναι ζώσα) στὸν χῶρο, θὰ ἐπέλθει σταδιακὴ ἀλλαγὴ στὸν πλανήτη, ἡ ὁποία θὰ τὸν ἐναρμονίσει μὲ τὴν Οὐράνια Βούληση καὶ οἱ ζῶντες ὀργανισμοὶ θὰ συγκεραστοῦν μὲ τὸν πλανήτη Γῆ σὲ ἕναν ἀδιάβλητο συγκερασμὸ ἠθικῆς τελειότητας καὶ ἰδανικῆς συνεργασίας.

Ἡ δομικὴ πρωταρχικὴ ἐνέργεια διοχετεύτηκε –καὶ ἔπρεπε νὰ διοχετευτεῖ– στὸ ἀνθρώπινο δυναμικό, ἀφοῦ εἶχε τὴν ἔννοια ἐγγραφῆς ὑποθήκης στὸν ὑλικὸ πλανήτη, ὁ ὁποῖος, ὡς ἀπόδειξη τοῦ δημιουργικοῦ θαύματος, γιὰ πρώτη φορὰ θὰ φιλοξενοῦσε ὑλικοπνευματικὲς ὀντότητες ἐναρμονισμένες μὲ αὐτόν.

Ἰδιαίτερη σημασία ἔχει τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει κοινὰ σημεῖα ἐπαφῆς μὲ τὸν πρωταρχικὸ χῶρο καὶ δέχεται διαχύσεις Φωτὸς πρὸς ἀφύπνισή του, πλὴν ὅμως ἔχει περιέλθει, γιὰ τοὺς λόγους ποὺ εἴπαμε, σὲ ἀδυναμία ἐντόπισης τοῦ πρωταρχικοῦ του χώρου, τῆς πρωταρχικῆς του προέλευσης, μὲ συνέπεια τὴ δυσκολία-ἀδυναμία κατανόησης, εἰς βάρος, φυσικά, τοῦ ὑλικοπνευματικοῦ του πεδίου δράσης.

Ἡ πρωταρχικὴ ἐνέργεια –ποὺ μποροῦμε νὰ τὴν ἀποκαλέσουμε «παρελθούσα», γιατὶ ἀνήκει στὸ παρελθὸν– παρῆλθε ἀσυνείδητα, ὅμως συνειδητὰ ἐπανέρχεται γιὰ νὰ παρεμποδιστεῖ ὁ ἀποπροσανατολισμὸς τῶν ἀνθρώπινων ὄντων καί, σὲ συνάρτηση μὲ αὐτά, ὅλων τῶν ζώντων ὀργανισμῶν τῆς Γῆς. Ὁ ἀποπροσανατολισμὸς αὐτὸς ἔχει αἰχμαλωτίσει τὸν ἄνθρωπο μὲ τρόπο ὥστε νὰ κινεῖται ἐγωιστικὰ καὶ ἔντονα μαγνητικὰ πρὸς τὴν ὕλη. Ἔτσι, ἐνῶ ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἀνῆλθε πνευματικά, ἐπιστημονικά, τεχνολογικά, ἔχει διαφοροποιήσει τὴ ροὴ τῆς ζωῆς κατὰ τὸ δοκοῦν καὶ δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ κατευθύνει τὸν ἑαυτό του στὴν ἀπεραντοσύνη τῆς γνώσης ποὺ θὰ τὸν ὁδηγήσει στὴν ἀναγνώριση τῆς ταυτότητάς του καὶ στὴν τελικὴ ἀπογείωσή του γιὰ τὸ ταξίδι τῆς ἐπιστροφῆς.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀπελευθερώσει –μὲ τὴν ἔννοια τῆς ἀποκάλυψης– αὐτὴ τὴν ἐνεργειακὴ δύναμη, ποὺ πιέζεται ἐπὶ αἰῶνες κάτω ἀπὸ τὴν ὕλη, τότε θὰ εἶναι σὲ θέση πλέον νὰ ἐξουσιάζει τὸν ἑαυτό του, ὑπὸ τὴν ἔννοια τῆς ἀπελευθέρωσης τοῦ ἑαυτοῦ του – καί, στὴ συνέχεια, αὐτὴ τὴν ἀπελευθέρωση νὰ τὴν ἐκτοξεύσει σὲ ὅλο τὸ πλανητικὸ σύστημα. Ἡ ἐξουσίαση-ἀπελευθέρωση θὰ ἐπιτευχθεῖ μόνο μὲ τὴ δύναμη τῆς γνώσης. Ὄχι ὅπλα, ὄχι πόλεμοι, ὄχι αἷμα, ὄχι καταστροφές. Τέλος στὰ ἀδηφάγα θηρία ποὺ ἔχτισαν τὴ δική τους ζούγκλα γιὰ τὴν κατάκτηση τῆς ὕλης καὶ τῆς δόξας· ἡ δόξα τέρπει τὰ αἰσθητήρια ὄργανα τῆς κενόδοξης ματαιοδοξίας τῶν χαρακτηριστικὰ ἀνοήτως σκεπτόμενων ἀνθρώπων.

