08.14 | Επιλεγόμενα – Βιβλία Αλήθειας – Truth Legacy Books

14. Ἐπιλεγόμενα

ΒΙΒΛΙΟ ΟΓΔΟΟ: ΠΟΡΕΙΑ ΑΓΓΕΛΩΝ ΣΤΗ ΓΗ

A- A A+

Ὁ Θεὸς εἶναι τὸ Φῶς ποὺ ἐκπέμπει, εἶναι ἡ Ἀνατολὴ καὶ ἡ Δύση. Εἶναι ἡ Ἀγάπη ποὺ βασιλεύει χωρὶς νὰ ὑποδουλώνει. Εἶναι Ἐκεῖνος ποὺ ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο καὶ ὅλα ὅσα ὑπάρχουν στὸ ἄπειρο Σύμπαν.

Μὲ τὰ βιβλία ποὺ ὑπαγορεύτηκαν ἀπὸ τὴ Θεία Βούληση, ὁ Θεὸς θέλησε νὰ ἐκφράσει τὴν Ἀγάπη Του στὰ πλάσματά Του, γιατὶ ἔχει «ἀνάγκη» νὰ ἐκφράσει αὐτὴ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἐπιείκειά Του. Μιὰ ἀνάγκη ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὶς ἐπὶ αἰῶνες σκόπιμες ἢ μὴ παρερμηνεῖες τῶν Γραφῶν Του.

Ὁ Θεὸς διαχέεται στὸν χῶρο τῆς ψυχῆς μας καὶ μᾶς καλεῖ νὰ Αφυπνιστουμε, νὰ Αναστηθουμε καὶ νὰ Τὸν συναντήσουμε.

Ὁ Θεὸς μᾶς λέει: Ἔλθετε πρός με καὶ ἐγὼ ποιήσω ὑμᾶς πρόβατα ἀγαθά.

Ἐὰν ἐμεῖς, τὰ ἐλεύθερα πλάσματά Του, εἴμαστε ἀδιάφοροι στὸ κάλεσμά Του, τὸ Σχέδιό Του δὲν θὰ ἐφαρμοστεῖ σὲ ἐμᾶς.

Ὅσοι ἐξακολουθοῦν μὲ δική τους ἐπιλογὴ νὰ ζοῦν στὴν ἄγνοια, δὲν θὰ ἀπολαύσουν τὰ ἀγαθὰ τοῦ Οὐρανοῦ.

Εἶναι πολὺ σημαντικὸ νὰ ἐπανέλθουμε στὴν ἀντίληψη τοῦ πραγματικοῦ ἑαυτοῦ μας, γιατὶ ἂν ἐξακολουθοῦμε νὰ μὴ συνειδητοποιοῦμε τὴν ταυτότητά μας, τὰ αἰσθητήρια ὄργανά μας θὰ ἀπορροφηθοῦν ἀπὸ τὴν ὕλη καὶ θὰ συγχωνευθοῦν μὲ τὴ δική της μάζα, ὥστε ὁ ἄνθρωπος νὰ μετατραπεῖ ἀπὸ θεῖο πλάσμα σὲ ἕνα ὂν ποὺ θὰ ἀντιλαμβάνεται μόνο ὅ,τι τοῦ χρειάζεται γιὰ νὰ ἀκούει, νὰ βλέπει καὶ νὰ ἀγγίζει, δηλαδὴ σὲ ἕνα ὂν ποὺ ἐλάχιστα διαφέρει ἀπὸ τὰ ἐξελιγμένα ζῶα.

Ὁ καιρὸς ἐπείγει, ἂς δεχτοῦμε λοιπὸν τὸ Θεϊκὸ κάλεσμα καὶ ἂς ἀκολουθήσουμε τὸν δρόμο ποὺ μᾶς ὑποδεικνύει. Ἂς ἐφαρμόσουμε στὴν καθημερινὴ ζωή μας τὴ διδασκαλία τοῦ Ιησου, τὴ διδασκαλία ἐκείνη ποὺ χάθηκε, πνίγηκε μέσα στὴ σκόνη καὶ διαστρεβλώθηκε ἀνὰ τοὺς αἰῶνες.

Τὸ κάλεσμα τοῦ Ιησου πρὸς τοὺς ἀνθρώπους νὰ ἐγκαταλείψουν τὶς ἐξαρτήσεις ἀπὸ τὴν ὕλη καὶ νὰ ὑψωθοῦν στὴ ζωὴ τοῦ πνεύματος θάφτηκε καὶ θάβεται ἀπὸ τοὺς ἑκάστοτε Φαρισαίους. Σήμερα, ἰδιαίτερα, αὐτὸ τὸ κήρυγμα ἔχει ἐντελῶς ξεχαστεῖ καὶ οἱ ἄνθρωποι, στὴ συντριπτική τους πλειοψηφία, λατρεύουν θεοὺς ἀλλότριους –θεοὺς ποὺ ἐκπροσωποῦν τὸν ὑλικὸ κόσμο– καὶ σὲ αὐτοὺς τοὺς θεοὺς ἀποτίουν φόρο τιμῆς, γιὰ αὐτοὺς ζοῦν καὶ γιὰ αὐτοὺς Πεθαίνουν.

Πολλοὶ ἄνθρωποι σήμερα ἰσχυρίζονται ὅτι ζοῦν μὲ τὴ διδασκαλία Εκεινου, ἐνῶ εἶναι βέβαιο ὅτι ζοῦν μὲ τὴ δική τους φαντασία ποὺ ἐκλαμβάνουν ὡς ἀλήθεια, ζοῦν μὲ ψευδαισθήσεις καὶ ἀκολουθοῦν δρόμους ξένους πρὸς ἐκείνους ποὺ δίδαξε ὁ Ιησουσ της Αγάπης.

Οἱ ἄνθρωποι ξέχασαν ὅτι ἡ ζωὴ ἔχει ἕνα βαθύτερο νόημα, ὅτι ὑπάρχει τάξη καὶ ἁρμονία στὸ Σύμπαν, ξέχασαν πὼς ὑπάρχει ἕνας Yπέρτατος Νομοθέτης ποὺ ρυθμίζει τὰ πάντα καὶ προνοεῖ γιὰ τὰ πάντα.

Ὅμως τώρα, σὲ αὐτὴν τὴ μεταβατικὴ ἐποχὴ ποὺ διανύουμε, ὅλα ἀλλάζουν. Ἡ ἀνθρωπότητα, καὶ μαζὶ μὲ αὐτὴν καὶ ὁ πλανήτης, καθὼς καὶ ὅλα τὰ ὄντα ποὺ φιλοξενεῖ ἡ Γῆ, μπαίνουν σὲ μιὰ νέα τροχιά, σὲ μιὰ νέα θριαμβευτικὴ πορεία.

Δειλὰ-δειλὰ θὰ ἐμφανιστεῖ ὁ νέος φωτισμένος ἄνθρωπος, ἀπὸ τὸν ἑπόμενο 21ο αἰώνα, γιὰ νὰ ὁλοκληρωθεῖ μέσα στὴν ἑπόμενη χιλιετηρίδα. Ὁ νέος ἄνθρωπος, ποὺ δὲν θὰ εἶναι ἕνα νέο εἶδος, ἀλλὰ ἡ βελτίωση τοῦ παλαιοῦ, θὰ ἔχει μιὰ διαφορετικὴ ἀντιληπτικὴ ἱκανότητα, θὰ εἶναι δηλαδὴ ἐφοδιασμένος μὲ μιὰ νέα κεραία σύλληψης ἡ ὁποία θὰ τοῦ ἐπιτρέπει νὰ ἀντιλαμβάνεται τὸν κόσμο πέρα ἀπὸ τὶς αἰσθήσεις, αὐτὸ τὸν ἀόρατο κόσμο ποὺ τὸν περιβάλλει.

