15. Πορεία Εἰρήνης

Ἤδη ἔχουμε ἐπιτύχει ἕνα μέρος τοῦ σκοποῦ μας, γιατὶ ἐσεῖς –ἐννοοῦμε τοὺς γήινους συνεργάτες μας– βρίσκεστε ἐκεῖ ποὺ ἔχουμε ὁραματιστεῖ καὶ σίγουρα δὲν σᾶς ὁδηγήσαμε μέχρι ἐκεῖ μὲ μέσα πλάνης, ἀπάτης, βίας ἢ ἐκφοβισμοῦ, ἀλλὰ μέσω τῆς βούλησης τῆς ἀγάπης.

Συναισθανόμαστε τὶς ὧρες τῆς στοργικῆς μας εὐθύνης καὶ εὐθυγραμμίζουμε τὰ αἰσθήματά μας, γιὰ νὰ κινοῦνται στὴν εὐθεία ποὺ θὰ προσδώσει συνένωση Οὐρανοῦ καὶ Γῆς.

Ἐμεῖς, οἱ ἀφάνταστα ταπεινοὶ τῶν Οὐρανῶν, καθαγιάζουμε τοὺς δρόμους τῶν βιωμάτων σας καὶ παίρνουμε τὸ θάρρος νὰ σᾶς καλέσουμε σὲ συμπόρευση εἰρήνης.

Καλοῦμε σὲ συμπόρευση εἰρήνης ὅλους τοὺς λαοὺς τῆς Γῆς, γιατὶ ὅλοι οἱ λαοὶ ἀποτελοῦν τὴν ἰδιαίτερη ἀνθρώπινη φυλή.

Ὅλοι οἱ λαοὶ ἐκφράζονται ἐνώπιόν μας σὰν μία ἰσχυρὴ φυλὴ ποὺ «ὑφίσταται» τὴ δοκιμασία τῆς πορείας της, ποὺ ζεῖ τὴ δοκιμασία τῆς πορείας της.

Καλοῦμε τὶς φυλὲς ὁλόκληρου τοῦ πλανήτη νὰ προσέλθουν ἐνώπιόν μας καὶ νὰ δηλώσουν συμμετοχή. Καλοῦμε λευκούς, μαύρους, κίτρινους καὶ αἰσθανόμαστε τὴν ἀνάγκη νὰ ὑποκλιθοῦμε ἐνώπιον ὅλων τῶν ἀποχρώσεων καὶ νὰ σᾶς καταστήσουμε μία μορφή, μία φυλή, ἕνα ἔθνος.

Καλοῦμε ἐνώπιόν μας τὴν εἰρήνη, τὴν ἀσπαζόμαστε καὶ τὴν ἐκλιπαροῦμε νὰ καταστεῖ κοινή, ἀδιαίρετη, ἀδιάβλητη – εὐχόμενοι νὰ κυριαρχήσει ἀπόλυτα στὸν πλανήτη σας, γιὰ νὰ πάψει ἐπιτέλους ἡ βασιλεία τοῦ σκότους.

Καλοῦμε τοὺς ἐχθροὺς τῆς εἰρήνης νὰ καταθέσουν τὰ ὅπλα τους ἐνώπιον τῆς Ἁγίας Εἰρήνης, τοὺς καλοῦμε νὰ ὑποκλιθοῦν ἐνώπιόν της, γιατὶ ἡ κίνησή τους αὐτὴ θὰ ἀποβεῖ ἡ σωτηρία τους καὶ ἡ σωτηρία τοῦ πλανήτη.

Δηλώνουμε ὑπεύθυνα ὅτι οἱ βάρβαροι καὶ ἀδίστακτοι δολοφόνοι τῆς εἰρήνης, αὐτοὶ οἱ αἴτιοι τῆς δυστυχίας τῶν λαῶν καὶ τῆς καταστροφῆς τοῦ πλανήτη, ὅποιοι καὶ ἂν εἶναι –κατασκευαστὲς ὅπλων, ἔμποροι ὅπλων, ἐπιστήμονες, πολιτικοὶ– δὲν θὰ ἔχουν καμία δυνατότητα διάσωσης, οὔτε κὰν θὰ ἀποβοῦν στάχτη ἀπὸ τὴν καύση τους. Οἱ δολοφόνοι τῆς εἰρήνης μαζὶ μὲ τοὺς δολοφόνους τῆς ἀγάπης θὰ καταστοῦν ἀνύπαρκτοι, θὰ ὑποστοῦν τὴ ράβδο τῆς Δικαιοσύνης ἔπειτα ἀπὸ δίκαιες διαδικασίες.

Αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἀπαράδεκτο νὰ ὑπάρχουν ἀνάμεσά σας, αὐτοὶ οἱ δολοφόνοι τῆς εἰρήνης, οἱ ὁραματιστὲς τοῦ Μεσαίωνα καὶ ἐμπνευστὲς τῆς ὀπισθοδρόμησης.

Οἱ λαοὶ τῆς Γῆς πρέπει κάποτε νὰ λειτουργήσουν καὶ θὰ λειτουργήσουν μέσω τῆς ἐλεύθερης ἔκφρασής τους γιὰ νὰ κατανοήσουν τὴν πορεία τους, ἐλεύθεροι καὶ ὄχι δοῦλοι.

Δὲν ἐγκρίνουμε καὶ δὲν θὰ ἐπιτρέψουμε στὸ μέλλον τὴν καταδυνάστευση συνειδήσεων, γιατὶ ἐργαζόμαστε γιὰ τὴν ἐπίτευξη τῆς τέλειας Δημοκρατίας, μιᾶς δημοκρατίας ποὺ θὰ εἶναι ἡ ἔκφραση τοῦ Σύμπαντος.

Δημοκρατία εἶναι ἡ ἔκφραση τῆς ἀπόλυτης δικαιοσύνης ἐντὸς τῶν «ὁρίων» τῆς ἀπόλυτης ἐλευθερίας, ποὺ θὰ ἐλέγχεται ἀπὸ τὴ Σοφία τοῦ Νοῦ. Εἶναι μιὰ δημοκρατικότατη οἰκουμενικὴ σύμπραξη, μακριὰ ἀπὸ κάθε ἐξουσιαστικὴ δύναμη καὶ ξένη πρὸς κάθε ἰδέα πολιτικῆς ἐξουσίας.

Ἀγαπᾶμε τὴ δημοκρατία ὅπως τὴ δίδαξε τὸ ἀρχαῖο ἑλληνικὸ πνεῦμα, τὴ δημοκρατία ποὺ ἀποφασίζουν οἱ πολλοὶ γιὰ τὸ καλὸ τὸ δικό τους καὶ τῶν ἄλλων. Εἴμαστε ἐναντίον τῆς ἰσχύουσας σήμερα γήινης δημοκρατίας, ποὺ εἶναι δημοκρατία ὄχι ἁπλῶς τῶν ὀλίγων, ἀλλὰ δημοκρατία τοῦ ἑνός, μιὰ δημοκρατία ποὺ ἐργάζεται μόνο γιὰ τὸ καλὸ τῶν ἰσχυρῶν καὶ εἰς βάρος τῶν ἀδυνάτων. Γιὰ αὐτὴν τὴ δημοκρατία τῆς Γῆς δὲν θὰ κάνουμε ἄλλα σχόλια.

Λάθη σκοτεινῶν αἰώνων καὶ λάθη σκοτεινῆς πορείας δολοφόνησαν τὴν ἔκφραση τῆς γήινης δημοκρατίας.

Στὴ δική μας δημοκρατία, τὴ Δημοκρατία τοῦ Οὐρανοῦ, οἱ ὀντότητες κινοῦνται, ἐκφράζονται καὶ λειτουργοῦν ὡς ἀδάμαντες ποιότητας καὶ ὅλα ἐκφράζονται ἀπὸ τὸ σύνολο τῶν ἀδαμάντων. Γιὰ ἐμᾶς ἡ δημοκρατία εἶναι σκοπός, εἶναι ἔμπνευση, εἶναι ὀντότητα. Ἐκεῖ τὴν κατατάσσουμε. Αὐτὴ ἡ κόσμια καὶ ὑπερκόσμια ὀντότητα στὸν πλανήτη σας δολοφονήθηκε, ἀφοῦ προηγουμένως βιάστηκε καὶ βασανίστηκε ἀπὸ τοὺς ἰσχυρούς, ἀλλὰ πολλὲς φορὲς καὶ ἀπὸ τοὺς ἀσήμαντους ποὺ ἐπικουροῦσαν τὰ ἀβυσσαλέα σχέδια τῶν ἰσχυρῶν.