Τὸ ἐνεργειακὸ δυναμικὸ ποὺ ἀναφέραμε εἶναι συμπυκνωμένο, ὄχι ρευστὸ ὑλικό, ποὺ παράγει δύναμη· εἶναι κατασκευασμένο στὰ ἐργαστήρια τῆς Θείας Οὐσίας μὲ διάφορα ὑλικὰ Ἀγάπης, Σοφίας καὶ Φωτὸς καὶ σὲ συνεργασία τοῦ Ὅλου ποὺ ἀπαρτίζει τὸν χῶρο καὶ προσπαθεῖ γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση, τὴν ὁριστικὴ ἀφύπνιση τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι τὸ ἀστραφτερὸ κρᾶμα Ἀγάπης, Θείας Σοφίας καὶ Φωτός, ποὺ δὲν ὑπόκειται στοὺς νόμους τῆς φθορᾶς καὶ δὲν ὑπολογίζεται ἐπιστημονικὰ ἡ δύναμή του μὲ ἀριθμοὺς καὶ τύπους μαθηματικούς.

Ἀνὰ τοὺς αἰῶνες δοκιμάζεται ἡ ἀνθρώπινη ψυχὴ καὶ πρέπει νὰ τῆς ἀποκαλυφθεῖ «ὁ θησαυρὸς ποὺ κοιμᾶται» στὰ βάθη της, ξεχασμένος ἀπὸ τὴν ἴδια.

Ἂν ἐσεῖς ἔχετε τὴ δύναμη καὶ τὸ θάρρος νὰ ἀφομοιώσετε αὐτὰ ποὺ σᾶς ἀποκαλύπτουμε, θὰ εἴμαστε ἀπόλυτα ἱκανοποιημένοι ὅτι ἐπιτελοῦμε τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου, ἀφοῦ ΕΚΕΙΝΟΣ εἶναι ὁ ΑΓΑΘΟΣ Πατέρας ὅλων τῶν πλασμάτων τῆς Γῆς, ὅλων τῶν ὑπάρξεων ποὺ δίνουν ἔντονα στοιχεῖα ζωῆς στὸν πλανήτη Γῆ.

Ἀπεριόριστη ἡ ΣΟΦΙΑ τοῦ Θεοῦ στὸ θαῦμα τῆς Δημιουργίας.

Ἀπεριόριστη ἡ Σοφία Του σὲ σχέση μὲ τὴν ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ νὰ ἐλευθερώσει τὴν ἀνθρώπινη διάνοια ἀπὸ τὴ μαγνητικὴ ἐπιρροὴ τῆς ὑλικῆς δύναμης, ποὺ διαχέεται ὑπὸ μορφὴ ἀρνητικῶν δονήσεων καὶ προκαλεῖ τὴ συμπαντικὴ δυσαρμονία καὶ διαταράσσει τὴ συμπαντικὴ τελειότητα τῆς ἰσορροπίας. Εἶναι βέβαιο ὅτι ἡ ἀνθρώπινη διάνοια βρίσκεται σὲ κατάσταση πολιορκίας ἀπὸ τὴ ΘΕΙΑ ΒΟΥΛΗΣΗ, ποὺ ἔχει σχεδιάσει νὰ ἐκπορθήσει τὸ ὑλικὸ φρούριο μέσα στὸ ὁποῖο σήμερα ζεῖ σὲ κατάσταση αἰχμαλωσίας ὁ ἄνθρωπος, αὐτὸς ὁ αἰχμάλωτος τοῦ πλανήτη.