Ἐλάχιστοι πλέον θὰ σκέπτονται ὅτι αὐτὸ ποὺ ἔζησαν ἦταν μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο, χωρὶς καμία προέκταση. Ἀντίθετα, θὰ γνωρίζουν ὅτι, ἐγκαταλείποντας τὴ Γῆ, ἀφήνουν μὲν ἐδῶ ὅλα τὰ ὑλικὰ ὑπάρχοντά τους, ὅμως παίρνουν μαζί τους τὴν ἐσωτερική τους καλλιέργεια καὶ τὸν βελτιωμένο ἑαυτό τους, ἀνάλογα μὲ τὴν πορεία ποὺ οἱ ἴδιοι, μὲ τὴν ἐλεύθερη βούλησή τους, εἶχαν ἐπιλέξει.

Τὴ θέση τοῦ «πρόσκαιρου» ἀνθρώπου θὰ καταλάβει ὁ αἰώνιος ἄνθρωπος, γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ θάνατος δὲν θὰ εἶναι ἕνα τέρμα, ἀλλὰ ἕνα νέο ξεκίνημα γιὰ μιὰ ὑπέροχη ζωὴ σὲ κόσμους τοὺς ὁποίους γρήγορα θὰ μπορεῖ νὰ ὁραματίζεται.

Στοὺς ἐρχόμενους καιροὺς οἱ ἄνθρωποι θὰ γνωρίζουν ὅτι ὅλα ὅσα ἔζησαν εἶχαν τὸν σκοπό τους καὶ ὅτι ὅλα μὰ ὅλα ἦταν κρίκοι τῆς ἁλυσίδας ποὺ τοὺς ὁδήγησε σὲ ἀσφαλὴ πορεία ἐντὸς τοῦ συμπαντικοῦ γίγνεσθαι.

Μὲ αὐτὴ τὴν ἀντιληπτικὴ ἱκανότητα, τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου δὲν θὰ σημαίνει γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸ πλησίασμα τοῦ τέλους, ἀφοῦ θὰ γνωρίζει ὅτι αὐτὸ ποὺ φθείρεται εἶναι ἁπλῶς τὸ περίβλημά του, ὁ δερμάτινος χιτώνας καὶ ὄχι αὐτὸς καθαυτὸν ὁ ἄνθρωπος. Μὲ τὸ πέρασμα τοῦ κάθε χρόνου οἱ νέοι θὰ νιώθουν ὅτι ἀνεβαίνουν ἄλλο ἕνα σκαλοπάτι στὴ χαρὰ τῆς ζωῆς, ὅτι ὁ χρόνος ποὺ κύλησε δὲν ἔφθειρε τίποτα, ἀλλὰ τουναντίον συνέβαλε στὸν ἐμπλουτισμὸ τῆς ψυχῆς τους καὶ στὴν πνευματική τους ἀνάταση, τοῦ καθένα στὸν τομέα ποὺ ἐπέλεξε. Μὰ καὶ οἱ ὡριμότεροι δὲν θὰ ἀγωνιοῦν γιὰ τὸ αὔριο. Τὸ πλησίασμα σὲ κάποιο «τέλος» δὲν θὰ τοὺς ἐνοχλεῖ, γιατὶ καὶ γιὰ αὐτοὺς τὸ πέρασμα τοῦ κάθε χρόνου θὰ εἶναι ἕνα ἀκόμα λιθάρι στὸ πνευματικὸ οἰκοδόμημα ποὺ ἀπαρτίζει τὴν ὕπαρξή τους, ἕνα ἀκόμα βῆμα πρὸς τὴν κατεύθυνση ἑνὸς ἄλλου κόσμου, ὡραιότερου, ἑνὸς κόσμου ποὺ θὰ ἐνσαρκώνει τὰ ὄνειρα καὶ τὶς προσδοκίες τους.457

Οἱ ἄνθρωποι σήμερα ἀπὸ πολὺ νωρίς, Εθελοντικά, μπαίνουν κάτω ἀπὸ ἕναν ζυγὸ ἀβάσταχτο, ἀνήκουστο. Ἀπὸ 5 ὣς 25 ἐτῶν, τὰ νήπια, τὰ παιδιὰ καὶ οἱ νέοι ἀκολουθοῦν τὴ λεγόμενη «παιδεία» τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου, μιὰ παιδεία ποὺ δὲν εἶναι ἱκανὴ οὔτε καλλιέργεια νὰ ἐξασφαλίσει, ἀλλὰ οὔτε καὶ νὰ παράσχει τὰ ἀναγκαῖα πρὸς τὸ ζῆν. Στὴ συνέχεια, οἱ «ἐνήλικες» ὑποκύπτουν στὴ ρουτίνα τῆς καθημερινῆς ζωῆς, στὸν μόχθο τῆς βιοπάλης καὶ γίνονται θύματα ἐκείνων ποὺ συνειδητὰ τοὺς κατευθύνουν στὸ κενὸ καὶ τὴν ἀπόγνωση. Ἂς ἀφήσουμε πρὸς στιγμὴν τὶς στρατιὲς τῶν ἀνέργων, τῶν ἀρρώστων, τῶν περιθωριακῶν κ.λπ. καὶ ἂς μὴ σκεφτοῦμε, ἂν μποροῦμε, τὸ τί συμβαίνει στὸν λεγόμενο ὑπὸ ἀνάπτυξη κόσμο, ἂς ξεχάσουμε τὴ φρίκη τῆς ζωῆς στὸν κόσμο αὐτόν, ποὺ ἀποτελεῖ ὅμως τὰ 4/5 τοῦ συνόλου τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Γῆς.

Δισεκατομμύρια συνάνθρωποί μας στεροῦνται κάθε δυνατότητα συμμετοχῆς σὲ αὐτὸ ποὺ λέμε ζωή, στεροῦνται τὰ πάντα.

Ὁ καθένας καταλαβαίνει πόσο ἀναγκαία εἶναι μιὰ ἀλλαγὴ σὲ ὅλα αὐτὰ καὶ ἡ ἀλλαγή, ὅπως περιγράφεται στὰ βιβλία μας, θὰ ἐπέλθει καὶ θὰ ἐπέλθει χωρὶς βία, χωρὶς ἐπαναστάσεις – μὲ μόνη τὴν ἀλλαγὴ τῆς δομῆς τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης.

Βέβαια, αὐτὴ ἡ ἀλλαγὴ θὰ ἀπαιτήσει χρόνο καὶ προσπάθεια Δική Μας γιὰ νὰ γίνει πραγματικότητα.

