02.04 | Ωριμότητα της Σκεπτικής Πορείας – Βιβλία Αλήθειας – Truth Legacy Books

4. Ωριμότητα της Σκεπτικής Πορείας

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΧΑΡΙΤΩΝ
ΑΦΘΑΡΤΑ & ΑΔΙΑΒΛΗΤΑ – Το Ένατο Βιβλίο

A- A A+

Ἀνὴρ ἄφρων οὐ γνώσεται, καὶ ἀσύνετος οὐ συνήσει ταῦτα.141

Η φρόνηση οικοδομεί την πνευματική οντότητα ακόμα και στις υλικές της εκδηλώσεις μέσα στις λειτουργίες της καθολικότητας. Αντίθετα, η έλλειψη φρόνησης εμποδίζει την ανοικοδόμηση του πνευματικού έργου της πνευματικής οντότητας ή και το κατεδαφίζει.

Ο άνθρωπος που στερείται φρόνησης, εκείνος που στην κατανόησή του δεν καλλιεργεί τη φροντίδα της ανάπτυξης του νου, δεν διαθέτει ουδεμία δυνατότητα να εισχωρήσει στο φως της γνώσης, διότι το φως της γνώσης απαιτεί αναπνοή και η αναπνοή αυτή τροφοδοτεί τη θρέψη της σύνεσης. Η Σύνεση, η μεγάλη και σοφή λειτουργία στις διαδικασίες ανάπτυξης του νου, είναι μια τριπλή έκφραση των συνθέσεων στην αρμονία της εξέλιξης: Συν-Ένωση-Νους. Επίγνωση στην κίνηση της σύνεσης αποκτά εκείνος που έχει ενταχθεί στους Κανόνες της Αρμονίας μέσα από το όψεσθαι του νοητικού του είναι και έχει αποβάλει το πτωτικό υλικό ένδυμα και ίσταται ενώπιον και εντός του ατομικού του είναι με δύναμη, που εκδηλώνεται σαν ενέργεια στις ατομικές του θέσεις.

Μέσα από τον καθορισμό των ατομικών θέσεων, όπως τον σκιαγραφήσαμε, η οντότητα αποκαθίσταται μέσα στις απαιτήσεις της όρασης που προβάλλει η γνώση και ο νους υπερυψώνεται με ιδιαίτερη καθιέρωση στις ιδιαίτερες απαιτήσεις του όψεσθαι.

Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, η πνευματική γήινη οντότητα ωριμάζει όπως ο ευλογημένος καρπός του δέντρου, που υφίσταται τη σταδιακή διεργασία των ομαλών και καλών συνθηκών. Οι ομαλές και καλές συνθήκες παρέχονται από τη σοφή λειτουργία του Σύμπαντος, για το αποτέλεσμα του σκοπού αυτής της ιερής λειτουργίας.

Θέλουμε να σας πούμε καταληκτικά ότι: Η ωριμότητα των καρπών του γήινου νου εξαρτάται από την αρμονία, την ομορφιά και τη χάρη της οντότητας που πρέπει να θρέψει αυτούς τους καρπούς. Μέσα από τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το ΠΝΕΥΜΑ της Αληθείας, θα προχωρήσει η ωρίμαση του νου και οι καρποί θα κρατηθούν και θα πολλαπλασιαστούν.

Το ΠΝΕΥΜΑ που τροφοδοτεί τον γήινο νου με καρπούς δεν ωριμάζει αλλά αποκαλύπτεται στα διάφορα εμπειρικά επίπεδα της οντότητας – και αυτές οι εμπειρίες είναι η τροφή και το λίπασμα που θα οδηγήσουν στην καλή καρποφορία του προ-ορισμού του γήινου νου. Όταν ο νους λάβει οπτικά στην ουσία του τον σκοπό του, τότε, χάρη στην έλξη του μαγνητικού πεδίου της σύνεσης, θα στραφεί στην ωριμότητα και θα επεξεργαστεί με απόλυτη ευθύνη τις πνευματικές του εμπειρίες. Μέσα στην κατανόηση της μεγάλης εμπειρίας του, ο νους θα σταθεροποιηθεί με ευθύνη ήθους και ευθύνη συνείδησης. Ο νους, αυτός που σκεπτόμενος επεξεργάζεται τον λόγο των εμπειριών του, καταλήγει στον ιερό λόγο της αποκάλυψης της λειτουργικής του αποστολής στη σφαίρα της Γης και, κατ’ επέκταση, στη σφαίρα του Σύμπαντος.