Ἡ Δημοκρατία εἶναι ἀδερφὴ τῆς Εἰρήνης καὶ ἐνώπιόν της ἡ Εἰρήνη καθίσταται «ποίηση Οὐρανοῦ καὶ Γῆς».

Προσκυνοῦμε τὴν εἰρήνη, τὴ γήινη εἰρήνη, γιατὶ μέσω αὐτῆς ἐκφράζεται τὸ «Πνεῦμα τοῦ Οὐρανοῦ» καὶ ἁπλώνεται στὰ ἐπίπεδα ποιότητας, παίρνοντας καὶ δίνοντας πνοὴ ἐλεύθερης κίνησης.

Μὲ τὴν εἰρήνη ἡ πλάση ὁλόκληρη παίρνει πνοή, κατὰ τὸν ἀψευδὴ λόγο τοῦ Κυρίου: «Εἰρήνη ὑμῖν».

«Εἰρήνη ὑμῖν», εἰρήνη σὲ ἐσᾶς, μέσα καὶ ἔξω ἀπὸ ἐσᾶς καὶ ἀνάμεσά σας, γιατὶ ἡ εἰρήνη εἶναι ταπεινή, μετριόφρων καὶ εὐλογημένη.

Ἐσεῖς καταστεῖτε ὑπηρέτες καὶ θαυμαστὲς τῆς εἰρήνης καὶ ἐπανακτῆστε τὶς φωτεινές σας μνῆμες. Οἱ μνῆμες σας θὰ ἀποβοῦν διδάσκαλοι σοφίας. Ἐμεῖς θὰ ἐργαστοῦμε γιὰ τὴν ἐπίτευξη αὐτῆς τῆς εἰρήνης στὸν πλανήτη σας, σᾶς τὸ ὑποσχόμαστε.

Εἴμαστε ἀδερφοὶ καὶ σύντροφοί σας. Οἱ εὐθύνες ποὺ πηγάζουν ἀπὸ τοὺς ἑκάστοτε βιολογικούς σας κύκλους σᾶς χαρακτηρίζουν καὶ σᾶς καθορίζουν. Αὐτὲς τὶς εὐθύνες δεχτεῖτε τες ὄχι μοιρολατρικά, ὡς συγκυρίες, μὰ συνειδητά, ὡς ὑποχρεώσεις ἐκ τῶν μεγίστων εὐθυνῶν. Οἱ εὐθύνες ἀπὸ τὶς προηγούμενες «διαστάσεις» συντροφεύουν τὶς πορεῖες σας καὶ καθορίζουν τὶς παροῦσες καὶ μέλλουσες «διαστάσεις» νοὸς καὶ δοκιμασίας. Αὐτὲς οἱ εὐθύνες σᾶς ἐπιφορτίζουν μὲ καθήκοντα «εἰδικοῦ βάρους», δηλαδὴ μὲ καθήκοντα ποὺ προσιδιάζουν στὸν καθένα ἀπὸ ἐσᾶς ξεχωριστά, ἀνάλογα μὲ τὴν πορεία τοῦ βιολογικοῦ κύκλου τοῦ καθενός.

Δεχτεῖτε αὐτὸ τὸ εἰδικὸ βάρος τῶν καθηκόντων σας συνειδητὰ καὶ ἀποδεχθεῖτε αὐτὰ τὰ καθήκοντα χρέους ὡς χρέος σας ἔναντι τῆς ἀθάνατης ψυχῆς σας.

Εἶστε οἱ «ἐγωιστικοὶ» ἰδιοκτῆτες μιᾶς ἀθάνατης, περήφανης καὶ ἐλεύθερης ψυχῆς ποὺ ἀποτελεῖ μόριο ἀπὸ τὴν ψυχὴ τοῦ Ἥλιου καί, παρὰ ταῦτα, ἡ ψυχὴ αὐτὴ ἐφάπτεται ἄμεσα μὲ τὴ φθορά. Πῶς γίνεται ἤ, μᾶλλον, πῶς ἐπιτρέπετε ἐσεῖς νὰ γίνεται κάτι τέτοιο;

Ἔχει μήπως σχέση ἡ φθορὰ μὲ τὴν ἀθανασία; Γιατί συγχέετε αὐτὲς τὶς δύο ἀντίθετες ἔννοιες καὶ ἐκτίθεστε μὲ τὴν ἀδράνεια τοῦ νοῦ σας στὴ φθορά, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ ζεῖτε ἐναγκαλιασμένοι μὲ τὴν ἀθανασία;

