08.13 | Ο Μεγάλος Ουράνιος Συλλέκτης – Βιβλία Αλήθειας – Truth Legacy Books

13. Ὁ Μεγάλος Οὐράνιος Συλλέκτης

ΒΙΒΛΙΟ ΟΓΔΟΟ: ΠΟΡΕΙΑ ΑΓΓΕΛΩΝ ΣΤΗ ΓΗ

A- A A+

Βρισκόμαστε στὸ αἴσιο τέλος τοῦ ὄγδοου βιβλίου Πορεία Ἀγγέλων στὴ Γῆ, περαιώνουμε ἕνα ἔργο ποὺ εἶχε προαγγελθεῖ, ἔργο ποὺ σᾶς δόθηκε στὰ δύσκολα χρόνια τῆς ζωῆς σας.

Εὐχαριστοῦμε τοὺς γήινους συνεργάτες μας, γιατὶ ἔδωσαν καὶ δίνουν μάχες ζωῆς προκειμένου νὰ ἐκπληρώσουν τὸν ρόλο τους.

Τὸ ὄγδοο βιβλίο εἶναι Σημειο Αγάπης τοῦ Κυρίου καὶ αὐτὴ ἡ ἀγάπη ἐμπεριέχει συγκλονιστικὲς ἀλήθειες.

Ἔχουμε ἤδη συμφωνήσει ὅτι αὐτὸ τὸ ἔργο τὸ πνευματικὸ θὰ ἀφιερωθεῖ στὸν ἀνθρώπινο πόνο, στὸν πόνο τοῦ ταπεινοῦ καὶ στὸν πόνο τοῦ ὑπερήφανου, στὸν πόνο τοῦ φτωχοῦ καὶ στὸν πόνο τοῦ πλουσίου.

Ὁ ἀνθρώπινος πόνος ἔχει προσβάλει τὸν πλανήτη σας σὰν λοιμῶδες νόσημα καὶ οἱ Οὐρανοὶ συγκλονίζονται. Αὐτὸν τὸν πόνο τὸν ἐκλάβαμε καὶ ἔχουμε ὑποστεῖ τὶς γήινες ἐπιδράσεις του.

Τὸ ὄνειρο ἀνατέλλει γιὰ ἐσᾶς καὶ σᾶς ὁδηγεῖ μὲ ἅρματα φωτὸς καὶ πολέμου στοὺς αἰώνιους παραδείσους.

Ἔρχεται ἡ ἐποχὴ ὅπου ὅλα τὰ πλάσματα θὰ ὑμνήσουν τὸν Δημιουργό τους μὲ δέος, πίστη, πάθος καὶ πόθο.

Θὰ Τὸν ἀναγνωρίζουν στὸ ὁλόγιομο φεγγάρι, θὰ τὸν προσκυνοῦν στὸ παρθένο χιόνι καὶ θὰ τὸν ἀγγίζουν στὴν ἁφὴ τῆς θάλασσας μὲ δέος καὶ γνώση καὶ θὰ γνωρίσουν ὅτι Εκεινος πλάθει τοὺς οὐράνιους καὶ γήινους παραδείσους.

Ἕνα νέο σχῆμα λειτουργίας τοῦ Σύμπαντος θὰ συμπεριλάβει στὰ Σχέδιά του ὅλο τὸ σημαν- τικὸ σφαιρικὸ κομμάτι τοῦ πλανήτη σας καί, ἐνῶ ὁ Οὐρανὸς θὰ ἐκβάλλεται στὴ Γῆ ὑπὸ μορφὴ φωτεινῆς ροῆς, ἡ Γῆ θὰ ὑφαρπάζεται ἀπὸ τὸν Οὐρανὸ γιὰ τὴ σύναψη εὐλογημένου γάμου. Οἱ συνθῆκες ζωῆς θὰ ἀφομοιώνονται μὲ ἐκεῖνες τῶν ἀνωτέρων συμπαντικῶν ἐπιπέδων καὶ ὅλες, γενικά, οἱ λειτουργίες τοῦ πλανήτη σας θὰ μετατραποῦν σὲ λειτουργίες ἁρμονικοῦ κάλλους.

Ἔχουμε σταθεῖ στὰ Θεϊκὰ γεγονότα τοῦ 29ου αἰώνα. Στὴ διάρκεια αὐτοῦ τοῦ μεγαλειώδους αἰώνα Ολα Μά Ολα θὰ εἶναι ἰδιαίτερα φωτεινά, πλασμένα καὶ ἐπιλεγμένα ἀπὸ τὸν Μεγάλο Οὐράνιο Συλλέκτη. Ὅλα θὰ εἶναι ἄξια μιᾶς «μοίρας» καλῆς, μιᾶς εὐτυχίας ποὺ τὰ ὁδήγησε ἢ θὰ τὰ ὁδηγήσει στὰ ἄπλαστα σύμπαντα τῆς φωτεινῆς Πατρίδας.

