07.03 | Αποκάλυψη – Βιβλία Αλήθειας – Truth Legacy Books

3. Ἀποκάλυψη

ΒΙΒΛΙΟ ΕΒΔΟΜΟ: ΕΒΔΟΜΗ ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ

A- A A+

Σᾶς μεταφέρουμε τὶς οὐσίες τῶν ἀξιῶν τοῦ Αρνίου, ποὺ σᾶς πότισε μὲ τὸ καθαγιασμένο αἷμα Του, ὑπακούοντας στὴ Βούληση τῆς Ἀγάπης τοῦ Πατρός, «γιατὶ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενος εἰσῆλθε στὴ διαδικασία τοῦ σταυρικοῦ μαρτυρίου».

Ἀσπαστεῖτε τὸν Γολγοθᾶ τοῦ ἀγαπημένου μας καὶ ἀγαπημένου σας. Ὁ Γολγοθᾶς Του θὰ σᾶς διδάξει τὰ ἑξῆς. Ὅτι ὁ Κύριος εἶναι παρὼν στὶς συνειδήσεις τῶν ἀγαπώντων Αὐτόν. Ὅτι ὁ ἀριθμὸς 666 ἐκπροσωπεῖ ἕνα ἀνύπαρκτο ὄν, ἕνα ὂν ποὺ ὑπάρχει μόνο στὴ φαντασία κάποιων ἀνύποπτων ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι ἔχουν παρασυρθεῖ ἀπὸ τὶς κατὰ καιροὺς ἐσφαλμένες ἑρμηνεῖες τῆς Ἀποκάλυψης. Αὐτὸ τὸ φανταστικὸ ὂν ἔχει μηδενικὴ δύναμη ἀπὸ μόνο του, ὁπλίζεται μόνο καὶ ὑπάρχει ὅταν ἐσεῖς τοῦ παραχωρεῖτε τὴ δική σας δύναμη.

Ἐσεῖς ἔχετε τὴ δύναμη, ἀφοῦ ὅσοι Τὸν Ἀγαπᾶτε εἶστε ἐντός Του καὶ ἐν τῇ Δυνάμει Του.

«Ἡ ἰσχὺς τοῦ Κυρίου ἰσχύς σας».

Οἱ Γραφὲς καὶ ὁ Λόγος νοθεύτηκαν ἀπὸ τὶς παρερμηνεῖες. Τὸ Σύμπαν δέχεται κραδασμοὺς δυσαρμονικούς. Τὸ νούμερο τοῦ ἐφιαλτικοῦ σας φόβου εἶναι συνυφασμένο μὲ τὴ δυσαρμονία τοῦ Σύμπαντος ἀπὸ τὴ σύγχυση καὶ τὴ φθορά. Θηρίο εἶναι ἡ σύγχυση καὶ ἡ πλάνη καὶ ἡ φθορά, ἕνα θηρίο ποὺ καταβροχθίζει τὴν ψυχὴ καὶ τὴν καθιστᾶ ἀνύπαρκτη στὰ οὐσιαστικά της καθήκοντα. Εἶναι γελοῖο αὐτὸ τὸ θέμα, ὅσο γελοῖο εἶναι σὰν γεγονὸς ὅτι ἕνα θηρίο θὰ εἰσχωρήσει στὰ γήινα ἐπίπεδα μὲ διάθεση νὰ σᾶς κατακτήσει. Τὸ θηρίο εἶναι ἡ νοσηρή σας φαντασία, αὐτὴ ποὺ καταστρέφει τὴ συμπαντικὴ ἁρμονία. Εἶναι δυνατὸν ὁ προηγμένος ἄνθρωπος τοῦ 2000 μ.Χ. νὰ φοβᾶται τὸ θηρίο, ἐνῶ γνωρίζει τὴ Δύναμη τοῦ Κυρίου;

Μπροστὰ στὸ Φῶς τοῦ Κυρίου «τὰ θηρία καίγονται» ὅπως οἱ πεταλοῦδες ὅταν πλησιάζουν τὸ φῶς. Στὰ θηρία παρέχουν τροφή, δύναμη καὶ ἐξουσία οἱ ἀνοήμονες. Οἱ ἀνοήμονες καλύπτουν τὸ θηρίο καὶ καλύπτονται ἐντός του, λόγω τῆς ἀδυναμίας τους.