Οι ώριμοι καρποί ενός νου, που γνωρίζει και βλέπει από μακριά τον βούρκο που απειλεί την πνευματική οντότητα, είναι οι αποκλειστικοί τροφοδότες αυτής της οντότητας. Αυτοί οι καρποί, αφού θρέψουν την οντότητα με ουσίες τόλμης, ήθους και σθένους, θα την τοποθετήσουν στις αρμονικές διαστάσεις μιας πορείας που θα επεκτείνεται στη Μεγάλη Διάσταση της ιδανικής Συμπαντικής Αρμονίας. Είναι η απαίτηση της Συμπαντικής Αρμονίας να παρεμποδιστεί, κατά το δυνατόν, η κατάδυση της οντότητας της Γης εις τον χουν και πάλι εις τον χουν.

Θέλουμε να σας πούμε –σαν παράκληση πλέον σε όλους σας– ότι μέσα σας πρέπει πάντα να υπάρχει μια στάση προσδοκίας και υπομονής, και ότι με όλα όσα σας δίνουμε πρέπει να είστε αισιόδοξοι ότι την κατάλληλη στιγμή θα φτάσετε στο σημείο να γνωρίσετε τη θέση σας, να πλησιάσετε στην κατανόηση και να ελπίσετε πως με την επιμονή σας θα έρθουν τα δώρα από τον Δημιουργό. Στις ποικίλες μορφές εξέλιξης, ο νους ποιοτικοποιείται και ωριμάζει, αρκεί να βρείτε μέσα σας την επιθυμία να εκφράσετε αυτή την ανάγκη συνειδητά, για να οδηγηθείτε στη σύνεση και, μέσα από την πορεία της σύνεσης, να προσεγγίσετε τους στόχους της προσδοκίας ΕΚΕΙΝΟΥ.

Η σκέψη είναι ο τρόπος λειτουργίας του ζώντος νου. Ο νους που στερείται σκέψης δεν θεωρείται ζων, διότι δεν πραγματοποιεί λειτουργία που να συμφωνεί με τις απαιτήσεις του Σύμπαντος. Η σκέψη είναι χαρακτηριστική λειτουργία ύπαρξης του νου, και τον τέμνει με τομές δομικές και τον σκέπει με τη Χάρη του ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΕΡΑ. Ανάλογα δε με τον τρόπο που επενεργεί η διαδικασία της σκέψης στην κεντρική ουσία του νου, στον πυρήνα του νου, τον εφάπτει με το ΠΝΕΥΜΑ – δηλαδή, μέσα από τη σκέψη πραγματώνεται η μεγάλη επαφή του γήινου νου με το ΠΝΕΥΜΑ. Ο νους εκφράζεται μέσα από την πορεία που ακολουθεί η σκέψη, και ρόλος του νου είναι να καθίσταται ενεργητικός και να εκφράζεται μέσα στην οντότητα, σε συντονισμό με την πνευματική και την υλική της καρδιά, καθώς και να περνάει την έκφρασή του στο άπειρο Σύμπαν, σαν έκφραση της ατομικής εικόνας της οντότητας.

Αν ο γήινος νους είχε στερηθεί τη λειτουργία της σκέψης, μπορείτε να διανοηθείτε πώς θα του ήταν δυνατόν να εκφραστεί; Θα προσπαθήσουμε να σας δώσουμε τη μορφή του απλά, απεικονίζοντας τον νου με τη μορφή ενός κύκλου που δεν διαθέτει στο κέντρο του ενεργό πυρήνα, αλλά ένα περίεργο υποκατάστατο του πυρήνα – που θα το αποκαλούσαμε «εγκλωβισμό» στον βυθό της απάθειας, της στασιμότητας, της αδράνειας. Αυτός ο παθητικός νους, που στερείται όλα τα ενεργητικά στοιχεία που συνθέτουν τη δυναμική του κίνηση, ασθενεί, στερείται ευθύνης, στερείται πνοής και, κατά συνέπεια, στερείται ζωής. Καθίσταται νεκρός μέσα σ’ εκείνα τα στοιχεία που εφόσον τα είχε κατανοήσει, θα είχε συμβάλει στις διαδικασίες δημιουργίας του Σύμπαντος εν γνώσει και εν πνοή ότι ποιήθηκε από ΕΚΕΙΝΟΝ, τον ΑΓΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ.