Αὐτὴ ἡ ἐποχὴ ποὺ περιγράφουμε χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν εἰκόνα τῆς Ἀγάπης καὶ ἕνας οὐράνιος καθρέφτης ἔχει στηθεῖ ἀπέναντι ἀκριβῶς ἀπὸ τὴν ἀκριβὴ της Μορφή, ἐνῶ ὁλόγυρα ἑκατομμύρια ἀστέρια φέγγουν καὶ δείχνουν τὸ κάλλος της.

Ἰδιαίτερα στοιχεῖα Γῆς ἐκλείπουν. Ὑπάρχει –βέβαια– τὸ γήινο πεδίο, ἀλλὰ ὑπάρχει ὡς φῶς καὶ ἥλιος, ὡς εὐλογία καὶ δρόσος, ὡς θεϊκὴ Αὔρα ποὺ ἀγγίζει ἁπαλὰ καὶ ἁρμονικὰ τὰ σύμπαντα τοῦ ἀπέραντου, ἀκριβοῦς Ολου.

Ενοποίηση, Εναρμόνιση καὶ Δικαιοσύνη ἀνὰ τὸ Σύμπαν ποὺ ἄρχεται ἀπὸ τὶς ἀσώματες Οὐράνιες Δυνάμεις.

Ἡ ἁρμονία στὸ κορύφωμα τῆς λειτουργίας της θὰ βηματίζει μὲ χάρη στὰ γήινα καὶ στὰ οὐράνια καὶ θὰ ἐναγκαλίζεται στὶς κορυφὲς τῶν βουνῶν μὲ ἥλιους καὶ δένδρα, μὲ ἄστρα καὶ φεγγάρια καὶ θὰ εἰσχωρεῖ στὸ Ειναι ὅλων τῶν ὑπάρξεων.

Ἡ ἁρμονία θὰ βασιλεύει ὄχι ὡς διάττοντας ἀστέρας, ἀλλὰ ὡς ἥλιος ἀβασίλευτος, ποὺ ἡ θερμότητά του θὰ ντύνει μὲ φωτεινὴ δρόσο τοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ὁ πλανήτης Γῆ ἐγκαταλείπεται ἀπὸ τοὺς βάρβαρους «κατακτητές».

Οἱ Ἄγγελοι θὰ φορτιστοῦν μὲ ρόλους ἀγάπης καὶ αὐτοθυσίας. Καὶ ἐνῶ ὁ πλανήτης θὰ ἐρημώνεται –σχῆμα λόγου– ὁ Ἄναρχος Θεὸς θὰ τὸν καλεῖ (μετὰ τὸν 29ο αἰώνα) σὲ συμπόσια συνεύρεσης, γιατὶ πρόσφερε στέγη καὶ τροφὴ στὰ παιδιά Του –στὰ ἄσωτα παιδιά Του, στὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα– καὶ γιατὶ ὑπέστη τραυματικὲς ἐμπειρίες ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἐνέργησαν ἔναντι αὐτοῦ ὡς κατακτητὲς τῆς βίας καὶ λησμόνησαν ὅτι ἦταν ἁπλῶς φιλοξενούμενοι τῆς μητέρας Γῆς.

Στὸν 29ο αἰώνα ἡ ἔννοια τῆς ὕλης θὰ ἀπαλειφθεῖ ἀπὸ τὸ λεξιλόγιο ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, ποὺ χαρακτηρίζεται ὡς συμπαντικὸς αἰώνας (2900-3000 μ.Χ.). Ἡ ὕλη θὰ εἶναι νεκρὴ τόσο στὴν πράξη ὅσο καὶ στὶς ἐξέχουσες καὶ ἐπίλεκτες μνῆμες.

Οἱ ἄνθρωποι, ὅταν φέρνουν στὴ μνήμη τους τὴν «ὕλη», θὰ διερωτῶνται γιὰ τὸν ρόλο ποὺ ἔπαιξε αὐτὴ ἡ «κυρία» στὴν πορεία τῶν αἰώνων. Καὶ ἡ ἀπάντηση θὰ εἶναι ὅτι ἦταν ἕνα νῆμα ποὺ ὁδήγησε ὅλα τὰ ἔμβια ὄντα, ὅλες τὶς ὑπάρξεις στὰ παλάτια τοῦ Οὐρανοῦ, ἦταν ἕνα νῆμα τὸ ὁποῖο αἰῶνες σᾶς ἔδενε μὲ παρελθόντα λήθης, ἕνα νῆμα ποὺ ὅταν κόπηκε λύθηκαν καὶ οἱ κόμβοι τῆς πλάνης.

Παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, ἔχετε νὰ λάβετε ἐλέη καὶ μὲ αὐτὰ τὰ ἐλέη ποὺ θὰ κατέλθουν ἀπὸ Εκείνον γιὰ ἐσᾶς θὰ ἐξοντώσετε τὰ πάθη καὶ τὰ λάθη σας.

Λάβετε τὰ ἐλέη καὶ ἀπὸ τὰ πάθη σας λάβετε ὅ,τι περισσεύει ἀπὸ τὰ λάθη σας. Τὰ λάθη θὰ σᾶς διδάξουν τὴ διδαχὴ τῆς ἐμπειρίας καὶ ἡ διδαχὴ τῆς ἐμπειρίας θὰ σᾶς ὁδηγήσει στὴ νηνεμία τῆς ἀγάπης, ἐνῶ παράλληλα ἡ ἀγάπη θὰ σᾶς τοποθετήσει στὸ λιμάνι τῆς μέγιστης ἀγάπης, ἐκεῖ ὅπου οἱ θωπεῖες της θὰ καθαγιάσουν τὶς ψυχές σας.

Περιγράψαμε, ὅσο μᾶς ἦταν ἐπιτρεπτό, τὸν μεγαλειώδη 29ο αἰώνα, τὸν αἰώνα τοῦ συγκλονισμοῦ. Μετὰ τὸν αἰώνα αὐτόν, στὰ τέλη δηλαδὴ τῆς χιλιετηρίδας, ὁ πλανήτης Γῆ θὰ ἔχει τὴν ἀκόλουθη μορφή: θὰ ὑπάρχει αὐτάρκεια καὶ εὐημερία ἀπροσμέτρητη καὶ ἀνυπολόγιστη. Θὰ ὑπάρξει ἄνοδος ἐντὸς κυμάτων φωτὸς ποὺ θὰ διαχέεται καὶ θὰ ρέει ὑπὸ συνθῆκες ἀσύλληπτες.

Οἱ ἀνθρώπινες ὀντότητες θὰ δέχονται σταδιακὰ ἔντονους κραδασμοὺς ἀπὸ τὶς ἐπιθέσεις τοῦ φωτὸς καὶ ὁ πλανήτης θὰ προσφέρει ἀπόλυτα στοιχεῖα κάλυψης στὶς ἀνάγκες τῶν πνευματικῶν ὀντοτήτων.

Ἡ ἔκλαμψη τῆς Δημιουργίας δὲν θὰ ἀναχαιτιστεῖ καὶ ὁ ἄνθρωπος ὅσο θὰ ἐξακολουθεῖ νὰ προσλαμβάνει στοιχεῖα ἀπὸ τοὺς φωτεινοὺς Γαλαξίες, τόσο θὰ καθίσταται βιολογικὰ διαφορετικὸς ἀπὸ τὸν γνωστό, τυπικὰ ὑλικὸ ἄνθρωπο.

Ὅταν ἡ χιλιετηρίδα θὰ ἐκπνεύσει, ἕνα κύμα οὐράνιας διάθεσης καὶ ἀγάπης θὰ παρασύρει τοὺς φωτεινοὺς νόες καὶ ὄντες στὰ ἀνώτερα συμπαντικὰ ἐπίπεδα.

Σταδιακὰ καὶ συνειδητὰ ὅλα θὰ ὁδηγοῦνται στὸν Πυρήνα τῆς ἀπόλυτης καὶ ἀκατάλυτης Ουσίας.

Ὁ πλανήτης σας θὰ γνωρίσει τὰ ἀμύθητα πλούτη τοῦ Οὐρανοῦ καὶ θὰ τὰ ἀπολαύσει μὲ ἀγάπη. Γιὰ αὐτὰ τὰ πλούτη, ὅμως, οἱ ὀντότητες θὰ πρέπει νὰ ἀγωνιστοῦν καί, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ἀγώνα τους, νὰ ὑποστοῦν τὶς ὀδυνηρὲς δοκιμασίες ποὺ ἀποτελοῦν καὶ αὐτὲς ἕνα μέρος τοῦ Θεϊκου Ελέους.

Ἔχουμε συγκλονιστεῖ ἀπὸ τὴν ἐπαφὴ καὶ τὴ συντροφική μας πορεία. Εἴμαστε σὲ συναρπαστικὴ συμπόρευση μαζί σας καὶ σᾶς περιμένουμε στὶς ἁρμονικὲς πορεῖες τοῦ Οὐρανοῦ.