«Ὁ Κύριος ἐλάλησε διὰ τοῦ Φωτός Του τὴν ἀγάπη». Τὸ Φῶς καὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ θρίαμβός Του. Τὸ θηρίο εἶναι τὸ ὄνειδος τῆς ἀνθρώπινης συνείδησης, εἶναι τὸ ὄνειδος ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἐπῆλθε ἡ χαλάρωση τῆς ψυχικῆς παιδείας. Ἀνίσχυροι εἶναι ὅσοι ματαιοδοξοῦν καὶ εὐλογοῦν τὰ θηρία τῶν παθῶν καὶ ὁρίζονται καὶ ἐξουσιάζονται ἀπὸ τὰ πάθη τους. Ἀντίθετα, ὅσοι ἀγαποῦν τὸν Κύριο εἶναι ἰσχυροὶ καὶ κατανοοῦν ὅτι καμία σκοτεινὴ δύναμη δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς ἀγγίξει, γιατὶ ἔλαβαν τὴ σφραγίδα τῆς Εὐλογίας Του.

Ὅλα ὅσα σᾶς δίνουμε εἶναι ἡ ἀλήθεια γραμμένη στὴ σύγχρονη γλώσσα τῶν πνευματικῶν ὀντοτήτων τῆς νόησης. Σᾶς δίνουμε ἕνα αὐθεντικὸ μέρος ἀπὸ τὸ Σχέδιο μὲ τὴν ἐπιθυμία νὰ γραφτεῖ καὶ νὰ διαβαστεῖ.

Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ ἰδιαίτερα συγκλονίζει τὸ Σύμπαν εἶναι ἡ θεία Ἀποκάλυψη τοῦ ἀγαπημένου μας Ἰωάννη. Ἰδιαίτερα μᾶς ἀπασχολεῖ ἡ παρερμηνεία της.

Ὅπως ἀναφέρεται στὴν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου, ὁ Κύριος κατέρχεται θριαμβευτὴς ἐν τῷ μέσῳ τῶν Ἀγγέλων καὶ ἁγιάζει καὶ καθαγιάζει τὸν πλανήτη σας μὲ τὴν ἔκθαμβη πνευματική Του Παρουσία. Κυριαρχεῖ ἐπὶ τῆς Γῆς ὁ Προ Αιώνων Θεός καὶ ἡ σκοτεινὴ ἀρνητικὴ δύναμη ἀπέρχεται.

Ὁ Κύριος βαίνει ἐντὸς τῶν μελλόντων καὶ εἰσπνέει ἀπὸ τὴν ἀναπνοὴ τοῦ πλανήτη σας καὶ αὐτὴ τὴν εἰσπνοὴ τὴν καθαγιάζει καὶ τὴν ἐπιστρέφει στὴν πλανητικὴ ψυχὴ ὑπὸ μορφὴ τελετουργικῆς ἐκπνοῆς.

Ὁ Θεὸς τῆς Ἀγάπης κυριαρχεῖ στὸ συμπαντικὸ γίγνεσθαι καὶ ἀγνοεῖ τοὺς ἄστοργους, τοὺς ὑστερόβουλους, τοὺς ἀχόρταγους, ποὺ ἐμπλέκονται στὶς διαδικασίες τῆς φθορᾶς καὶ τῆς ἀπώλειας. Εἶναι Θεὸς πνεύσης καὶ πνεύματος καὶ ἐπιθυμεῖ διακαῶς ἐμπνευσμένες ὀντότητες «ἰσχυρὲς τῷ πνεύματι» καὶ διακινούμενες ἐν πορείᾳ σοφίας. Δὲν ἀπορρίπτει κανέναν, θλίβεται μόνο μὲ θλίψη ζώσα καὶ εἰσέρχεται σὲ νέες σταυρικὲς διαδικασίες.