Ἡ δομικὴ πρωταρχικὴ ἐνέργεια ἐπείγει νὰ ἀπεγκλωβιστεῖ, νὰ διαλυθεῖ ὑπὸ μορφὴ κυματοειδῶν θετικῶν δονήσεων μέσα στὸν ὑλικοπνευματικὸ χῶρο τῶν ἀτόμων καί, γενικότερα, στὸν χῶρο ποὺ ἀπαρτίζεται ἀπὸ ὕλη καὶ ἀπὸ δισεκατομμύρια πνοές, γιατὶ ἔτσι θὰ ἐπέλθει ἡ ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὴ μακραίωνη αἰχμαλωσία, ἔτσι θὰ ἐντοπιστεῖ ἡ οὐσία τῆς γνώσης καὶ ἡ γνώση τῆς οὐσίας, ἔτσι θὰ γραφτεῖ ἡ ἱστορικὴ φάση τῆς ἰδανικῆς τελειότητας στὸν πλανήτη, ἔτσι θὰ ἐπέλθει ἡ ἀπελευθέρωση τοῦ πλανήτη Γῆ καὶ ἡ πρωτότυπη ἕνωσή του μὲ τὴν ἀρχέγονη ΟΥΣΙΑ τοῦ ΕΙΝΑΙ.

Αὐτὸς ὁ πλανήτης δέχτηκε φιλόξενα τὶς ἔκπτωτες ἀνθρώπινες ὀντότητες καὶ πρὸς χάρη τους ὑπέστη ἀπίστευτες διαδικασίες προσαρμογῆς. Δέχτηκε τὴν ἀγριότητα τοῦ ἀνθρώπου, τοὺς βανδαλισμούς του, τὴ λεηλασία του ἀπὸ τὴν ἀρνητικὴ διάθεση τῆς ἀνθρώπινης φυλῆς, ποὺ ἀπαρτίστηκε ἀπὸ «πλάσματα» «πλασμένα» ἀπὸ τὴν ΟΥΣΙΑ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐφοδιασμένα μὲ μιὰ ὑποθήκη οὐράνιου ἀγαθοῦ ἐγγεγραμμένη στὰ ὑποθηκοφυλακεῖα ὅλου τοῦ πλανητικοῦ συστήματος.

Ἔχετε ἀνάγκη ἀφύπνισης, ἔχετε ἀνάγκη ταύτισης μὲ τὴ φωτεινότητα τῆς ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ σας, γιατὶ ἔτσι θὰ συνυπάρξετε ἁρμονικὰ στὸν πλανήτη σας, μὲ γλυκύτητα ἀγάπης ποὺ θὰ ἀγγίζει τὸ Φως. Ὅταν κατανοήσετε τὴν ΑΛΗΘΕΙΑ, θὰ ἀπελευθερωθεῖτε ἀπὸ τὴ ζούγκλα. Κατὰ καιροὺς τὰ μηνύματά μας διοχετεύονται στὴ ΓΗ. Πρέπει ὅμως νὰ εἴμαστε ἐπίμονοι γιὰ τὸ τελικὸ ἀποτέλεσμα. Εἶναι εὐχάριστο γιὰ ἐμᾶς νὰ δημιουργήσουμε ἔστω καὶ ἕναν φωτεινὸ νοῦ, γιατὶ ὁ ἕνας αὐτὸς φωτεινὸς νοῦς θὰ φωτίσει καὶ ἄλλους καὶ οἱ ἄλλοι ἄλλους καὶ οὕτω καθεξῆς.