Ὁ Οὐρανὸς ἄνοιξε τὰ χαμόγελά του καὶ σκορπᾶ ἀγάπη καὶ ἐλέη. Ὁ Οὐρανὸς ἄνοιξε τὴν ἀγκαλιά του καὶ εἶναι ἀνυπόμονος ἀπὸ ἀγάπη γιὰ ἐσᾶς. Ἡ ἀγάπη του περίσσεψε γιὰ ἐσᾶς τοὺς γήινους συντρόφους μας καὶ ρέει στὸν πλανήτη σας μὲ τὰ μηνύματά Του.

Σᾶς ἔχουμε ἤδη δώσει ὅλα τὰ οὐσιαστικὰ γεγονότα τῆς ἐπερχόμενης χιλιετηρίδας – συγκεκριμένα, σᾶς δώσαμε αὐτὰ ποὺ δόθηκαν σὲ ἐμᾶς γιὰ τὴν ἐκπλήρωση τῆς γήινης ἀποστολῆς μας.

Πιστεύουμε ὅτι περατώσαμε ἕνα ἔργο συγκλονιστικό, ἕνα ἔργο ποὺ ἐκφράζει τὴν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ ἐσᾶς.

Ἀπόψε (23/4/1998) θὰ γράψουμε τὸν ἐπίλογο τοῦ ὄγδοου βιβλίου καὶ ὁ ἐπίλογος αὐτὸς θὰ εἶναι ὁ ἐπίλογος τοῦ βιβλίου τῆς ζωῆς τοῦ πλανήτη σας. Ἡ Γῆ, ἀφοῦ ὑποστεῖ, ὅπως εἴπαμε, πλεῖστες ὅσες ἐπεμβάσεις, θὰ λάβει τὴν τελική της ὡραιοποιημένη Μορφή. Αὐτὴ ἡ Μορφή τοῦ πλανήτη σας θὰ ἵσταται ἀνὰ τοὺς αἰῶνες σὰν σύμβολο τῆς Οὐράνιας Ἀγάπης καὶ εὐγνωμοσύνης πρὸς τὴ μητέρα Γῆ, ποὺ κυοφόρησε τὴ ζωὴ γιὰ νὰ τὴν ἐκτοξεύσει τελικὰ ἐλεύθερη, ὑπερήφανη, ταπεινὴ καὶ γυμνὴ ἀπὸ ὕλη στὸν οὐράνιο Πυρήνα.

Ἕνα ὄνειρο ἀγάπης ἔλαβε τέλος. Ἕνα ἀστερόφωτο κάθετο ταξίδι δομῆς στὸν πλανήτη σας μᾶς συγκλόνισε.

Βιώσαμε τὴν ἀνάσα τῆς πληθωρικῆς Γῆς, ἐρωτευτήκαμε τὶς ἐποχές της, ἀναμειχθήκαμε μὲ αὐτὲς τὶς ἐποχὲς καὶ ζυμώσαμε τοὺς καρπούς της καὶ τοὺς καρπούς σας.

Εἴδαμε μὲ τὰ μάτια σας τὴ μορφὴ τοῦ πλανήτη σας καὶ γευτήκαμε τὶς ἀπέραντες ὀμορφιές του.

Ἐνόσω ἤμαστε ἐκεῖ, ἀδιάκοπα ψιθυρίζαμε «εὐχαριστῶ, εὐχαριστῶ, εὐχαριστῶ» στὸν πανάγαθο Θεὸ τῆς Ἀγάπης, ποὺ μᾶς ἀνέθεσε αὐτὸν τὸν ρόλο τοῦ καταλυτικοῦ καὶ ὁλοκληρωτικοῦ συγκλονισμοῦ.

Γνωρίσαμε τὶς ἀσέληνες χειμωνιάτικες νύχτες σας καὶ ἤπιαμε στὰ παγωμένα ποτήρια τῶν βοριάδων τὶς βραδιὲς τῆς θαλπωρῆς, εἴδαμε τοὺς παγωμένους ἄνεμους νὰ δέρνουν τὶς θάλασσες, γνωρίσαμε καὶ ἐρωτευτήκαμε σὲ μιὰ πρωτόγνωρη ἐμπειρία τὰ γλυκόπιοτα φθινόπωρα, ἀγαπήσαμε τὴ δύση, ἐρωτευτήκαμε τὴν ἀνατολή, δοκιμάσαμε αἰσθαντικὰ τὴ μελαγχολικὴ ὀκτωβριανὴ μελωδία, τὴν ὁποία ἤπιαμε ὣς τὸ τέλος μὲ αἴσθημα ἔκστασης.