Κανένα νούμερο καὶ κανένας ἠλεκτρονικὸς ὑπολογιστὴς δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ θέσει εἰσαγωγικὰ καὶ παρενθέσεις στὴ φωτεινὴ διάνοια τοῦ Χριστου, ποὺ ἐκπέμπει ἔτη φωτὸς Φως καὶ δίνει ἀγάπη καὶ ἐλεεῖ καὶ εὐλογεῖ καὶ ὑποθάλπει. Οἱ ἄνθρωποι δίνουν τροφὴ στὸ «θηρίο» γιατὶ οἱ ἄνθρωποι τὸ ἐνσαρκώνουν. Αὐτὸ τὸ θηρίο (αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι) θὰ γνωρίσει τὴν ὁλοκληρωτικὴ ἥττα στοὺς ἀμέσως ἐπερχόμενους καιρούς, γιατὶ κανένα θηρίο δὲν θὰ ἔχει τὴ δυνατότητα νὰ ἀντιμετωπίσει τὸν Ὑπέρτατο Κύριο.

Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ διακατέχεστε ἀπὸ τὸν νοσηρὸ φόβο ὅτι ὁ Κύριος θὰ πυρπολήσει καὶ θὰ κατακάψει καὶ πῶς ἔχετε τὴν ἔμπνευση –ἔμπνευση δική σας– νὰ δεχτεῖτε ὅτι εἶναι δυνατὸν ὁ Κύριος νὰ δεχτεῖ τὰ πυρὰ τοῦ ἀπόβλητου;

Τὸ πλάσμα τῆς ἀγάπης, τῆς αὐτοθυσίας, τοῦ πόνου, τῆς ἀέναης κίνησης ἐντὸς τοῦ Δίδειν καὶ τοῦ Παρέχειν καὶ τοῦ Δουναι Εαυτόν, εἶναι δυνατὸν νὰ φοβηθεῖ τὰ ἀσήμαντα θηρία;

Ἀναρωτιέστε ἀκόμη ποῦ ἀναφέρονται τὰ κείμενα τοῦ Ἰωάννου, μὲ τὶς τόσες ἀναφορὲς σὲ καταστροφές, τιμωρίες, συμφορὲς κ.λπ.; Εἶναι πολὺ ἁπλό. Ὁ φόβος καὶ οἱ ἀπειλὲς χρησιμοποιήθηκαν πάντοτε ὡς παιδαγωγικοὶ σύμβουλοι γιὰ τὸν ἄνθρωπο πού, λόγω τῆς νοητικῆς του κατάστασης, δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ ἀνταποκριθεῖ στὰ θεῖα κελεύσματα χωρὶς ὑποσχέσεις, χωρὶς ἀπειλές, χωρὶς ἀνταμοιβή. Ὁλόκληρη ἡ Παλαιὰ Διαθήκη διαπνέεται ἀπὸ αὐτὸ τὸ πνεῦμα καὶ μᾶς ἐμφανίζει ἕναν Θεὸ μεροληπτικό, ἐκδικητικὸ κ.λπ. Αὐτὸ ὅμως ἀπαιτοῦσαν οἱ καιροί, καιροὶ οἱ ὁποῖοι ἄλλαξαν μὲ τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος στὴ θέση τοῦ φόβου ἐναπόθεσε τὴν Αγάπη, στὴ θέση τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου τὶς περιεκτικὲς ἐντολές Του.