Επιθυμούμε να σας τα δώσουμε όλα μέσα σε λίγα λόγια, και ο ρόλος μας είναι δύσκολος, διότι δεν υπαγορεύουμε μυθιστόρημα με γήινες ιστορίες αλλά προσπαθούμε να περάσουμε στην κατανόησή σας τις ουσιαστικές απαιτήσεις του Σύμπαντος. Η ωριμότητα της σκεπτικής πορείας διδάσκει την πνευματική οντότητα τον τρόπο με τον οποίο θα λάβει βαθιά μέσα στα κύτταρα της κατανόησής της
–στο πλαίσιο, βέβαια, των δυνατοτήτων αυτής της κατανόησης– την αλήθεια για τον μεγάλο σκοπό της γνώσης, της ατομικής γνώσης που θα προωθήσει την οντότητα στη σφαίρα που εδρεύει η γνώση του Οικουμενικού Συμπαντικού Σκοπού.

Για να «περάσει» η γήινη πνευματική οντότητα την έκφρασή της στον Οικουμενικό Συμπαντικό Σκοπό, θα πρέπει πρώτιστα να κλείσει τον κύκλο της ωριμότητάς της – μεταφέροντας σε αυτόν το κύκλο τις πνευματικές της εμπειρίες. Αυτές οι πνευματικές εμπειρίες, στον κατάλληλο χρόνο, θα καταστούν αναγκαίες για τη συμπλήρωση της επιμορφωτικής δυνατότητας της πνευματικής οντότητας, με την επικάλυψη των ουσιαστικών της ελλείψεων.

Στις διαδικασίες της αναδημιουργίας της οντότητας για την κατανόηση του πνευματικού της είναι, η ανακυκλούμενη οντότητα πάντα λάμβανε –μέσα στις πορείες εμπειρίας της στο επίπεδο της Γης, στις μακρόχρονες πορείες χαράς και πόνου– από τη Φωτεινή Πηγή τις δυνατότητες να κάνει καλή χρήση αυτών των εμπειριών και από τη σοφία των εμπειριών να ωριμάσει πνευματικά – αποδίδοντας τους ευλογημένους και υγιείς καρπούς πρώτα στο επίπεδο της Γης, ώστε να αξιωθεί να λάβει την αναλογούσα γνώση τόσο σε αυτό το επίπεδο όσο και στα επόμενα.

Πώς θα προωθηθεί η υγιής ωρίμαση των πνευματικών καρπών, με τους οποίους η γήινη οντότητα θα εμπλουτίσει ποιοτικά τη θρέψη της; Με την αντίληψη όλων των πραγμάτων και γεγονότων που εξελίσσονται μέσα και έξω από αυτήν, και με το να καταστήσει αυτή την αντίληψη σκοπό της ατομικής της εξέλιξης μέσα στη ροή του Μεγάλου Σκοπού της εξέλιξης του Σύμπαντος. Και εφόσον κατανοήσει τον μεγάλο σκοπό, θα κατανοήσει το σχέδιο δόμησής της στη γήινη εμπειρία της.

Εφόσον τελειωθεί, η ωριμότητα της σκεπτικής πορείας δομεί την οντότητα στα συμπαντικά επίπεδα και, τότε, οι εκάστοτε δονικοί σεισμοί στο κοσμικό πεδίο δεν έχουν τη δύναμη να κατεδαφίσουν το δομημένο από φως οικοδόμημά της. Δεν έχουν καν τη δυνατότητα να το κλυδωνίσουν, διότι εκείνο έχει σθένος στη στάση του και παραμένει σταθερό και ακλόνητο, αφού είναι οικοδόμημα σύνεσης και συνένωσης, ιστάμενο στην αιώνια ροή του Σύμπαντος – και ό,τι ίσταται στην αιώνια ροή του Σύμπαντος, έχει υποστεί την ποιοτική του διεργασία.