Ἐρωτευτήκαμε τὸν πανέμορφο γιὸ τῆς «θεᾶς» ἄνοιξης, τὸν Ἀπρίλη, μεθύσαμε ἀπὸ τὶς χρωματισμένες ἀνάσες τῶν λουλουδιῶν του, ἀπὸ τὸν χορὸ τῶν χρωμάτων καὶ ἀπὸ τὴ μεθυστικὴ εὐωδιὰ τῶν ἀνοιξιάτικων ἀρωμάτων. Μᾶς ἐξέπληξε ὁ αὐγουστιάτικος οὐρανός, μᾶς ἐξέπληξαν οἱ αὐγουστιάτικες φεγγαρόφωτες νύχτες, ποὺ φώτιζαν τὸν πλανήτη σας μὲ καταιγισμὸ ἀστεριῶν.

Γίναμε ποιητὲς καὶ συνθέσαμε στίχους, λατρέψαμε τὸ αὐγουστιάτικο φεγγάρι καὶ ὅλα τὰ αὐγουστιάτικα φεγγάρια ποὺ χαμογελοῦν μὲ μελένιο χαμόγελο ἀνάμεσα στὰ ρὸζ ἢ γαλάζια τριαντάφυλλα καὶ ἐνδίδουν στὴ μυρωμένη ἀνάσα τοῦ φρεσκοθερισμένου σιταριοῦ.

Σταθήκαμε αἰωρούμενοι στὰ ἀνοιχτά σας παράθυρα μὲ διάθεση εἰσβολῆς. Σᾶς χαμογελάσαμε μὲ φῶς, χτυπήσαμε τὶς πόρτες σας διακριτικὰ καὶ ἀδιάκριτα καὶ κλάψαμε μαζί σας μὲ τὸν πόνο σας ποὺ τὸν κάναμε δικό μας, καὶ χαρήκαμε μὲ τὴ χαρὰ τὴ δική σας, ποὺ ἦταν καὶ δική μας χαρά.

Μέσα στὰ δικά σας ὄνειρα ὀνειρευτήκαμε μαζὶ καὶ στολίσαμε τὰ ὄνειρα αὐτὰ μὲ μελωδικὲς πτυχὲς ἔκφρασης καὶ χρωμάτων.

Σᾶς εἴδαμε νὰ ζεῖτε, νὰ «πεθαίνετε» ἢ νὰ γεννιέστε. Ἀσύλληπτη ἡ ἐμπειρία ἀπὸ τὶς ποικίλες ἐκφράσεις τῆς ζωῆς.

Σᾶς εἴδαμε στὰ χειμωνιάτικα πρωινά, σᾶς συναντήσαμε στὰ γλυκὰ μονοπάτια τοῦ φθινοπώρου, ἀνταμώσαμε στοὺς βαθύχρονους κήπους τῆς ἄνοιξης, περπατήσαμε μαζὶ –ἀθέατοι ἐμεῖς– καὶ ὀργώσαμε μαζί, μὲ τὶς καρδιές μας, τοὺς ἥλιους τοῦ Ἰούλη.

Τραγουδήσαμε μαζὶ τραγούδια χαρᾶς καὶ λύπης, σᾶς εἴδαμε, σᾶς γνωρίσαμε, σᾶς θαυμάσαμε καὶ σᾶς λυπηθήκαμε. Χαρήκαμε ἰδιαίτερα γιὰ τὴν ἀπίστευτη σύμπραξη, γιὰ τὴ γοητευτικὴ συνάντηση.

Iδιαίτερα, ὅμως, λυπηθήκαμε καὶ λυπόμαστε γιὰ τὰ ὅσα Δέν Θα Μπορέσουμε νὰ σᾶς ποῦμε ἀκόμη. Αὐτὰ ποὺ σᾶς εἴπαμε εἶναι αὐτὰ ἀκριβῶς ποὺ ἔπρεπε νὰ σᾶς ποῦμε, γιατὶ ἐπὶ τοῦ παρόντος μόνο αὐτὰ εἶναι ἀποδεκτὰ ἀπὸ τὶς τωρινὲς κεραῖες σύλληψής σας. Αὐτὸ δὲν σημαίνει πὼς ὅ,τι σᾶς εἴπαμε δὲν ἀνταποκρίνεται στὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ πὼς ἡ ἀλήθεια ἀποκαλύπτεται σταδιακὰ καὶ ἡ ἀποκάλυψη εἶναι ἀνάλογη μὲ τὴ δεκτικὴ πνευματικὴ ἱκανότητα τοῦ ἑκάστοτε λήπτη ἢ τῶν ἑκάστοτε ληπτῶν καὶ ἀποδεκτῶν. Σὲ μιὰ ἄλλη συνάντησή μας, σὲ αὐτὸ ἢ σὲ διαφορετικὸ ἐπίπεδο, θὰ ποῦμε περισσότερα.