Ὅταν ὁ Ἄγγελος Φωτὸς κατέθεσε μὲ φόβο καὶ πάθος τὰ κείμενα τοῦ Οὐρανοῦ στὴ Γῆ διὰ χειρὸς τοῦ Ἰωάννου, ἡ νόηση τῆς ἀνθρώπινης ὀντότητας παραπλανοῦσε ἀκόμη τὸ Φῶς καὶ ἐνίσχυε τὸ σκότος. Οἱ ἀνθρώπινες ψυχὲς πορεύονταν ἐντὸς τοῦ σκότους νεκρὲς κατὰ τὴ νόηση καὶ ὁ πλανήτης, ἀνίκανος νὰ ἀντιδράσει καὶ νὰ κινηθεῖ, περιφερόταν ἐπίσης στὸ σκότος. Ἡ στασιμότητα τῶν πάντων ἄγγιζε τὴν πορεία τῶν ὄντων ἀρνητικὰ καὶ μέσα στὸ σκοτάδι τῆς ἄγνοιας καὶ τῆς ἀγριότητας ἀπὸ τὴν ἄγνοια, ὁ ἄνθρωπος ὅδευε σὲ ὁδοὺς δεισιδαιμονίας καὶ ὁδοὺς χωρὶς πνευματικὲς διεξόδους.

Τότε καὶ κάτω ἀπὸ αὐτὲς τὶς συνθῆκες δόθηκε τὸ κείμενο τῆς Ἀποκάλυψης, γιὰ νὰ χρησιμεύσει ὡς μοναδικὸ ὅπλο στοὺς ἀγῶνες ἄμυνας, στὸν ἱερὸ πόλεμο ποὺ διεξήγαγε ἡ Ἀρετὴ κατὰ τῶν παθῶν καὶ τῆς ἔκλυτης ζωῆς. Πρόκειται γιὰ ἕνα κείμενο αὐστηρῆς γραφῆς μὲ αὐστηρὲς ποινὲς γιὰ τοὺς παραβάτες του.

Τὰ ἀνθρώπινα ὄντα στὴν ἐποχὴ τοῦ Ἰωάννου, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν ἐποχὴ αὐτή, ἀνήγαν τὰ πάθη σὲ ἀξία καὶ τρόπο ζωῆς καὶ ἀπέδιδαν στὴν ὕλη ἀστραφτερὰ μετάλλια «εὔνοιας», ἐνῶ ὁ ἑκάστοτε ἰσχυρὸς αὐτοαποκαλούνταν ἐπὶ τῆς Γῆς Θεός. Δὲν εἶναι δὲ ἄγνωστες οἱ περιπτώσεις ὅπου τὴ θεϊκὴ ἰδιότητα αὐτοὶ οἱ ἰσχυροὶ τὴν ἀπέδιδαν στοὺς γήινους ἐρωμένους ἢ ἐραστές τους ἢ ἀκόμα καὶ στὰ εὐνοούμενα ζῶα τους.

Ὅμως, τὰ κείμενα τῆς Ἀποκάλυψης, καθὼς σήμερα, ὑπὸ τὶς παροῦσες συνθῆκες ζωῆς, γίνονται κατανοητὰ ἀπὸ τὸν νοητικὰ ἀνεπτυγμένο ἄνθρωπο –ἀνεπτυγμένο σὲ σχέση μὲ τὸν ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς τοῦ Ἰωάννου–, δὲν ἐκφράζουν τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὴ σοφία τοῦ Σύμπαντος καὶ τὴ σοφὴ πορεία ποὺ θὰ ἀκολουθήσει ὁ ἄνθρωπος στοὺς αἰῶνες ποὺ ἀκολουθοῦν.

Ὡστόσο, αὐτὰ τὰ κείμενα ἑρμηνεύονται ἀνεύθυνα καὶ ἀνόητα ἀπὸ τοὺς «ὑπεύθυνους» τῆς ἐποχῆς καί, συνεπῶς, παρερμηνεύονται, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ προκαλοῦν φόβο καὶ τρόμο καὶ ἐνδόμυχες ὑπόνοιες καὶ ἀμφιβολίες περὶ τῆς ὀρθότητας καὶ Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.