Αὐτὴ ἡ δομικὴ πρωταρχικὴ ἐνέργεια κατὰ τὴ στιγμὴ τῆς ἀτομικῆς-καθολικῆς ἀπελευθέρωσής της θὰ σφραγίσει ὁμάδες ἀτόμων, θὰ καθορίσει ἐθνικὲς εὐθύνες, θὰ κατευθύνει τὴ φυλὴ στὴ συνειδητὴ ἱστορικὴ στιγμὴ τοῦ Θείου Λόγου. Ἀποτέλεσμα; Θὰ κατακτηθεῖ ἡ ἀνθρωπότητα ἀπὸ ἕναν κατακτητὴ Φωτὸς καὶ Ἀγάπης, ποὺ δὲν εἶχε ποτέ Του ἐπαφὴ μὲ τὸ αἷμα, ποὺ δὲν χρησιμοποίησε ποτὲ πολεμικὰ ὑλικά, ποὺ δὲν ἀπέβλεψε στὸ μίσος, ποὺ δὲν ἐκμηδένισε τὴ Σοφία Του στὴν ἀναζήτηση τῆς ὕλης, ποὺ ἀγάπησε οὐσιαστικὰ τὸ γενικότερο θαῦμα τῆς Δημιουργίας.

Αὐτὸς ὁ κατακτητὴς δὲν θὰ προέλθει ἀπὸ πολιτικὰ κόμματα, δὲν θὰ χειροκροτεῖται ἀπὸ πολιτικοποιημένους ὀπαδούς, θὰ εἶναι ἐχθρικὰ κείμενος πρὸς τὴ δόξα, δὲν θὰ ἐκμεταλλευτεῖ τοὺς ὀπαδοὺς καὶ μὴ ὀπαδούς Του, δὲν θὰ ἐπιδιώξει τὴν αἰχμαλωσία τῶν λαῶν. Αὐτὸς ὁ κατακτητὴς θὰ γεννηθεῖ μέσα ἀπὸ τὶς καρδιὲς τῶν λουλουδιῶν, μέσα ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου, θὰ ξεκινήσει τὴν πορεία Του μέσα ἀπὸ τὴν ἀτομικὴ συνείδηση καὶ θὰ σφραγίσει τὴ ΖΩΗ μὲ σφραγίδα Ἀγάπης καὶ Φωτός.

Αὐτὸ τὸ ὅραμα τῆς Ἀγάπης θὰ γίνει πραγματικότητα ὅταν ἡ γνώση ἐπακολουθήσει τὴν ἀφύπνιση τῶν συνειδήσεων καὶ ταυτιστεῖ μὲ τὴν ΟΥΣΙΑ τοῦ Πνεύματος. Αὐτὸἀ θὰ συμβεῖ μετὰ τὴν ἐνεργοποίηση τῆς πρωταρχικῆς ἐνέργειας καὶ τὴ διάχυσή της στὸ ὑλικὸ περιβάλλον.

Βρισκόμαστε στὸ ἐνδιάμεσο στάδιο, ὅπου ἕνα νέο ἐπίπεδο διανοητικῆς ἐνέργειας ἀποφέρει τὰ ἀγαθὰ τοῦ Δημιουργοῦ στὸν χῶρο ποὺ ΕΚΕΙΝΟΣ στόχευσε καὶ ἀπέβλεψε. Οἱ περισσότεροι ἔχετε ὁλοκληρώσει τὶς ἐνσαρκώσεις σας καὶ ἔχετε κλείσει τὸν κύκλο στὸν γήινο χῶρο. Καὶ διερωτᾶται κανείς, πῶς γίνεται νὰ εἶστε κοιμώμενοι συνειδησιακά; Ἐν Κυρίῳ ἔχετε ὑπάρξει, ἐν Κυρίῳ ὑπάρχετε, ἐν Κυρίῳ θὰ ὑπάρξετε στοὺς αἰώνας. Ἀφοῦ Ἐκεῖνος προέβλεψε «τὰ αἰώνια», γιατί δὲν εἶστε σὲ θέση νὰ κατανοήσετε καὶ νὰ πιστέψετε; Μήπως ἐπειδὴ ἔχετε ὑλικὴ φθορά; Ἔχει μήπως σημασία ἡ ὕλη στὸν χῶρο τῆς αἰωνιότητας; Ἔχει μήπως ἡ ὕλη Ζωή; Εἶναι ἔμψυχη κατὰ τοὺς φυσικοὺς νόμους; Ἀγαπήσατε τόσο πολὺ τὴν ὕλη, ὥστε νὰ ἀποβάλετε τὶς μνῆμες τοῦ παρελθόντος;