Ὡστόσο, σᾶς ἐκλιπαροῦμε νὰ σβήσετε ὅλα τὰ παρελθόντα ποὺ παραποίησαν τὴ Θεϊκή σας Φύση. Δεχτεῖτε τὸ ἔργο μας μὲ συνείδηση ὅτι «τὸ προσφέραμε σὲ ἐσᾶς ὅλους τοὺς γήινους συντρόφους καὶ ἀδερφούς μας» – καὶ ὄχι μόνο σὲ ἐσᾶς, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλους ἐκείνους ποὺ θὰ θελήσουν τώρα, αὔριο ἢ κάποτε ἄλλοτε νὰ ἐνσκύψουν σὲ αὐτό.

Κατανοῆστε ἐπιτέλους ὅτι αὐτὸ τὸ Εργο δόθηκε στὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ νὰ διευκολύνει τὴν πορεία τῆς Ανάστασής του.

Ἐλᾶτε νὰ ταξιδέψουμε μαζὶ τὸ ταξίδι τοῦ Ἥλιου καὶ νὰ διασχίσουμε τὴν πολιτεία τῆς Ανάστασης.

Ἐλᾶτε νὰ σᾶς γνωρίσουμε τὸν Δότη τῆς Ανάστασης.

«Ἔλθετε πρὸς τὸν Κύριο».

Σᾶς ἐκλιπαροῦμε, γιατὶ τὸ ἔργο ποὺ διακινοῦμε στὸν πλανήτη σας εἶναι Εργο Κυρίου.

Αὐτὸν τὸν Κύριο ἀγαπῆστε Τον.

Αὐτὸν τὸν Κύριο λατρέψτε Τον.

Λατρέψτε Τον ὄχι μὲ συμβολικὲς συνήθειες καὶ δογματικές, ὑποδουλωτικὲς κινήσεις ἢ ἀτομικές, ἰδιοτελεῖς προθέσεις, ἀλλὰ μὲ ἀπόλυτη συνειδητότητα ὅτι ἐπιλέξατε τὸ Φως τὸ Αληθινο καὶ τὸν Θεὸ τῆς Ἀγάπης.

Ἀγαπῆστε Αὐτὸν τὸν Θεο ὅπως πραγματικὰ εἶναι καὶ ὄχι ὅπως ἐσεῖς Τὸν φαντάζεστε.

Σᾶς προσφέρουμε τὸν Ιησου πρὸς βρώση καὶ πόση.

Ἤδη ἔχει ἀφεθεῖ διάχυτος στὴ διάθεσή σας. Λάβετέ Τον.

Λάβετε φάγετε· τοῦτό ἐστι τὸ Σώμα Μου· […] Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· τοῦτο γάρ ἐστι τὸ Αιμα Μου. (Κατὰ Ματθαῖον 26:26-28)

Κλείνουμε τὸ ὄγδοο βιβλίο – λάβετέ το ἁπλὰ σὰν προέκταση τῶν προηγούμενων καὶ καταστεῖτε σοφοὶ ἀπὸ τὰ κείμενα ποὺ ὑπαγόρευσε ὁ Οὐρανός.

Τὸ ἔργο μας θὰ συνεχιστεῖ στὴν Αὐστραλία. Ἡ ἐπαφή μας, ὅμως, δὲν θὰ χαθεῖ.

Δώσαμε ὅλα ὅσα ἔπρεπε νὰ δώσουμε – ὄχι περισσότερα.

Ἔχετε τὴν ἀγάπη τῶν Συντρόφων σας, τοὺς ὁποίους δεχτήκατε ἀνυποψίαστα σὰν φυσικὴ κατάληξη τῆς πίστης σας στὸν Αόρατο Κόσμο. Ἁπλὰ σᾶς δηλώνουμε ὅτι εἴμαστε συγκινημένοι ποὺ κατασκηνώσαμε στὶς διάνοιές σας καὶ ταυτιστήκαμε μαζί σας.

Μοιραστήκαμε μαζὶ τὶς εἰκόνες ποὺ σᾶς δώσαμε ἀπὸ τὸ μέλλον τοῦ πλανήτη σας. Ὁραματιστεῖτε αὐτὸ τὸ μέλλον, εἶναι εὔκολο – μπορεῖτε νὰ τὸ πράξετε μὲ μιὰ ἁπλὴ ὑπέρβαση τῆς λογικῆς καὶ τῆς φαντασίας σας, μὲ ἕνα ξεπέρασμα τῶν ὁριακῶν, ἐννοιολογικῶν προδιαγραφῶν σας.