Ἀγνοεῖται παντελῶς ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς «ἑρμηνευτὲς» ὅτι ἡ ἔλευση τοῦ Κυρίου συνεπάγεται ἕνα γεγονὸς Ἀγάπης καὶ πραγματοποιεῖ ἕνα μέγιστο γεγονὸς Ἀγάπης ποὺ ἀποκαλύπτει τὸ Φῶς τοῦ Κυρίου.

Τὰ κείμενά μας ἔρχονται νὰ ἁπλοποιήσουν καὶ νὰ διερμηνεύσουν τὴν Ἀποκάλυψη τοῦ θείου Ἰωάννη, νὰ τὴ μεταγλωττίσουν στὴ γλώσσα τῆς νόησης, στὴ γλώσσα τοῦ ἐξελιγμένου πλανήτη τῆς παιδείας, τῆς παίδευσης καὶ τῆς ἐκπαίδευσης μέσα ἀπὸ τὶς ἐμπειρίες τῆς ἱστορικῆς πορείας του.

Ὁ θεῖος Ἰωάννης ἔλαβε τὸ μήνυμα τοῦ Κυρίου κάποια ἡμέρα σημαντικὴ γιὰ ὁλόκληρο τὸ συμπαντικὸ γίγνεσθαι, τὸ ἔλαβε διὰ τοῦ Ἀγγέλου Φωτὸς ποὺ ἐπιλέχθηκε καὶ ὁρίστηκε σύμφωνα μὲ τοὺς ὁρισμοὺς τῆς Ἀγάπης καὶ τῆς φροντίδας γιὰ τὸν Σημαντικό Ρόλο τῶν Μελλόντων τοῦ Σύμπαντος.

Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου, ἀκολουθώντας μιὰ σοφὴ προοδευτικὴ πορεία, θὰ προχωρήσει ἀποκαλύπτοντας τὰ μυστήρια μὲ ἀγάπη καὶ ὄχι μὲ τὸν φόβο τοῦ θηρίου, ποὺ ἤδη τώρα ἐπικροτεῖτε. Οἱ ἀλήθειες τῆς Ἀποκάλυψης θὰ τοποθετηθοῦν στὸν χρόνο, ποὺ ταξιδεύει ἐρευνητικὰ καὶ κρούει τοὺς αἰθερικοὺς κώδωνες τῆς σοφίας καὶ τοῦ κινδύνου, κινδύνου τῆς πορείας τοῦ Πνεύματος τῆς Ἀλήθειας.

Ὁ βωμὸς τῆς θυσίας θὰ καθαγιάσει τὴ Γῆ καὶ ἡ Γῆ θὰ ἀναγνωρίσει –ἐν μέσῳ λαμπρῆς παρουσίας Φωτὸς– τὸν Αιώνιο Κύριο. Μὲ πρωτόγνωρη ἐμπειρικὴ γνώση καὶ ἀφοσίωση θὰ Τὸν λατρέψει «εὔλογα καὶ νοητικὰ» καὶ ὄχι ἀνώριμα λόγω συναισθημάτων ἰδιοτέλειας καὶ προσδοκίας τῆς σωτηρίας καὶ κάτω ἀπὸ τὴν ἀπειλὴ τοῦ φόβου γιὰ τὴν τιμωρία. Ἡ λατρεία αὐτὴ θὰ εἶναι συνειδητή, σταθερὴ καὶ ἀναλλοίωτη στὸν χρόνο, γιατὶ θὰ ἀπευθύνεται σὲ ἕναν Θεὸ ἀποκεκαλυμμένο, σὲ ἕναν Θεὸ Ἀγάπης, σὲ ἕναν Θεὸ Παντοδύναμο.