Γι’ αὐτὸ εἶναι καιρὸς νὰ γνωρίσουμε καὶ νὰ τιμήσουμε τὶς πνευματικὲς ἐπιστῆμες, δηλαδὴ ἐκεῖνες ποὺ δὲν ἀποσκοποῦν στὴν ἁπλὴ περιγραφὴ καὶ ἐξήγηση τῶν γεγονότων, τοῦ κόσμου καὶ τῆς ζωῆς, ἀλλὰ ἀποβλέπουν στὴν ἐμβάθυνση, στὴ βαθύτερη ἑρμηνεία καὶ διείσδυση, ὥστε νὰ ἀποκαλυφθεῖ, Οσο Ειναι Δυνατό, τὸ βαθύτερο νόημα τῶν πραγμάτων, ἀλλὰ καὶ τῆς σχέσης τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὰ πράγματα.458

Στοὺς ἐρχόμενους αἰῶνες ἐπιφυλάσσεται στοὺς ἀνθρώπους ἡ μοίρα νὰ γνωρίσουν τοὺς καρποὺς τοῦ αἰώνιου δένδρου τῆς ζωῆς. Ἐκείνου τοῦ δένδρου ποὺ οἱ ρίζες του ἔχουν ποτιστεῖ μὲ ποτάμια ἀπὸ δάκρυα καὶ αἷμα καὶ ἔχουν καθαγιαστεῖ ἀπὸ ἀμέτρητες θυσίες.459

Ἡ πολιτιστικὴ πορεία τοῦ αὐριανοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὴν κατεύθυνση τῶν λεγόμενων φυσικῶν ἐπιστημῶν, φυσικά, δὲν θὰ ἀνακοπεῖ μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου. Ὅμως, στὴ μετέπειτα πορεία του, ὁ ἐπιστήμονας θὰ γνωρίζει ὅτι ὑπηρετεῖ μὲν τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ σὲ καμία περίπτωση δὲν συμβάλλει στὴν ἐσωτερική του καλλιέργεια καί, κατὰ συνέπεια, δὲν συμβάλλει στὴν πνευματικὴ πρόοδο καὶ ἀνάπτυξη τῆς ἀνθρώπινης ὀντότητας.

Αὐτὲς οἱ «γνώσεις» ποὺ ἐπιτυγχάνονται μέσω τῆς ἐπιστήμης εἶναι χρησιμότατες γιὰ τὴν καλυτέρευση τῆς καθημερινῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν ἀνακούφιση τοῦ αἰώνιου μόχθου του, ὅμως δὲν τὸν βοηθοῦν στὴν πραγμάτωση τοῦ ρόλου, δὲν τὸν κατευθύνουν στὴν πορεία ποὺ εἶναι ἀναγκαία γιὰ νὰ ἐκδηλώσει τὸν ὑψηλὸ προορισμό του.

Ὅπως ἔχουμε ἤδη πεῖ, ἄλλο γνώσεις καὶ ἄλλο γνώση. Οἱ γνώσεις εἶναι χρήσιμες καὶ βοηθοῦν τὸν ἄνθρωπο στὴν ἐπιβίωση – ὅταν τὸν βοηθοῦν. Αὐτὲς οἱ γνώσεις τελοῦν σὲ ἄμεση συνάρτηση μὲ τὴ Νόηση καὶ ὄχι μὲ τὸν ψυχικὸ κόσμο καὶ τὰ ἀνθρώπινα συναισθήματα. Ἡ γνώση ὅμως, ἡ μία καὶ μοναδική, εἶναι αὐτὴ ποὺ χαρίζει τὴ λύτρωση ἀπὸ τὴ μοίρα τοῦ πόνου καὶ τῆς ἀμφιβολίας καὶ τερματίζει τὴ μεταφυσικὴ ἀγωνία τοῦ ἀνθρώπου.460

Ὅλα λοιπὸν θὰ ἀλλάξουν, ὅλα θὰ μετουσιωθοῦν καὶ ὅλα θὰ συμβοῦν ἐδῶ στὴ Γῆ – γιατὶ ἡ Γῆ εἶναι ὁ μοναδικὸς χῶρος ἐκτόξευσης τῆς ἀνθρώπινης ὀντότητας πρὸς τοὺς καινούριους κόσμους, τοὺς προορισμένους γιὰ τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ καταβολῆς κόσμου, τοὺς κόσμους ἐκείνους ὅπου ὁ ἄνθρωπος θὰ συνεχίσει τὴν πορεία του ὡς ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ προσωπικότητα χωρὶς τὴ δέσμευση τοῦ σώματος καί, κατ’ ἐπέκταση, τῶν αἰσθήσεων.

Σύντομα, πολὺ σύντομα, θὰ διαψευστοῦν παταγωδῶς ὅλοι ἐκεῖνοι ποὺ προσπάθησαν νὰ καταλύσουν κάθε ἀνθρώπινη ἀξία, κλονίζοντας τὸ κύρος κάθε προηγούμενης νίκης τοῦ πνεύματος.461

Θὰ καταδειχθεῖ τὸ λάθος τοῦ Δαρβίνου καὶ ἡ μονομέρειά του, μονομέρεια ποὺ ἐξηγεῖται ἀπὸ τὴν ὑπερβολικὴ πίστη του στὶς γνωστικὲς δυνατότητες τοῦ ἀνθρώπου,462 μιὰ πίστη ποὺ τὸν ὤθησε νὰ λησμονήσει ὅτι ὁ κόσμος καὶ ἡ ζωή, γενικά, δὲν εἶναι προϊὸν μιᾶς τυχαίας σύμπτωσης, κατὰ τὴν ὁποία ἔφτασε ἐξελικτικὰ μέχρι ἐδῶ. Λησμόνησε ὅτι ὁ κόσμος, γενικά, ἔχει ἕνα ὑψηλότερο νόημα ἀπὸ τὴ λεγόμενη «ἐξέλιξη τῶν εἰδῶν», ἕνα νόημα σαφῶς προσδιορισμένο καὶ κατευθυνόμενο ἀπὸ Εκεινον ποὺ ἔπλασε τὸν κόσμο.463

Τὸ ὑπαρξιακὸ πρόβλημα τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ὀντολογική του ὑπόσταση, περικλείει πιὸ σημαντικὲς ὄψεις καί, κυρίως, περικλείει ἐκεῖνο τὸ ἀδιάγνωστο, θεϊκὸ στοιχεῖο τῆς πνευματικῆς ὀντότητας ποὺ εἶναι συνυφασμένο μὲ τὴ θεϊκὴ καταβολή του καὶ ἐνυπάρχει ὄχι μόνο στὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλες τὶς ἔμβιες ὑπάρξεις ποὺ κινοῦνται στὸν πλανήτη μας.

Αὐτὸ τὸ πνευματικὸ στοιχεῖο εἶναι ἐκεῖνο πού, ἔπειτα ἀπὸ ὁρισμένα στάδια ἐξελικτικῆς πορείας, κάνει τὰ ὀργανικὰ ἐκεῖνα πλάσματα νὰ περνοῦν ἀπὸ τὰ ἔνστικτα καὶ τὰ ὁρμέμφυτα στὴ φάση τῆς νόησης καὶ τοῦ λόγου – καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὸν πλοῦτο τοῦ ψυχικοῦ κόσμου.464