Οἱ μνῆμες τοῦ παρελθόντος ἔχουν ἀφυπνιστεῖ ἔντονα στὰ νοητικὰ κύτταρα, βρίσκονται σὲ κατάσταση ἐγρήγορσης, γιατὶ ὅ,τι ἀπέχει ἀπὸ τὴν ὕλη εἶναι αὐτὰ τὰ νοητικὰ κύτταρα ποὺ ἀπέχουν ἀπὸ τὴν ὕλη, ποὺ ἐνεργοῦν κατὰ τρόπο θαυμαστό, συγκεντρωτικὸ καὶ ἀποκεντρωτικὸ ταυτόχρονα. Ἐκεῖ ὑπάρχουν οἱ ἐμπειρίες τῶν ἐνσαρκώσεων καὶ σωροὶ συμπερασμάτων πέρα ἀπὸ τὴ σαγήνη τῆς ἐπιρροῆς τῆς ὕλης, ἐκεῖ ἀναβιώνουν κεφάλαια ζωῆς καὶ γνώσης μὲ τρόπο θαυμαστὸ καὶ μὲ τὴν ἐπέμβαση τῆς Χάρης ἐπέρχεται ἡ ἐπεξεργασία αὐτῶν καὶ ἡ ἀλάθητη ἐμπειρία.

Προσέξτε ἰδιαίτερα τὸ ἑξῆς: Εἶναι ἐννοιολογικὰ δύσκολο νὰ καταγραφοῦν καὶ νὰ προσδιοριστοῦν αὐτὰ τὰ πολύκεντρα νοητικὰ ὄργανα ποὺ δέχονται ἐντολὲς ἀπὸ ἀνώτερα κέντρα, τὰ ὁποῖα παράλληλα ἐρεθίζονται (καὶ ἐπεξεργάζονται τοὺς ἐρεθισμοὺς) ἀπὸ ἄλλα κέντρα ἐπιρροῆς τῶν Οὐράνιων Σωμάτων. Ἐσεῖς ποὺ συνεργάζεστε μαζί μας ἔχετε ἄμεση ἐμπειρία, ἀναλογιστήκατε ὅμως ποτὲ πῶς ἐξηγεῖται αὐτὸ τὸ φαινόμενο; Ὄχι πὼς δὲν θελήσατε νὰ ἀναλογιστεῖτε, ὅμως χαθήκατε στὴ σκέψη αὐτὴ καὶ μόνο. Πῶς ἔχουμε ἐμεῖς ἐπαφὴ μαζί σας; Ἔχει ἐπέλθει μήπως κάποια διαφοροποίηση τῶν νοητικῶν σας ὀργάνων;

Εἶναι πάρα πολὺ ἁπλὸ νὰ κατανοήσετε ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἐγκλωβισμένη στὸ νοητικό του πεδίο δομικὴ πρωταρχικὴ ἐνέργεια, αὐθεντικὸ σημάδι τῆς ἄνωθεν καταβολῆς του. Ἐὰν ὁ ἄνθρωπος ἦταν «μόνο Ὕλη», θὰ εἶχε ὑποστεῖ τοὺς νόμους τῆς φθορᾶς ὁλοκληρωτικά. Ὁ νοῦς, ὡστόσο, εἶναι ἀδιάψευστο γεγονὸς καὶ σημαίνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι κατασκευασμένος ἀπὸ ἄλλο ὑλικό. Ὕλη καὶ νοῦς, συνάρτηση τοῦ νοῦ ἡ ψυχή, ἡ ζώσα πνοή. Ὁ νοῦς παραμένει ἄφθαρτος, ἀσφαλὴς στοὺς αἰῶνες, ἀδιάβλητος ἀπὸ τοὺς νόμους τῆς φθορᾶς, ἀπρόσβλητος ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς τῆς ὕλης. Ἐφάπτεται μὲ τὸν χῶρο τοῦ ΟΛΟΥ, ὅπου ὑπάρχει ὁ ΕΝΑΣ, ἐκφράζεται μέσω αὐτοῦ καὶ δέχεται τὴν ἀντανάκλαση τοῦ Φωτὸς ΕΚΕΙΝΟΥ.