Τὰ κείμενά μας ἀποκαλύπτουν τὴν Ἀποκάλυψη, γιατὶ «ἐν ἀπολύτῳ καρδίᾳ» λαμβάνουμε τὸν εὐλογημένο Ἰωάννη καὶ τὸν ποιοῦμε Φῶς Ἀγάπης καὶ σᾶς τὸν προσφέρουμε πρὸς βρώση καὶ πόση τῶν πνευματικῶν ἐξάρσεων. Σᾶς τὸν δίνουμε μὲ πίστη καὶ φρόνηση, ὠθούμενοι ἀπὸ τὴ Συμπαντικὴ Βούληση, μὲ τὴν πεποίθηση ὅτι σᾶς δίνουμε τὸν Κύριο «ἐν ἀπολύτῳ ἀγάπῃ καὶ Δικαιοσύνῃ».

Ἀντιλαμβάνεστε ὅτι σᾶς μιλᾶμε μὲ πάθος γιὰ τὴ γνώση, γιατὶ γνώση εἶναι τὸ Σύμπαν καὶ ὁ σκοπὸς τοῦ Σύμπαντος. Κατὰ συνέπεια, ἡ γνώση καταλήγει στὸν σκοπὸ τῆς Ζωης ὡς πορείας καὶ οὐσίας ἀναγωγῆς.

Ὁ Ἄγγελος τῆς Ἀποκάλυψης, ὁ πλέον καταξιωμένος τῶν οὐράνιων Ἀγγέλων, ἀνέλαβε νὰ σᾶς προδιαθέσει γιὰ τὰ μεγαλεῖα καὶ τὰ μεγάλα τοῦ μέλλοντος μὲ μόνη διάθεση νὰ σᾶς καταστήσει ἀπόλυτους γνῶστες, ἐρευνητὲς καὶ ἀστέρες τῆς αἰώνιας διανόησης, ὥστε νὰ μπορέσετε νὰ εἰσέλθετε στὴν Πανδαισία τῆς Ευδαίμονος ἐμπειρίας. Ἡ διανόηση αὐτὴ θὰ σᾶς διαπεράσει δομικὰ καὶ θὰ ἐπενεργήσει ἐποικοδομητικὰ στὴ νόηση καὶ θὰ καταστεῖ ἕνα Μέγα Σημειο ἔρευνας. Αὐτὴ θὰ σᾶς δώσει «ὕδωρ ζωντανὸ» καί, ὅπως λέει καὶ ὁ ἀγαπητὸς Ἰωάννης:

[…] καὶ ἐξαλείψει ἀπ᾿ αὐτῶν ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν, καὶ ὁ θάνατος οὐκ ἔσται ἔτι, οὔτε πένθος οὔτε κραυγὴ οὔτε πόνος οὐκ ἔσται ἔτι […]. (Ἰωάννου, Ἀποκάλυψις 21:4)

Σᾶς διδάσκουμε τὴν κατάκτηση τῆς γνώσης καὶ σᾶς ἀποκαλύπτουμε τὸν Θεό, γιὰ τὴ διαχρονικὴ βασιλεία τῆς νόησης τῆς Ὑπέρτατης Δύναμης. Καὶ ἐφόσον ποιήσουμε μαθητὲς καὶ μετέπειτα διδασκάλους, θὰ σᾶς προ-σημειώσουμε στὰ φοβερὰ γεγονότα τοῦ μέλλοντος, ὥστε νὰ παύσετε νὰ προσκυνᾶτε δαιμόνια καὶ ἄψυχα εἴδωλα, ποὺ στεροῦνται ὅρασης καὶ πορείας.

Ἀποκάλυψη δομεῖ, ἀναδομεῖ καὶ τέμνει τὸ Σύμπαν μὲ τομὲς σοφίας ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴ Δύναμη τοῦ Νοῦ.