Τὸ πνευματικὸ στοιχεῖο, ποὺ ἐνυπάρχει στὸν ἄνθρωπο καὶ συναντᾶ κανεὶς καὶ σὲ χιλιάδες χιλιάδων ἔμβιες ὑπάρξεις μὲ ἀξιόλογη νοητικὴ καὶ ψυχικὴ δομή, σὲ χιλιάδες χιλιάδων ἔλλογα βιολογικὰ εἴδη, θὰ ἀποβεῖ τὸ ἀντικείμενο τοῦ μελλοντικοῦ φιλοσοφικοῦ στοχασμοῦ465 καὶ θὰ ὑποκαταστήσει ἐκεῖνο ποὺ ἡ σύγχρονη διανόηση θεωρεῖ θεμελιακὸ στοιχεῖο τῆς ἀνθρώπινης ὀντότητας. Χάρη σὲ αὐτὸ τὸ πνευματικὸ στοιχεῖο, μιὰ φυσικὴ κατάσταση, μιὰ ζωώδης ὀργανικὴ ὕλη, ἐξελικτικά, κατόρθωσε νὰ ἐποικοδομήσει τὸν πλανήτη καὶ ὁλόκληρο τὸ σύμπαν, κατόρθωσε νὰ δημιουργήσει τὶς ἐξαίσιες ἀξίες τοῦ πνευματικοῦ πολιτισμοῦ466 πάνω ἀπὸ τὴν ἀνακυκλούμενη ὕλη. Τὸ πνευματικὸ στοιχεῖο, μὲ τὴν «αὐτοκατεργασία του», συνέβαλε αὐτὸ καὶ μόνο στὴν ἀνοδικὴ πορεία τῶν ὄντων καὶ στὴν ψυχοπνευματικὴ-βιολογική τους ἐξέλιξη.467

Μέσα σὲ μιὰ ἀδιάκοπη πορεία βαδίζουν οἱ ἠθικές, αἰσθητικὲς καὶ πνευματικὲς ἀξίες, οἱ ἀρχὲς καὶ οἱ πεποιθήσεις, τὰ ρεύματα τῶν ἰδεῶν – ἐπιτέλους, στὸ ἐρχόμενο ἐγγὺς μέλλον θὰ ὁδηγήσουν στὸν ἀνθρωπισμὸ καὶ στὴν ἠθικὴ καὶ πνευματικὴ ἐλευθερία.

Ἡ νοητικὰ καὶ πνευματικὰ ἐμπλουτισμένη ἀνθρώπινη ὀντότητα θὰ ἀποκαλύψει τὸ μυστήριο ποὺ τὴν περιβάλλει, γιατὶ αὐτὸ ποὺ ὑποστήριξαν οἱ παλαιότεροι «ψυχολόγοι» καὶ ὑποστηρίζουν καὶ οἱ σημερινοὶ μὲ τὴ λεγόμενη «ψυχολογία τοῦ βάθους», τῶν «ἐξευγενισμένων ἐνστίκτων» καὶ τοῦ ὑποσυνείδητου,468 δηλαδὴ ὅτι ὅλες οἱ ἠθικὲς καὶ πνευματικὲς ἐπιτεύξεις τοῦ ἀνθρώπου δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ μιὰ βιολογική, ἐξελικτικὴ πορεία τῆς ἀνακυκλωμένης ὕλης, μιὰ ἐξέλιξη τῶν εἰδῶν, θὰ καταρριφθεῖ καὶ θὰ γίνει ἀντιληπτὸ ἀπὸ τὸν ψυχολόγο τοῦ μέλλοντος ὅτι ἡ ἀνθρώπινη δημιουργία δὲν εἶναι ἐφικτὴ χωρὶς τὴ δραστηριότητα τοῦ Πνεύματος ποὺ ἐνοικεῖ μέσα στὴν ἀνθρώπινη ὀντότητα. Κατὰ συνέπεια, τόσο ὁ ψυχικὸς πλοῦτος, ὅσο καὶ οἱ ἠθικὲς καὶ πνευματικὲς ἀξίες θὰ ἦταν ἀνύπαρκτες χωρὶς τὴν παρουσία τοῦ ἄνωθεν διδομένου Πνεύματος ποὺ ἐμπλουτίζει κάθε μορφὴ ζωῆς στὸν πλανήτη μας καὶ σὲ ὁλόκληρο τὸ Σύμπαν.

Ὁ W. Blake (1757-1827 μ.Χ.) στὰ Προφητικά του469 λέει ὅτι «τὸ Ποιητικὸ Πνεῦμα εἶναι ὁ πραγματικὸς Ἄνθρωπος» καὶ ὅτι «οἱ μορφὲς ὅλων τῶν πραγμάτων προέρχονται ἀπὸ τὸ Πνεῦμα [ποὺ ἐνοικεῖ μέσα] τους, ποὺ ἀπὸ τοὺς Ἀρχαίους ὀνομαζόταν Ἄγγελος καὶ Ψυχὴ καὶ Δαίμων». Ἂς δεχτοῦμε ὅτι τὰ λόγια αὐτὰ ἐκφράζουν μιὰ σημαντικὴ ἀλήθεια.

Καιρὸς νὰ προσπαθήσουμε νὰ εἰσέλθουμε στὸ θαῦμα τῆς Δημιουργίας, νὰ δράξουμε τοὺς Καρποὺς τοῦ Οντος ἀπὸ τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἥλιου μέχρι τὴ δύση του.

Ἂς ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὰ περιττά. Μόνο ἔτσι θὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὸν πόνο καὶ θὰ χαράξουμε μιὰ νέα πορεία στὸν πλανήτη μας.

Ἂς ἀπαλλαγοῦμε, ἐπιτέλους, ἀπὸ τὴν ἐπικυριαρχία τῶν ἀποκαλούμενων θετικῶν ἐπιστημῶν. Οἱ θεράποντες αὐτῶν τῶν ἐπιστημῶν λειτούργησαν τοὺς δύο τελευταίους αἰῶνες ὡς τυφλοὶ ὁδηγοὶ τῆς ἀνθρωπότητας καὶ ἀπὸ πρόδηλη ἄγνοια καὶ φανερὴ ἀλαζονεία ἐμφύτευσαν στὸν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου τὴν ἀντίληψη ὅτι ἡ ἐπιστήμη αὐτὴ καὶ μόνη ἀποτελεῖ τὸ ἀποκορύφωμα τῆς ἀνθρώπινης δραστηριότητας.470

Ἐμεῖς ὑποστηρίζουμε ὅτι καὶ ἡ ἐπιστήμη καὶ ἡ κλασικὴ φιλοσοφία –ὄχι ἡ φιλοσοφία τοῦ Μηδενὸς– καὶ ἡ θρησκεία ἀλλά, προπαντός, ἡ ἐσωτερικὴ φιλοσοφία ὁδηγοῦν στὴν ὁλικὴ γνώση καὶ δι’ αὐτῆς στὴν ἐπίγνωση τῆς Ἀλήθειας.471

Ἂς ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὴ μονομέρεια καὶ τὴν ἐγωιστικὴ ἀντίληψη ὅτι ἡ δική μας ἄποψη εἶναι ἡ ὀρθή, ἡ δική μας ἄποψη καὶ μόνο προσεγγίζει τὴν ἀλήθεια.

Ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος, ὑπὸ τὴν ἐπήρεια αὐτῆς τῆς μονομέρειας, ζεῖ ἀναμφίβολα σύμφωνα μὲ τὴν ὑλιστικὴ ἀντίληψη τῆς ζωῆς, ἡ ὁποία διαπερνᾶ ὅλα τὰ κοινωνικὰ στρώματα καὶ τὰ διαβρώνει σὰν ἰσχυρὸ δηλητήριο. Τὸ «ἔσθιε, πίνε καὶ ἀφροδισίαζε» τοῦ Σαρδανάπαλου, ἐκείνης τῆς τραγικῆς φιγούρας τοῦ παρελθόντος, ἔχει γίνει σήμερα ὁ σκοτεινὸς ὁδηγὸς τοῦ ὅλο καὶ περισσότερο βυθιζόμενου στὴν ὕλη ἀνθρώπου. Ἡ ἰδιοτέλεια, ὁ φανερὸς ἢ κρυφὸς σκοπὸς τοῦ κέρδους, ἡ ἄσκοπη συλλογὴ ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἡ ἀδιαφορία γιὰ τὸ παρὸν καὶ τὸ μέλλον καὶ ἡ ἄγνοια τοῦ παρελθόντος κυριαρχοῦν στὴν ἀντίληψη τοῦ καθενός.