Πολλές φορές τα δάκρυά σας στάθηκαν αφορμή να δημιουργηθεί μια αλμυρή λίμνη σε κάποια εμπειρία σας στη Γη, πολλές φορές είδατε τα μάτια σας να αιμορραγούν στη θέα του γήινου πόνου ή δεχτήκατε τα σκληρά ραπίσματα αυτής της ζωής σε κάποια ανύποπτη για εσάς ευτυχισμένη στιγμή, σε κάποια στιγμή που ήσασταν ανέτοιμοι να κατανοήσετε αυτήν τη δύσκολη εμπειρία. Μήπως η σοφία του Σύμπαντος έπρεπε να ενεργήσει με το μέτρο αυτής της εμπειρίας;

Σκεφθείτε και αυτή την εκδοχή του τρόπου της αφύπνισής σας· όμως είναι απαραίτητη η μέγιστη προσπάθεια κατανόησης από μέρους σας, για τη σταθεροποίηση των ίσως χωλών άκρων σας. Εφόσον σκεφθείτε αυτή την εκδοχή, επιμένουμε να τη διεργαστείτε μέσα στη λειτουργία της σκέψης, και με απόλυτη και ειλικρινή διάθεση να αντιμετωπίσετε την αλήθεια μέσα σ’ εσάς – τότε, μέσα σας, ίσως μεταλλαγεί το είναι σας και ωφεληθεί η νοητική σας λειτουργία. Τότε, μέσα σας, θα προχωρήσει η ωριμότητα στο είναι σας και θα το κατακτήσει και θα το αποκαταστήσει στην Πηγή του Βασιλείου.

Με την εμπειρία του τώρα ή του χθες –του χθες που ίσως ξεχάστηκε σε κάποιο πρόχειρο βιβλίο «καταθέσεων μνήμης»– πρέπει να ξεκινήσετε την οικοδόμηση του οικήματος μέσα στο οποίο φυλάσσονται τα δώρα του Δημιουργού, για να μπορέσετε να γίνετε ολοκληρωτικά Ένα με ΑΥΤΟΝ και καμία Μορφή Λήθης να μην ανακόψει ή παρεμποδίσει αυτή την ενότητα.

«Γιατί πρέπει να γνωρίζετε… ότι δεν υπάρχει κανένα ΟΝΟΜΑ κάτω από τον ουρανό, με το οποίο μπορούν οι άνθρωποι να σωθούν εκτός από Εκείνον που γεννήθηκε από τον Πατέρα – τον Ιησού, τον Χριστό. Γιατί ο Δάσκαλος, ο Ιησούς, ακόμη και σαν Χριστός, είναι το πρότυπο για κάθε άνθρωπο στη Γη, είτε είναι Εθνικός είτε Εβραίος, είτε Πάρθης είτε Έλληνας. Γιατί όλοι έχουν το πρότυπο, είτε επικαλούνται εκείνο το Όνομα είτε όχι. Αλλά δεν υπάρχει κανένα άλλο όνομα δοσμένο από τον Ουρανό, με το οποίο να μπορούν να σωθούν οι άνθρωποι από τον εαυτό τους. […] Ποια είναι η έννοια του εαυτού; Αυτό που πληγώνει, ότι τα εμπόδια είναι πληγές στην αυτοσυνειδητότητα. Και τι δημιουργούν αυτά; Δυνάμεις αναταραχής, και αυτές φέρνουν συγχύσεις και σφάλματα κάθε μορφής. Γιατί η μόνη αμαρτία του ανθρώπου είναι ο εγωισμός!»142

Να οικοδομείτε τις εμπειρίες σας για να οικοδομηθεί η ψυχή σας μέσα από τον νου και ο νους μέσα από την ψυχή σας, διότι όλες οι εμπειρίες είναι το μερίδιο που σας αναλογεί από το τότε ή το τώρα – και αυτές οι εμπειρίες οφείλουν να είναι μέσα στο θέλημά σας, για να κατανοήσετε το Θέλημά ΤΟΥ. Ενδεχομένως, κάποτε, μέσα από τον πόνο μιας εμπειρίας που στοχεύει στη θεραπεία του εαυτού σας από εσάς, να δείτε και τις μνήμες της συνειδητότητας μέσα στα παρελθόντα – και αυτές οι μνήμες θα σας συγκλονίσουν, καθώς θα αποχωρεί η ομίχλη και θα σας τις αποκαλύπτει το φως.

Καὶ ἔδωκάς μοι ὑπερασπισμὸν σωτηρίας, καὶ ἡ δεξιά σου ἀντελάβετό μου, καὶ ἡ παιδεία σου ἀνώρθωσέ με εἰς τέλος, καὶ ἡ παιδεία σου αὐτὴ μὲ διδάξει.143

Μακάρι η παιδεία του Θεού να εξακολουθεί να σας διδάσκει και, με την παροχή της Θείας Χάρης ΤΟΥ, να κατακτήσει ο νους σας την ωριμότητα μέσα από τις διαδικασίες της σκέψης, για να οδηγηθείτε στις δομημένες από Φως ουράνιες πολιτείες.