Ἐνῶ ὁ εὐλογημένος Ἰωάννης μετέφερε τὴ χάρη του στὰ ὄντα τῆς Γῆς, ἐκεῖνα φυγάδευσαν τὴν εὐλογημένη καὶ ἀγαθὴ πορεία στὰ τέλματα τοῦ χαμοῦ καὶ ἐκπόρνευσαν τὸν πλανήτη καὶ τὸν ἐξέδωσαν στὴν πληθωρικὴ Σαλώμη, στὴν ἔκφραση τῆς ὕλης, τῆς φρίκης καὶ τῆς ἀσυδοσίας. Ἐντὸς τῆς ὕλης ὑπάρχει καὶ ἐνδιατρίβει ἡ μορφὴ τῆς Σαλώμης, ἡ ὁποία ζητᾶ ἐπίμονα τὴν κεφαλὴ τοῦ Ἰωάννου ἐπὶ πίνακι, τὴν κεφαλὴ τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς ἀνάστασης.

Καὶ ἐνῶ ὁ Κύριος, διὰ τοῦ Ἰωάννου, σᾶς ἔδινε βουλὲς δρόσου καὶ βροχή, ἡ Βαβυλὼν τῆς χλιδῆς –ἡ πόλη τῆς ὑλικῆς ἰσχύος– ἐκδιδόταν στοὺς ἑκάστοτε πειρατὲς καὶ λεηλατητὲς τοῦ πνεύματος.

Τὰ κείμενά μας ὁρίζονται ἀπὸ τὸν θεῖο Ἰωάννη καὶ δὲν ἐκτρέπονται ἀπὸ τοὺς ὁρισμούς του. Ἑρμηνεύουν τὰ πάθη καὶ τὰ θηρία τῶν παθῶν σας – καὶ ἡ ἑρμηνεία ποὺ δίνουμε εἶναι Ανάλογη μὲ τὰ στάδια τῆς ἀντιληπτικῆς σας ἱκανότητας, παράλληλα μὲ τὴν οὐσιαστική σας ἐξέλιξη. Ἡ θέση τους εἶναι καθοριστικὴ καὶ σταθερή, δὲν ἐπιδέχονται ἑρμηνεῖες παραφροσύνης, γιατὶ θίγεται ἡ ἐκ τοῦ Θεοῦ σοφία καὶ ἡ ἰσχὺς τοῦ θηρίου εἶναι ἡ ἑρμηνευτικὴ παραφροσύνη στὴ διάλεκτο τῆς ἀνυπαρξίας τῆς νόησης.

Ὁ πλανήτης σας εἰσχωρεῖ σὲ ἀναπλαστικὲς καὶ ἀναπνευστικὲς διόδους, ἀπὸ τὶς ὁποῖες θὰ λάβει ὑγιῆ στοιχεῖα μέσω τῶν πνευμόνων τοῦ Χριστοῦ, ποὺ λυτρώνει. Στὰ ἐπίκαιρα σημεῖα σας, «ἐν τῇ Δόξῃ Του ἀπαστράπτει ὁ Κύριος». Ἐκεῖνος ἀποφασίζει γιὰ ὅλους μας.

Ὁ διαβολεύς, τὸ θηρίο τῆς πλάνης, θὰ ριφθεῖ εἰς τὴν λίμνη τοῦ πυρὸς (Ἰωάννου, Ἀποκάλυψις 20:10) καὶ ἰδοὺ καινὰ ποιῶ πάντα. […] Γέγονεν. Ἐγὼ τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος. Ἐγὼ τῷ διψῶντι δώσω ἐκ τῆς πηγῆς τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς δωρεάν (Ἰωάννου, Ἀποκάλυψις 21:5, 6).415

Ἐμεῖς, οἱ σύντροφοί σας, ἀποκαλύπτουμε τὴν Ἀποκάλυψη μὲ ἕναν σύγχρονο τρόπο ἑρμηνείας. Στὸ Ὄνομά Του ὁρκιζόμαστε, ἀσπαζόμενοι τὸν Κύριο.