Στὴ διαμάχη μεταξὺ «καλοῦ καὶ κακοῦ» ὑπερίσχυσε τὸ δεύτερο, μὲ ἀποτέλεσμα ἔννοιες καὶ συναισθήματα ὅπως ἡ ἀγάπη, ἡ ἀλληλεγγύη, ἡ εὐσπλαχνία κ.λπ. –ποὺ ἀποτελοῦν τὴν ἔκφραση τοῦ καλοῦ– νὰ ἔχουν σχεδὸν ξεχαστεῖ. Ἀντίθετα, αὐτὸ ποὺ ἐκφράζει τὸ κακό, δηλαδὴ ἡ ἀντιπαλότητα, ἡ ἔχθρα, ἡ βία κ.λπ., κυριαρχεῖ καὶ «πουλιέται» στὶς ἐθνικὲς καὶ διεθνεῖς ἀγορὲς καὶ στὰ διάφορα παζάρια, καθορίζοντας ἐκ προοιμίων τὴν ἀνθρώπινη συμπεριφορά.

Σήμερα θυσιάζουμε στὴ δίνη ἑνὸς ἀνεύθυνου καταναλωτισμοῦ καὶ πορευόμαστε χωρὶς ἐπίγνωση, χωρὶς ἰδεολογίες, χωρὶς θρησκευτικοὺς ἢ φιλοσοφικοὺς προσανατολισμούς, χωρὶς ἠθικὲς καὶ πνευματικὲς ἀξίες.

Στὶς ὀθόνες τῆς τηλεόρασης κυριαρχεῖ ἡ σκληρὴ βία καὶ τὸ ἀπεχθὲς θέαμα καὶ διδάσκεται τὸ ἔγκλημα, σὲ ἐπίπεδο πανεπιστημιακό. Ἡ πορνεία ἐμφανίζεται ὡς ποιότητα ζωῆς, οἱ ἐκρήξεις βίας καὶ σεξουαλικῆς διαστροφῆς προβάλλονται ὡς ὑποδείγματα ἠθικῆς καὶ ἀπὸ τὰ ἐπίσημα χείλη τῶν κυβερνώντων ὑποδεικνύονται τὰ κέντρα διακίνησης ναρκωτικῶν καὶ διαφθορᾶς ὡς ἑστίες… πολιτιστικές.

Κανεὶς δὲν διαμαρτύρεται γιὰ τὴν καταπάτηση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ἀφοῦ τὰ δικαιώματα αὐτὰ τὰ καταπατοῦν σήμερα μόνο οἱ ἰσχυροί, μόνο αὐτοὶ ποὺ κυβερνοῦν τοὺς ἀδυνάτους. Καμία φωνὴ διαμαρτυρίας, καμία προστασία στὸν ἔντιμο ἀφανὴ ὁδοιπόρο. Ἀντίθετα, πλήρης προστασία παρέχεται ἀπὸ τὸ ἐπίσημο κράτος στοὺς κλέφτες, στοὺς ἀπατεῶνες, στοὺς ἀνέντιμους, στοὺς ἐκμεταλλευτές, οἱ ὁποῖοι φρουροῦνται καὶ προστατεύονται στὸν τόπο μας.

Ἄνθρωποι τοῦ κέρδους καὶ ἐνίοτε ἄνθρωποι ποὺ μόλις ἐξῆλθαν ἀπὸ τὶς φυλακὲς καταλαμβάνουν τὶς ἕδρες τῶν κοινοβουλίων, καθὼς καὶ ἄλλες ἐξέχουσες θέσεις τῆς διοίκησης. Στυγνοὶ ἐπιχειρηματίες ἐλέγχουν τὸν τύπο καὶ τὴν τηλεόραση. Οἱ ἔμποροι τοῦ θανάτου, ἔμποροι ὅπλων, ναρκωτικῶν κ.λπ. κατέχουν σημαντικὲς θέσεις στὶς σύγχρονες κοινωνίες καὶ ὁ πλοῦτος τῆς κάθε χώρας, ἰδιαίτερα τῶν φτωχῶν χωρῶν, περνᾶ στὰ χέρια τῶν ἐμπόρων ναρκωτικῶν, τῶν μεγάλων πολυεθνικῶν ἑταιρειῶν, τῶν τραπεζῶν καὶ τῶν ἴδιων τῶν πολιτικῶν καὶ θρησκευτικῶν ἡγετῶν.

Μεγιστάνες τοῦ πλούτου, ἐπώνυμοι καὶ ἀνώνυμοι, ἀντικατέστησαν τοὺς παλαιοὺς φεουδάρχες καὶ στὴν οὐσία κυβερνοῦν τοὺς κυβερνῆτες τῶν κρατῶν καὶ ἐπηρεάζουν κατὰ τὸ δοκοῦν τὶς ἐθνικὲς οἰκονομίες, πάντοτε πρὸς τὸ συμφέρον τους, ἔστω καὶ ἂν αὐτὸ τὸ συμφέρον συνεπάγεται τὴ θυσία χιλιάδων ἢ ἑκατομμυρίων ψυχῶν. Ὁ σημερινὸς ἐργατοϋπάλληλος ἀντικατέστησε σὲ μεγάλο βαθμὸ τὸν δοῦλο τῆς παλαιᾶς ἐποχῆς, ἀφοῦ ἡ ἀμοιβή του συνήθως δὲν τοῦ ἐπιτρέπει καμία συμμετοχὴ στὶς λεγόμενες ἀπολαύσεις τῆς ζωῆς. Ὁ ἰατρός, γιὰ παράδειγμα, αὐτὸς ποὺ μέχρι χθὲς θεράπευε τὸν ἀνθρώπινο πόνο ἔναντι μιᾶς κάποιας ἀμοιβῆς, σήμερα ἀπαιτεῖ τεράστια χρηματικὰ ποσὰ –τὰ ὁποῖα καὶ λαμβάνει– μετατρέποντας τὴν ἰατρικὴ σὲ ἐπιχείρηση καὶ τὸν ἀσθενὴ σὲ ἕνα ἀπρόσωπο νούμερο ποὺ ἀποφέρει κέρδη.

Στρατιὲς ἀνέργων, πεινασμένων καὶ ἐξαθλιωμένων προσφύγων κατακλύζουν τὶς χῶρες ποὺ εὐημεροῦν.

Ὁλόκληρος ὁ πλανήτης, μὲ ἐξαίρεση τὴ Βόρεια Ἀμερική, τὴ δυτικὴ Εὐρώπη καὶ τὴν Ἰαπωνία, συγκλονίζεται ἀπὸ τὴν ἀνέχεια, τὴν πείνα, τὴν ἀρρώστια, τὴν καταπίεση καὶ τὴν ἐκμετάλλευση.