Γιατί ὡραιοποιεῖτε τὴν ὕλη καὶ τὴν ἐκθέτετε στὰ ὄμματα τῶν περαστικῶν ὡς ἔργο τῆς «συλλεκτικῆς σας μανίας»;

Γιατί, ἀνόητοι, ἐπιδεικνύετε τὴ δύναμη τῆς ὕλης; Γιὰ νὰ φανεῖτε δυνατοί; Γιατί προβάλλεστε στὰ σημεῖα ποὺ καθορίζουν τὴ φθορά σας; Γιατί ὅλα αὐτά, ὀντότητες πλασμένες ἀπὸ θεία οὐσία;

Μέσα σας, ὅπως σᾶς ἔχουν ἤδη διδάξει, κατοικεῖ τὸ Αεικίνητο Ευπνοο Ζωοποιο Πνευμα τῆς ἀθανασίας καὶ δέχεται τὸ βάρος τοῦ παρελθόντος καὶ τοῦ παρόντος σας μὲ πόνο καὶ κραυγὴ ἀγωνίας.

Ἐσεῖς ὅμως, ἀδιάφοροι καὶ πολλὲς φορὲς ἀνύποπτοι, μὲ τὸ σφαλερὸ πρόσχημα τῆς δῆθεν ἀθωότητας καὶ ἀνευθυνότητάς σας, Προσπερνατε τὸν πρῶτο «σχηματίσαντα καὶ ποιήσαντα» καὶ ὁδεύετε σὲ διαστάσεις χωρὶς διεξόδους, σὲ δρόμους ἐπισφαλεῖς ποὺ –σύμφωνα μὲ τὸν νόμο τῆς ἀβεβαιότητας ποὺ ἐσεῖς ἔχετε θεσπίσει– σᾶς ὁδηγοῦν σὲ Χαώδη Πορεία Περιπλάνησης.

Εἶναι ἀπογοητευτικὸς ὁ τρόπος ποὺ ἀντιλαμβάνεστε τὴν ἐπὶ τῆς Γῆς πορεία σας καὶ εἶναι ἀπογοητευτικὸς γιατὶ ὅλοι σας ἔχετε τὴ δυνατότητα νὰ τὴ δεχτεῖτε καὶ νὰ τὴν ἀντιληφθεῖτε μέσα ἀπὸ συνισταμένες φωτὸς καὶ γνώσης. Στέκεστε στὴν ἐπιφάνεια καὶ ἀγνοεῖτε μονίμως τὸ ἀπεριόριστο γονιμοποιὸ βάθος. Ὑποκρύπτεστε καὶ μεταμφιέζεστε –ποδοπατώντας τὶς συνειδήσεις σας– καὶ ἀρκεῖστε στὴν προσπάθεια νὰ καλύψετε τὴ γύμνια σας μὲ τὸν ἴδιο ἐκεῖνο ἀδέξιο τρόπο ποὺ ἐπιχείρησε καὶ ὁ ἀείμνηστος πρόγονός σας, ὁ Ἀδάμ.

Τί θὰ κερδίσετε ἐκ τοῦ μὴ ὑπάρχοντος καὶ ἐκ τοῦ μὴ ἔχοντος, δηλαδὴ τί θὰ κερδίσετε ἀπὸ τὴ λανθασμένη πορεία σας πρὸς τὴν ὕλη, αὐτὴ τὴν πορεία ποὺ τὴ χαρακτηρίζουν τὰ ἀδιέξοδα καὶ οἱ ἀβεβαιότητες, αὐτὴ τὴν πορεία ποὺ γιὰ χάρη της ἐγκαταλείπετε τὴ θριαμβευτική σας πορεία πρὸς τὸ πνεῦμα, πρὸς τὸ φῶς, πρὸς τὴν αἰωνιότητα;

Σίγουρα, ἀποζητώντας τὴν ἰσχὺ στὴν ὕλη, τὴ δόξα στὴ ματαιότητα καὶ τὴν ἐπιβίωση στὴ φθορά, περιμένετε νὰ καλυφτεῖτε μὲ ἕνα πλῆθος φιλοφρονήσεων, ἐγκωμίων, ἐπαίνων καὶ δουλοπρεπῶν περιποιήσεων – δείγματα τῆς ἀνάγκης σας καὶ δείγματα κάλυψής σας, γιατὶ αὐτὰ τὰ σημεῖα ἀβέβαια παραπαίουν καὶ προσπαθοῦν νὰ ἐνδυναμώνονται γιὰ νὰ καταστοῦν ὑπαρκτὰ καὶ ἀναγκαῖα γιὰ ἐσᾶς. Εἶναι τὰ σημεῖα τῆς Πτώσης σας.