Ὅτι σὺ φωτιεῖς λύχνον μου, Κύριε ὁ Θεός μου, φωτιεῖς τὸ σκότος μου.144

Μακάρι η παιδεία του Θεού να φωτίσει τον λύχνο του νου σας και η Χάρη του Θεού, με το υπέρλαμπρο Φως της, να ελευθερώσει τη σκέψη σας από το σκοτάδι και να την καταστήσει ενεργό μηχανισμό στην έρευνα της Αλήθειας.

Τελικά, είμαστε βέβαιοι ότι με τις ένθεες και ένθερμες επεμβάσεις της Θείας Χάρης –εφόσον καταστείτε σημαντικοί μέσα στην Πίστη σας, ότι ΕΚΕΙΝΟΣ υπάρχει και επεμβαίνει και ελευθερώνει–, θα εμπλουτίσετε τη σφαίρα μέσα στην οποία κατοικεί η δυνατότητα της νόησής σας και θα καταστείτε ώριμοι με την ανάλογη εμπειρία για μια σημαντική πορεία στα βάθη της γνώσης του εαυτού σας. Με όλο αυτό το έργο που σας δίνουμε, μέσα από την καλή και διακαή διάθεση να εμπλουτιστείτε ποιοτικά και να αντιληφθείτε ποιοτικά τις ουράνιες απαιτήσεις, σας παρέχουμε και την ευλογία να προωθήσετε την αύρα του νου σας στην ενέργεια της λειτουργίας του και να καταξιωθεί μέσα στη σκέψη του, δηλαδή στον σκοπό της ουσίας του. Παρότι η πορεία του νου συντροφεύεται από την υλική του εκδήλωση στο επίπεδο της Γης, εμείς και πάλι σας υπενθυμίζουμε ότι μας διακατέχει ο πόθος να σας αναγάγουμε πέρα από το ορατό χοϊκό επίπεδο, με την ευχή του Σύμπαντος να μην καταδυθείτε στον βούρκο της ύλης αλλά να συμπορευθείτε συντροφικά με τις ευλογίες των Αγίων Χαρίτων, που σας τιμούν με την παρουσία τους από τον χρόνο της πρώτης πλάσης σας.

Η ωριμότητα της σκεπτικής πορείας του νου προϋποθέτει έναν νου που έχει υποστεί όλες τις θεραπευτικές αγωγές από τον ίδιο τον εαυτό του, κατά συνέπεια είναι υγιής και οι καρποί του είναι πλέον καρποί που προέρχονται από τον γλυκασμό της γνώσης και όχι ανούσιοι καρποί της άγνοιας. Η άγνοια, κατά τον Άγιο Νικήτα Στηθάτο:

Γιατί η άγνοια του χοϊκού νου, επειδή είναι καταχνιά και βαθύ σκοτάδι, σκεπάζει τα μάτια της ψυχής και την κάνει σκοτεινή και ζοφώδη στο να εννοεί τα θεία και τα ανθρώπινα, έτσι που να μη μπορεί να ατενίζει στις λάμψεις του θείου φωτός ή να απολαμβάνει τα αγαθά εκείνα τα οποία μάτια δεν τα είδαν και αυτιά δεν τ’ άκουσαν και άνθρωπος δεν τα διανοήθηκε [Προς Κορινθίους Α΄ 2:9].145

Στην κατάσταση αυτή, ο νους δεν γνωρίζει πού βρίσκεται η Αλήθεια, ποια είναι η Αλήθεια και τι σημαίνει Αλήθεια στην ουσία των αναζητήσεών του. Κατά συνέπεια, υφίσταται τα αποτελέσματα της στέρησης. Η στέρηση ουδέποτε υπάρχει σαν λειτουργία –είναι η στάση της σκέψης– και εφόσον η σκέψη δεν λειτουργεί, δεν ωριμάζει και στην πορεία της δεν καρποφορεί καρπούς ευλογημένους, δηλαδή καρπούς γνώσης.

Ο νους δοξάζεται με τη Χάρη.