Ἡ καταστρεπτικὴ ἐκμετάλλευση τῆς γῆς, τὰ φυτοφάρμακα καὶ ἡ ἀνεπίτρεπτη ἐπέμβαση στὸν γενετικὸ πυρήνα τῶν ἔμβιων ὄντων, ἰδιαίτερα στὰ γενετικὰ τροποποιημένα τρόφιμα, δημιουργεῖ προβλήματα ἀνεπίλυτα.

Τὰ πυρηνικὰ ἀπόβλητα, οἱ πυρηνικὲς δοκιμές, τὰ πυρηνικὰ ἐργοστάσια μὲ τὶς συχνὲς διαρροὲς δηλητηριωδῶν ἀερίων, καθὼς καὶ οἱ ἐπιστήμονες τοῦ θανάτου μὲ τὴν κατασκευὴ ὅπλων, ποικίλων μηχανημάτων καὶ μὲ τὶς ἐπεμβάσεις στὸν γενετικὸ κώδικα, ἔχουν μετατραπεῖ σὲ ἐφιάλτες.

Ἡ σύγχρονη διακυβέρνηση τῶν λαῶν ἔχει μετατραπεῖ σὲ ἀπροκάλυπτη ἐπιχείρηση ἀποκομιδῆς πλούτου γιὰ αὐτοὺς ποὺ κυβερνοῦν, οἱ ὁποῖοι, κάτω ἀπὸ τὸν μανδύα τοῦ ἀνύπαρκτου κοινοβουλευτισμοῦ ποὺ στηρίζεται δῆθεν στὴ δύναμη τοῦ λαοῦ, ἔχουν μετατρέψει τὴ «δημοκρατία» σὲ διακυβέρνηση ἀπὸ λίγους, ἕνα πολίτευμα ποὺ ἐργάζεται μόνο γιὰ τὸ καλὸ τῶν ἰσχυρῶν καὶ εἰς βάρος τῶν ἀδυνάτων. Οἱ ἡγέτες τοῦ κόσμου, μεγάλοι ἢ μικροί, μιλοῦν διαρκῶς γιὰ εἰρήνη, ἐλευθερία καὶ δικαιοσύνη καὶ διαρκῶς διαψεύδουν τὸν ἑαυτό τους, ἀφοῦ ἐργάζονται ἐναντίον αὐτῶν τῶν ἰδεωδῶν. Τὰ διάφορα ἐθνικὰ ἢ παγκόσμια συμβούλια μοιάζουν μὲ στημένες θεατρικὲς παραστάσεις στὶς ὁποῖες διακωμωδεῖται καὶ περιπαίζεται ὁ ἀνθρώπινος πόνος, παραστάσεις ποὺ ἀποβλέπουν μόνο στὴν προβολὴ δύναμης καὶ ἰσχύος ἔναντι τῶν ἀδυνάτων.

Ἀλλὰ καὶ οἱ ἁπλοὶ ἄνθρωποι, ποὺ ἀνεξέλεγκτα σέρνονται στὰ παζάρια τοῦ πλανήτη χωρὶς τὸν ἔλεγχο τοῦ νοῦ, σὰν στρατιὲς ἀπὸ «κουρδιστοὺς στρατιώτες», φτωχοὶ καὶ πλούσιοι, ἐκπέμπουν σκοτεινὰ σημεῖα ἀλλοτρίωσης καὶ μὲ τὴ συμπεριφορά τους –τὴ βία, τὴν ἀδιαφορία, τὴ σκληρότητα– δηλητηριάζουν τὴν ἀτμόσφαιρα μὲ δηλητήριο ἱκανὸ νὰ δηλητηριάσει ἀκόμα καὶ τὰ φίδια. Οἱ ἄνθρωποι σήμερα ζοῦν στὰ ὅρια τῆς παρακμῆς καὶ διακρίνονται γιὰ τὴν ἀπώλεια μνήμης καὶ γιὰ τὴν ἔντονη ἀπώλεια τῶν συνειδήσεων, ἀφοῦ ἀπὸ ἀνθρώπινες ὑποστάσεις μετατράπηκαν σὲ νούμερα καὶ ποσότητες στὴν πορεία τῆς παραγωγῆς ποὺ προσδιορίζει τὴ ζωή τους, μιὰ ζωὴ ποὺ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον κατευθύνεται ἀπὸ τὰ φαιδρὰ κανάλια τῆς τηλεόρασης καὶ τὸν τελείως ἀνεύθυνο τύπο.

Τὰ ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς συμπεριφορᾶς βρίσκονται ἤδη πρὸ τῶν πυλῶν τοῦ πλανήτη καὶ λειτουργοῦν αὐτὴ τὴν ἐποχὴ ὡς κώδωνας κινδύνου, προειδοποιώντας γιὰ αὐτὸ ποὺ πρόκειται νὰ συμβεῖ στὸ ἐγγὺς καὶ στὸ ἀπώτερο μέλλον. Ἡ Γῆ ἤδη συγκλονίζεται ἀπὸ βιβλικὲς βροχοπτώσεις πρωτοφανοῦς πυκνότητας καὶ ἔντασης, ἀπὸ τυφῶνες πρωτόγνωρης δύναμης, ξηρασίες καὶ ἄλλα παρόμοια φαινόμενα, ποὺ στὸ πέρασμά τους ἀφήνουν τὴ φρίκη καὶ τὴν ἀπόγνωση. Ὁ ἄλλοτε εὐεργετικὸς ἄνεμος θανατώνει, ἡ βροχὴ ἔγινε φονικὴ καὶ ὁ ἥλιος, ἀντὶ νὰ θερμαίνει ἁπαλὰ τὴν ὕπαρξή μας, μᾶς πυρπολεῖ. Αὐτὴ εἶναι ἡ κατάληξη τῆς ζωῆς ὅπως τὴν ἐκλαμβάνει ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος, αὐτὴ εἶναι ἡ ἐξέλιξη ὅπως ἐμεῖς τὴν ἐννοοῦμε. Σίγουρα τὸ σημερινὸ παρὸν προμηνύει τὸ μέλλον τοῦ πλανήτη καὶ τῶν ὄντων ποὺ αὐτὸς φιλοξενεῖ, προμηνύει τὴν πορεία πρὸς τὴ φθορὰ καὶ τὸν ὁλοκληρωτικὸ θάνατο, μιὰ πορεία ποὺ πρέπει νὰ ἀντιστραφεῖ στὶς ἀμέσως ἑπόμενες δεκαετίες, γιατὶ διαφορετικὰ θὰ σημάνει τὴν αὐτοκαταστροφὴ τοῦ ἀνθρώπου.

Ἑκατομμύρια ἄστεγοι, χιλιάδες νεκροί, χιλιάδες ἀγνοούμενοι, ἑκατομμύρια πρόσφυγες, δισεκατομμύρια πεινασμένοι. Κραυγὲς ἀπελπισίας ποὺ ξεπερνοῦν τοὺς θρήνους γιὰ τοὺς νεκρούς, κραυγὲς καὶ ἔντονες διαμαρτυρίες καὶ παρακλήσεις ποὺ ἀπευθύνονται, δυστυχῶς, σὲ αὐτοὺς ποὺ προκαλοῦν αὐτὲς τὶς καταστροφές, αὐτὲς τὶς ἀναταραχές. Σὲ αὐτοὺς ποὺ ὄχι μόνο δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ βοηθήσουν, ἀλλὰ καὶ εἶναι ἀνίκανοι νὰ ἐλέγξουν τέτοιες καταστάσεις.