Τονίσαμε ἰδιαίτερα ὅτι ἡ προσπάθεια ἡ δική σας εἶναι ἀναγκαία καὶ σὲ καμία περίπτωση δὲν πρέπει νὰ ἀτονήσει. Τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου συμπορεύεται μὲ τὸν ἀγώνα τὸν δικό σας – χωρὶς αὐτὸν δὲν ὑπάρχει δικαίωση.

Σᾶς προτρέπουμε νὰ ἐπιμείνετε ἐκεῖ ὅπου ὑπάρχει σκοτάδι, ἐκεῖ ὅπου οἱ φωνὲς τῶν ἀνοήμονων ψιθυρίζουν ὅτι ὅλα γεννιοῦνται, διασχίζουν ἕνα βαθὺ σκοτάδι –ἕνα τέλμα– καὶ τελικὰ βυθίζονται σὲ αὐτὸ τὸ τέλμα καὶ χάνονται γιὰ πάντα, γιατὶ ποτὲ δὲν ὑπῆρξαν στὴν πραγματικότητα.

Ὅμως πλησιάζει ὁ καιρὸς ποὺ θὰ διαψευστοῦν αὐτοὶ οἱ ἀνοήμονες ψιθυριστές.

Νὰ εἶστε ὑπομονετικοὶ καὶ νὰ κρατᾶτε πάντα ἀναμμένη τὴ φωτιὰ τῆς ἀγάπης σας.

Ἀφῆστε τὴν καρδιά σας νὰ ἠρεμήσει. Ἀφῆστε ὅλα ὅσα μέχρι τώρα ἀποτέλεσαν τὸ περιεχόμενο τῆς ἀντίληψής σας νὰ νεκρωθοῦν.

Ἀφιερῶστε τὸν χρόνο σας στὸν Θεο καὶ Εκεινος θὰ σᾶς δώσει ἕναν νέο, ἀτελείωτο, αἰώνιο χρόνο. Ἀφῆστε τὴν καρδιά σας καὶ τὸν νοῦ σας νὰ ἀναπαυθοῦν κοντά Του. Γνωρίστε τὴν ἀσφάλεια καὶ τὴ γαλήνη τῆς Παρουσίας Του.

Τούτη τὴν κρίσιμη καὶ μεταβατικὴ ἐποχὴ ὅπου ζεῖτε, ὁ Κύριος κατέρχεται καὶ εἰσχωρεῖ στὰ γήινα πεδία, εἰσέρχεται σὲ ὅλους ὅσοι Τὸν ἀγαποῦν, εἰσέρχεται ἐκεῖ ὅπου ὑπάρχει ἀγάπη, κατανόηση, προσευχή. Εἰσέρχεται στὶς πόλεις σας, στὰ χωριά σας, στὰ σπίτια σας, στοὺς δρόμους σας, εἰσέρχεται σὲ καθέναν ποὺ Τὸν προσμένει καὶ Τὸν καλεῖ. Κρούει τὶς θύρες καὶ ἀναμένει νὰ Τοῦ ἀνοίξετε γιὰ νὰ συμφάγετε, νὰ συμπορευτεῖτε μαζί, νὰ ἑνωθεῖτε.

Σᾶς ὑπόσχεται ὅτι πολὺ γρήγορα ὅ,τι συμβαίνει στὸν Οὐρανὸ θὰ συμβεῖ καὶ στὴ Γῆ – καὶ θὰ συμβεῖ, γιατὶ ὁ Δημιουργὸς τοῦ κόσμου, Δημιουργὸς τῶν ἑκατομμυρίων ἥλιων, πλανητῶν, ἀστεριῶν κ.λπ., ἀποφάσισε νὰ συγκατοικήσει μὲ ἐσᾶς, νὰ σκηνώσει μὲ τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ ἀπαλείψει «πᾶν δάκρυον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν», νὰ ἀπαλείψει τὸν θάνατο, τὸ πένθος, τὴν κραυγὴ τῆς ἀπελπισίας, ὅπως ἀκριβῶς τὰ περιγράφει ὁ ἀγαπημένος μαθητὴς τοῦ Ιησου στὴ δική του Αποκάλυψη.

Εἶστε ἤδη νοητικὰ κατάλληλοι γιὰ μιὰ τέτοια ἀλλαγὴ καὶ αὐτὴ ἡ ἀλλαγὴ θὰ γίνει τὸ συντομότερο δυνατό, ὅπως περιγράφουμε στὰ βιβλία μας, γιατὶ ὁ χρόνος ἐπείγει. Πρέπει νὰ ἀποφευχθεῖ ἡ καταστροφή.