Άνευ της Χάριτος ο νους στερείται. Στερείται νήψης. Στερείται επίγνωσης. Στερείται διάκρισης. Στερείται ντροπής.

Μεταξύ των άλλων, η μεγάλη ασθένεια που απειλεί τον νου είναι η Λήθη, διότι αυτή καταστρέφει όλα τα ζωτικά του στοιχεία και τον οδηγεί στον πνευματικό θάνατο.

Προπαρασκευάζουμε τη θρέψη του νου σας, για την έντονη καρποφορία του. Ελπίζουμε να καταστούν οι καρποί του ώριμοι, γλυκείς και χυμώδεις και να ακτινοβολούν την ευλογία του Θεού. Εφόσον η καρποφορία του νου σας θα είναι η ευ-άρεστη και ευ-αναμενόμενη, αυτή η καρποφορία θα επικαλύψει τις εκάστοτε ανάγκες της θρέψης του νου και θα αναχθείτε και θα θεραπευθείτε μέσα στην καρδιά σας, και θα καταστήσετε ευλογημένο το κανάλι μέσα στο οποίο θα συντελείται η εποικοδομητική επικοινωνία του νου και της καρδιάς.

Μη λησμονείτε ότι η πορεία σας: δομεί, κατακτά, αναδομεί, αναπλάθει.

Η πορεία σας αναπλάθει τη συλλογική πλανητική πορεία και η έκφραση της εμπειρικής σας κατανόησης επηρεάζει την Αρμονία της Συμπαντικής Έκφρασης μέσα στη ροή της νόησης. Ο χρόνος, όπως λειτουργεί εις τον χουν, σαν ροή της νόησης, σας καλεί επιτακτικά, διότι συντρέχει το κατεπείγον της Συμπαντικής Απαίτησης.

Αναμένουμε την έλευσή σας στη ροή των θείων πραγμάτων, που σημαίνει ότι σας αναμένουμε θεραπευμένους, ελεύθερους και ώριμους.

Σας αναμένουμε φρόνιμους, αυτογνώστες και αφιλήδονους, έτσι ακριβώς όπως εκφράζεται η απαίτηση της Συμπαντικής Αναμονής.

 


141 Π.Δ., Ψαλμοί 91:7. «Άνθρωπος χωρίς μυαλό δεν πρόκειται να τα μάθει και χωρίς σύνεση δεν πρόκειται να τα καταλάβει αυτά».

142 Κέυση Έντγκαρ, Εγχειρίδιον Νο. 2, «Θρησκεία», μτφρ. Κ. Δόλκας, Αθήνα: Εκδόσεις Βουλούκου, 1982, σσ. 204, 205.

143 Π.Δ., Ψαλμοί 17:36. «Και μου έδωσες σιγουριά αναφορικά προς τη σωτηρία μου, και το δεξί σου χέρι με υποστήριξε, η δε παιδεία Σου με κράτησε στο ύψος μου μέχρι σημείου τελειότητας· είναι αυτή η παιδεία που θα μου δώσει τη σωστή μόρφωση».

144 Π.Δ., Ψαλμοί 17:29. «Διότι Εσύ είσαι Εκείνος που θα ανάψει το λυχνάρι μου· Κύριε, Εσύ που είσαι ο Θεός μου, είσαι Αυτός που θα φωτίζεις το σκοτάδι μου».

145 Ἡ γὰρ τοῦ χοϊκοῦ νοὸς ἄγνοια, ἀχλὺς οὖσα καὶ ζόφος βαθύς, τὰς ὁράσεις τῆς ψυχῆς ἐπικαλύπτουσα, σκοτεινὴν αὐτὴν καὶ ζοφώδη περὶ τὸ νοεῖν τὰ θεῖά τε καὶ ἀνθρώπινα ἀπεργάζεται, μὴ δυναμένην πρὸς τὰς αὐγὰς τοῦ θείου φωτὸς ἀτενίζειν ἢ ἐν ἀπολαύσει γίνεσθαι τῶν ἀγαθῶν ἐκείνων, ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη (Όσιος Νικήτας Στηθάτος, στο Φιλοκαλία, τόμ. Γ΄ [1960], σ. 320:πζ΄). Μτφρ. από Φιλοκαλία, τόμ. Δ΄ [2008], «Β΄ εκατοντάδα φυσικών κεφαλαίων περί καθάρσεως του νου», σ. 104:87.

ΚΕΦΑΛΑΙΑ