Ἡ ἀμηχανία, ἡ ἔκπληξη καὶ ὁ φόβος καταλαμβάνουν τοὺς ἀνθρώπους ποὺ διατήρησαν τὴ συνήθεια νὰ «σκέπτονται» καὶ ἡ σκέψη αὐτὴ τοὺς ὁδηγεῖ στὴν ἀπόγνωση. Ὅλη ἡ φρίκη, ὁ ἀνθρώπινος πόνος, ἡ δυστυχία καὶ ἡ σκληρότητα περνοῦν σὲ εἰκόνες ποὺ μᾶς δίνονται καθημερινὰ ἀπὸ τὴν τηλεόραση. Ὄχι, βέβαια, γιὰ νὰ μᾶς παροτρύνουν νὰ συνδράμουμε τοὺς συνανθρώπους μας – ἁπλὰ δίνονται στὸ πλαίσιο τῆς ἐμπορευματοποίησης αὐτῶν τῶν καταστάσεων, ἐμπορευματοποίησης τοῦ ἀνθρώπινου πόνου γιὰ τὴν ἐπίτευξη κερδῶν μέσω τῆς λεγόμενης ἀκροαματικότητας.

Κανεὶς δὲν σκέπτεται ὅτι αὐτὰ τὰ ἑκατομμύρια τῶν πεινασμένων ποὺ ἤδη σήμερα χτυποῦν τὶς πόρτες τῶν χορτάτων μὲ κλοπές, ληστεῖες κ.λπ. αὔριο θὰ πολλαπλασιαστοῦν καὶ ὁμαδικὰ θὰ χτυπήσουν μὲ διαφορετικὸ τρόπο καὶ θὰ ὁδηγήσουν σὲ μιὰ σύγκρουση χωρὶς προηγούμενο. Κανεὶς δὲν σκέπτεται τὶς φοβερὲς συνέπειες τῆς πληθυσμιακῆς ἔκρηξης τοῦ αὔριο, συνέπειες ποὺ θὰ σημάνουν τὸ τέλος μιᾶς ἐποχῆς καὶ τὴν ἔναρξη ἑνὸς νέου τρόπου ζωῆς.

Πλησιάζουμε στὸ τέλος τῆς δεύτερης χιλιετηρίδας ἀπὸ τὴν ἔλευση Εκεινου καί, κατ’ ἀνάγκη, πιστοὶ καὶ ἄπιστοι, φέρνουμε στὸν νοῦ μας τὴν Αποκάλυψη. Ἀναρωτιόμαστε ἂν καὶ κατὰ πόσο τὰ σημερινὰ γεγονότα ἔχουν κάποια σχέση μὲ ὅσα ἀλληγορικὰ ἀναφέρονται στὸ κείμενο τῆς Ἀποκάλυψης καὶ ἰδιαίτερα στὸ φοβερὸ 20ὸ κεφάλαιο.

Ἀναρωτιόμαστε γιὰ τὸν Γὼγ καὶ τὸν Μαγώγ, τὸ θηρίο ἢ τὰ θηρία καὶ τὸν Ἀντίχριστο.

Ἀκριβῶς τὰ βιβλία ποὺ εἴχαμε τὴν τιμὴ νὰ σᾶς παρουσιάσουμε δίνουν τὶς ἀπαντήσεις σὲ ὅλα τὰ φοβερὰ ἐρωτήματα καί, συγχρόνως, δίνουν στοὺς πιστοὺς καὶ στοὺς ἄπιστους τὴν Ελπίδα γιὰ ἕνα ἀπίστευτα καλύτερο μέλλον, μέλλον ὅμως ποὺ καλούμαστε νὰ δημιουργήσουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι μὲ τὴν ἐλεύθερη βούλησή μας.

Ὁ Οὐρανός, μέσω αὐτῶν τῶν βιβλίων, προσφέρει τὴν Ελπίδα καὶ τὴν Αγάπη σὲ ὅλους ἐμᾶς καὶ μᾶς καλεῖ νὰ συμπλεύσουμε, νὰ συμπράξουμε, νὰ συνεργαστοῦμε καί, μὲ πλοηγὸ τὴν Πίστη καὶ τὴν Ἀγάπη, νὰ ὁδηγηθοῦμε στοὺς κόσμους ἐκείνους ποὺ περιγράφονται στὰ βιβλία, κόσμους ποὺ θὰ διαδεχθοῦν στοὺς ἐπερχόμενους αἰῶνες τὸν σημερινὸ κόσμο, σύμφωνα πάντοτε μὲ τὸ Θεϊκο Σχέδιο. Καὶ δὲν προσφέρει κάτι τὸ πρωτόγνωρο, ἁπλῶς ἐπαναλαμβάνει μιὰ παλαιὰ ὑπόσχεση ποὺ δόθηκε στὴν ἀνθρωπότητα μέσω τοῦ Ἰωάννου τῆς Ἀποκάλυψης γιὰ ἕναν Νέο Κόσμο ὑπὸ «Οὐρανὸν Καινόν καὶ Γῆν Καινήν», ἕναν κόσμο χωρὶς δάκρυα, χωρὶς πόνο, χωρὶς κραυγὲς ἀγωνίας, χωρὶς θάνατο (Ἰωάννου, Ἀποκάλυψις 21:1), γιὰ ἕναν Νέο Ανθρωπο –ὄχι νέο εἶδος– ποὺ τὸ ὑλικό του κύτταρο θὰ συνυπάρξει μὲ τὸ «ἐνοικοῦν» στὴν ὀντότητα πνεῦμα καὶ θὰ συνεργάζεται μαζί του.

Τὰ βιβλία μᾶς ἀναφέρουν γιὰ μέλλοντα νὰ συμβοῦν, ὅπως αὐτὰ ἀναγράφονται στὶς ἤδη ὑπάρχουσες Γραφὲς καὶ δίνουν τὶς σωστὲς διαστάσεις τῶν μελλοντικῶν γεγονότων, διαστάσεις ποὺ ἀπέχουν ἑκατομμύρια ἔτη φωτὸς ἀπὸ ἐκεῖνες τῶν κολάσεων, τῶν κατακλυσμῶν, τοῦ αἵματος καὶ τῶν σφαγῶν, ἔννοιες ποὺ παρεισέφρησαν ἀπὸ λανθασμένες παραδοχὲς καὶ ἑρμηνεῖες τῶν ἑκάστοτε ὑπεύθυνων ἢ ἀνεύθυνων ἑρμηνευτῶν τῶν Γραφῶν. Συνάμα ἀποκαλύπτουν τὸν Θεό, ἕναν Θεὸ πανάγαθο, γεμάτο φροντίδα καὶ ἀγάπη γιὰ τὰ πλάσματά Του, καὶ ὄχι τιμωρό. Ἀποκαλύπτουν τὸν Εναν καὶ μοναδικὸ Θεο γιὰ ὅλα τὰ ἔθνη, γιὰ ὅλες τὶς θρησκεῖες, γιὰ ὅλα τὰ χρώματα, γιὰ ὅλες τὶς ψυχές, αὐτὸν τὸν Θεο ποὺ ἀποκάλυψε στὸν ἄνθρωπο ὁ Ιησους της Αγάπης καὶ ὁ Μεγάλος Παῦλος.

Πρόκειται γιὰ ἔργο ἀναδημιουργίας, ἐνημέρωσης καὶ διάσωσης.