Ἴσως ἡ γλώσσα μας νὰ μὴν ἔχει τὸν ἐκφραστικὸ πλοῦτο ἑνὸς λογοτέχνη, ὅμως πρέπει νὰ γνωρίζετε ὅτι ἔχουμε φορτισμένα πεδία λήψης καὶ ἐκπομπῆς, γιατὶ ἐκφράζουμε σοβαρὰ θέματα καὶ ὄχι ἁπλὲς λογοτεχνικὲς ἢ φιλολογικὲς παραθέσεις. Ἐργαζόμαστε κατόπιν σχεδίου καὶ τὸ Σχέδιο αὐτὸ δὲν ἐκφράζεται μὲ λογοτεχνικὲς ἢ ποιητικὲς ἐκφράσεις, ἀλλὰ μὲ ἐκφράσεις πειθοῦς καὶ ἀκρίβειας. Ὁ Οὐρανὸς εἶναι ὁ ἐμπνευσμένος Ποιητής, ἀλλὰ ἐνίοτε περιορίζεται ἀπὸ ὁρόσημα ρεαλισμοῦ, γιατὶ τὸ ὅραμα τοῦ Οὐρανοῦ ἀγγίζει τὰ γεγονότα καὶ τὰ ἀκολουθεῖ.


415 Βρίσκουμε ἐνδιαφέρουσα τὴν εὕρεση μιᾶς σπανίως μεγάλης διαφορᾶς στὸ κείμενο ἀνάμεσα σὲ τέσσερεις ἐκδόσεις τῆς Καινῆς Διαθήκης: αὐτὴ στὴν ὁποία στηριζόμαστε σὲ αὐτὸ τὸ ἔργο (τὴν 44η ἔκδοση τοῦ 1998 τοῦ ἔργου τοῦ Π. Τρεμπέλα ποὺ ἐκδόθηκε γιὰ πρώτη φορὰ τὸ 1952, καὶ ποὺ βάση του ἀποτέλεσε ἡ Καινὴ Διαθήκη, «ἐγκρίσει τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ἐν Κωνσταντινουπόλει, ἐκ τοῦ Πατριαρχικοῦ Τυπογραφείου, 1912») καὶ τὶς παρακάτω ἐκδόσεις:

  1.    Τὴ Β΄ ἔκδοση (2006) τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὑπὸ τῶν Ζηλωτῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων, ἡ ὁποία ἀναφέρεται ὅτι προέρχεται ἀπὸ τὴν ἔκδοση τοῦ 1871 τοῦ Θεοφυλάκτου Βουλγαρίας στὴ Λειψία Σαξονίας, τὴν ἔκδοση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τοῦ ἔτους 1818, τὴν ἔκδοση τῆς Βενετίας τοῦ 1847, τὴν ἔκδοση τοῦ 1894 στὴν Ἀθήνα ποὺ ἐγκρίθηκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. «Γέγονεν. Ἐγώ εἰμι τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος», (σ. 570).
  2.    Τὸ Θεῖον καὶ Ἱερὸν Τετραευαγγέλιον καὶ ἡ Ἀποκάλυψις Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, Ἐκδόσεις Συναξαριστής, Ἀθῆναι 2011, στὸ ὁποῖο ἀναφέρεται ὅτι τὸ κείμενο ποὺ περιέχεται προέρχεται ἀπὸ ἀρχαῖες ἐκδόσεις τῆς Βενετίας καὶ ἀπὸ τὴν ἐγκεκριμένη ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω ἔκδοση τοῦ ἔτους 1933. «Γέγονε· Ἐγώ εἰμι, τὸ Α, καὶ τὸ Ω, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος», (σ. 526).
  3.    Diateqe Hadatā = Καινὴ Διαθήκη = Novum Iesu Christi D. N. Testamentum: Ad Christianiss. Galliae Et Poloniae Regem Henricum III. Potentiss. & Inuictiss. Principem, Christianae Religionis Vindicem & Assertorem unicum. Parisiis, Apud Hilarium Le Bovc, Sebastianum Moulin Et Ioannem Gueffier, In monte D. Hilarii. 1586. «Γέγονα τὸ Α καὶ τὸ Ω, ἀρχὴ καὶ τέλος· […]», (σ. 810).
ΚΕΦΑΛΑΙΑ