Οἱ πόλεις ποὺ θὰ ὑπάρξουν στὸ μέλλον, μετὰ τὸν 24ο αἰώνα, θὰ καθρεφτίζουν τὸ φῶς τῶν ἄστρων καὶ κάθε ἀνθρώπινη καρδιὰ θὰ ἀπηχεῖ τὴν Αιώνια Αγάπη τοῦ Ενος καὶ τὴν ἀγάπη ὅλων πρὸς τὸν Εναν. Ἀφυπνισμένος ὁ κόσμος καὶ ὅλοι ὅσοι θὰ τὸν κατοικοῦν τότε, θὰ κατακλυστοῦν ἀπὸ μιὰ ἀπέραντη γαλήνη, ἠρεμία, ἐσωτερικὴ καὶ ἐξωτερικὴ εἰρήνη.

Καθὼς ἀφήνουμε αὐτὰ τὰ λόγια νὰ πέσουν στὸ χαρτί, σᾶς δηλώνουμε ὅτι ἐμεῖς δὲν σᾶς ἀφήνουμε, δὲν θὰ σᾶς ἀφήσουμε ποτέ, γιατὶ ἐκπροσωποῦμε τὴ Θεία, τὴν Ὑπέρτατη Βούληση καὶ αὐτὴ ἡ Ὑπέρτατη Βούληση θὰ εἶναι πάντοτε κοντά σας.

Μείνετε πάντα στὴν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη Ἀλήθεια, ἡ μόνη πραγματικότητα.

Ὁ Νόμος τῆς Ἀγάπης –ποὺ στὸ μέλλον θὰ εἶναι ὁ μοναδικὸς ποὺ θὰ ὑπάρχει– ἐπιβάλλει νὰ ἀγαπᾶτε τὰ πάντα, νὰ ἀγαπᾶτε ὅ,τι ὑπάρχει, νὰ ἀγαπᾶτε τοὺς συνανθρώπους σας, νὰ ἀγαπᾶτε ὅλα τὰ πλάσματα τοῦ Θεοῦ, νὰ ἀγαπᾶτε προπαντὸς Εκεινον, ὅπως Εκφράζεται μέσα σὲ ἐσᾶς καὶ μέσα σὲ κάθε πλάσμα.

Ὁ Νόμος τῆς Ἀγάπης εἶναι δρόμος καὶ τρόπος ζωῆς, εἶναι αὐτὴ καθαυτὴν ἡ ἔκφραση τῆς ζωῆς. Ἀκολουθῆστε αὐτὴ τὴν ἔκφραση, ἀκολουθῆστε αὐτὸν τὸν δρόμο – εἶναι ἡ μόνη πραγματικότητα, ὁ μόνος δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ ἀπευθείας στὸν Οὐράνιο Κόσμο.

Ἀναζητῆστε μὲ πάθος αὐτὸν τὸν κόσμο, γιατὶ ἐκεῖ «κατοικεῖ» ὁ Θεός. Ἀναζητῆστε τον γιὰ νὰ γνωρίσετε τὸν Θεὸ καὶ ὅταν Τὸν γνωρίσετε καὶ ἐπιθυμεῖτε νὰ ἐκδηλώσετε τὴ χαρὰ τῆς γνωριμίας, Προσευχηθειτε. Προσευχηθεῖτε, γιατὶ ὁ Οὐρανὸς εἶναι ἰδιαίτερα εὐαίσθητος στὸν ἦχο τῆς φωνῆς σας, στοὺς χτύπους τῆς καρδιᾶς σας, στοὺς παλμοὺς τῆς ψυχῆς σας. Μὲ τὴν προσευχὴ παραμερίζονται τὰ σύννεφα καὶ ὁ ἥλιος ὁδηγεῖ τὸν ἦχο τοῦ πόνου καὶ τῆς χαρᾶς σας, τὸν ἦχο τοῦ ψαλμοῦ σας στὰ ὕψιστα δώματα.

Στὸ κάλεσμα τῆς φωνῆς Σου, Κύριε

ὡροδεῖκτες ἀρχίζουν νὰ γυρνοῦν στὸ ὡρολογιακὸ

καὶ συμπαντικὸ πνεῦμα μας.

Ὁ χωροχρόνος σταμάτησε τὴν ἀποστείρωση τῶν ὀνείρων μας

καὶ ἀναρριπίζει τώρα τὰ σκοτάδια τῆς ζωῆς μας.

ΚΕΦΑΛΑΙΑ