Ὁ Νέος Ἄνθρωπος θὰ ἀπολαύσει, ἐπιτέλους, ἐδῶ στὴ Γῆ, τὴν Εἰρήνη καὶ θὰ γνωρίσει τὸν Θεό, κατὰ τὴ Δύναμή Του καί, ἐνῶ θὰ ἀπολαμβάνει τὰ ἀγαθὰ τοῦ Νέου Ἀναπλασμένου Πλανήτη, δὲν θὰ ξεχνᾶ ποτὲ ὅτι τὰ ἀγαθὰ αὐτὰ εἶναι μιὰ προσφορὰ τοῦ Ἑνὸς καὶ Μοναδικοῦ Δημιουργοῦ του καὶ θὰ πάψει νὰ ὁδεύει σὲ δρόμους ἐπισφαλεῖς καὶ χωρὶς διεξόδους, δρόμους ποὺ ὁδηγοῦν σὲ μιὰ χαώδη πορεία περιπλάνησης.

 

Τελος Καi ΤΘΕῼ Δόξα

 

 


457 Dienach, Paul-Amadeus, Ἡ Κοιλάδα τῶν Ρόδων, ὅ.π., σ. 449.

458 «Ἡ ἐπιστήμη μαζὶ μὲ τὴν θρησκεία, μαζὶ μὲ τὶς τέχνες καὶ τὰ γράμματα, μποροῦν καὶ πρέπει νὰ φτιάξουν τὸ νέο ὅραμα τῆς Φύσης καὶ τῆς θέσης τοῦ ἀνθρώπου μέσα σὲ αὐτήν» (Λιγομενίδης, Πάνος, Τὸ Γίγνεσθαι, ὅ.π., Κεφ. Δ8.10, «Ἐπιστήμη καὶ ἀξίες», σ. 169). [Σ.τ.Ε.]

459 Dienach, Paul-Amadeus, Ἡ Κοιλάδα τῶν Ρόδων, ὅ.π., σ. 456.

460 Dienach, Paul-Amadeus, Ἡ Κοιλάδα τῶν Ρόδων, ὅ.π., σ. 461.

461 Dienach, Paul-Amadeus, Ἡ Κοιλάδα τῶν Ρόδων, ὅ.π., σ. 462.

462 Dienach, PaulAmadeus, Ἡ Κοιλάδα τῶν Ρόδων, ὅ.π., σ. 462.

463 «Ἡ στατιστικὴ φύση τῶν νόμων τῆς κβαντικῆς φυσικῆς, ὅσον ἀφορᾶ στὴν κατανομὴ τῆς φαινομενικὰ “τυχαίας ἐπιλογῆς”, στὸν χρόνο καὶ τὸν χῶρο, ὅπως καὶ ἡ προσεκτικὴ “ἀνάκριση” τῶν συνθηκῶν κάτω ἀπὸ τὶς ὁποῖες συντελοῦνται οἱ κβαντικὲς ἐπιλογές, δείχνουν ὅτι κάθε τέτοια ἐπιλογὴ ἐμπεριέχει ἐγγενὲς καὶ οὐσιαστικὸ νόημα. “Ἀνακρίνοντας” προσεκτικὰ τὶς θεμελιακὲς δομὲς καὶ τὶς ἀρχέγονες λειτουργίες τοῦ κβαντικοῦ μικρόκοσμου, ἀνακαλύπτουμε ὅτι οἱ πιθανοκρατικὲς κβαντικὲς ἐπιλογὲς τῆς Φύσης, “τὰ σημαδεμένα ζάρια” ποὺ καθορίζουν τὴν ἑκάστοτε ἐπιλογὴ τοῦ κβαντικοῦ ἅλματος στὴν ἐξέλιξη τῶν στοιχειωδῶν κβαντικῶν φαινομένων, ἔχουν τὴν ἐπιρρέπεια νὰ προαγάγουν ἕναν ὁλοένα καὶ πιὸ λειτουργικὸ κόσμο, καὶ μπορεῖ νὰ κατακλύζουν τὸ φυσικὸ σύμπαν μὲ “νόημα”. […] Ὁ κόσμος μας θὰ πρέπει νὰ εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα κάποιου πολὺ σκόπιμου καὶ προσεκτικοῦ σχεδιασμοῦ. Κάτι τέτοιο παραπέμπει στὴν θρησκευτικὴ ἄποψη ὅτι ἡ Γῆ […] ὑπῆρξε […] τὸ προσχεδιασμένο προϊὸν στὴν σκέψη τοῦ Δημιουργοῦ» (Λιγομενίδης, Πάνος, Τὸ Γίγνεσθαι, ὅ.π., Κεφ. Ε5.6, «Γιατί εἶναι ὁ κόσμος μας αὐτὸς ποὺ εἶναι;», σ. 76 & Ἐπιλογικὸ Σημείωμα Τόμου Δ΄, σ. 200). [Σ.τ.Ε.]

464 Dienach, Paul-Amadeus, Ἡ Κοιλάδα τῶν Ρόδων, ὅ.π., σ. 463.

465 Dienach, Paul-Amadeus, Ἡ Κοιλάδα τῶν Ρόδων, ὅ.π., σ. 463.

466 Dienach, Paul-Amadeus, Ἡ Κοιλάδα τῶν Ρόδων, ὅ.π., σ. 463.

467 Dienach, Paul-Amadeus, Ἡ Κοιλάδα τῶν Ρόδων, ὅ.π., σ. 464.

468 Dienach, Paul-Amadeus, Ἡ Κοιλάδα τῶν Ρόδων, ὅ.π., σ. 465.

469 Blake, William, Προφητικά, μτφρ. Β. Ἀθανασόπουλος, Ἀθήνα: Ἐκδόσεις Χατζηνικολῆ, 1986, «Ὅλες οἱ Θρησκεῖες εἶναι Μία», σ. 27.

470 «Εἶναι ἀνάγκη τῶν καιρῶν, καὶ ἴσως εἶναι μιὰ ἄνευ προηγουμένου εὐκαιρία, νὰ παρακινηθεῖ ἡ θεολογία καὶ ὁ θρησκευτικὸς στοχασμός, μαζὶ μὲ τὴν φιλοσοφία, τὴν ἐνόραση, τὰ γράμματα καὶ τὶς τέχνες, γιὰ νὰ βοηθήσουν στὴν πνευματικὴ ἀνάπλαση τῶν ἐπιστημονικῶν θεωριῶν γιὰ τὴν πραγματικότητα, γιὰ τὸν φυσικὸ κόσμο, καὶ γιὰ τὸν ρόλο τοῦ ἀνθρώπου μέσα σὲ αὐτόν […]» (Λιγομενίδης, Πάνος, Τὸ Γίγνεσθαι, ὅ.π., Κεφ. Δ8.8, «Ὁ ρόλος τοῦ ἀνθρώπου: Ἡ ἐπικοινωνιακὴ συνείδηση ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας», σ. 162). [Σ.τ.Ε.]

471 «[…] ὀφείλουμε νὰ ἀναδείξουμε τὴν σύγκλιση τῆς ἐνορατικῆς πνευματικότητας καὶ τῆς αἰσθητικῆς, τῆς θρησκευτικότητας, τῶν γραμμάτων καὶ τῶν τεχνῶν μὲ τὸν ὀρθολογισμὸ τῆς ἐπιστήμης» (Λιγομενίδης, Πάνος, Τὸ Γίγνεσθαι, ὅ.π., Κεφ. Δ8.9.1, «Ἀλλαγὴ νοοτροπίας», σ. 164). [Σ.τ.Ε.]

ΚΕΦΑΛΑΙΑ