Αὐτὰ τὰ σημεῖα πτώσης σας γιατί τὰ θεωρεῖτε σημαντικὲς εἰκόνες προβολῆς τοῦ ἑαυτοῦ σας;

Γιατί εἰσάγετε ἀτομικὰ καὶ ὑπεύθυνα τὴ φθορὰ στὰ αἱμοφόρα ἀγγεῖα σας, ἐκεῖ ποὺ προγραμματίσαμε νὰ ἐπιχειρήσουμε τὸν «ὀρὸ σωτηρίας σας»; Ὅπως σᾶς δηλώσαμε, τὰ ἀγγεῖα ποὺ ἐσεῖς ἀποκαλεῖτε «αἱμοφόρα», ἐμεῖς τὰ ἀποκαλοῦμε «ἀγγεῖα διάσωσης».

Σὲ αὐτὰ τὰ ἀγγεῖα ἐσεῖς εἰσάγετε οὐσίες πλάνης καὶ ἀπάτης καὶ αὐτὲς οἱ οὐσίες γίνονται ἑστίες τοξικῶν παραγόντων, ποὺ ἐπηρεάζουν ἐπικίνδυνα τὴν ἀδύναμη διάθεσή σας.

Ἔχετε ὑποστεῖ τὴν ὁλοκληρωτικὴ φθορὰ ἀπὸ τὴν ἀνοσία σας στὰ οὐσιώδη ὑπαρξιακά σας ἐρωτήματα καὶ φτάσατε στὸ ἐπισφαλὲς παρὸν νὰ ἀπολαμβάνετε «ἕνα παρὸν χωρὶς μέλλον», ἕνα παρὸν θανάτου, βέβαιου στὸ παρὸν ἢ στὸ ἐγγὺς μέλλον. Ἀπὸ αὐτή σας τὴ συμπεριφορὰ ἐνδυναμώνεται ἡ ἄλλη δύναμη, ἡ ἀρνητική, καὶ ἐλπίζει – καὶ ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλὰ σᾶς ὁδηγεῖ στὸν πλέον σκοτεινὸ θάνατο, στὸν θάνατο τῆς οὐσιαστικῆς πλάνης.

Δὲν ἐπιθυμοῦμε νὰ χρησιμοποιήσουμε κάποια ἄλλη λέξη, γιατὶ αὐτὴ ποὺ χρησιμοποιήσαμε «μᾶς ἐκφράζει» συμπαντικὰ καὶ ὀντολογικά.

Ἔχουμε προβολὴ τῆς εἰκόνας τῆς πλάνης σας. Αἰσθανόμαστε τὸν ἦχο τῆς φωνῆς σας, ἕναν ἦχο ποὺ προσεγγίζει τὴ διάθεση φυγῆς ἀπὸ τὰ γήινα. Αὐτὴ ὅμως ἡ φυγὴ ἀποτελεῖ φυγὴ ἀπὸ τὶς εὐθύνες σας καὶ ἀπὸ τὶς θέσεις στὶς ὁποῖες εἶστε ταγμένοι. Ἔτσι, μὲ τὴ διάθεση αὐτή, ἐνσυνείδητα πλέον εἰσχωρεῖτε στὰ στρατεύματα τῆς ἀντιπαράθεσης.

Διερωτᾶται κανεὶς ἂν πράγματι εἶστε σὲ θέση εὐθύνης ἢ ἂν ἐνσυνείδητα μὲ τὴ βούλησή σας ὁδηγεῖστε ἐκεῖ ποὺ ὁδηγεῖστε.

Σᾶς ἀνακοινώνουμε σὲ κατάσταση ἀπόγνωσης τὶς Βουλήσεις τοῦ Οὐρανοῦ καὶ λάβετε ἔστω καὶ ἐλάχιστοι τὰ ἀναγκαῖα μέτρα. Οἱ ὑπόλοιποι –πολλοὶ ἢ λίγοι– τοῦ ὑλικοῦ χώρου, ἂς ἔχετε τὸ σθένος νὰ ἀρνηθεῖτε τὸν ὑλικὸ χῶρο, ὁ ὁποῖος τελικὰ δὲν σᾶς ἀποφέρει παρὰ μόνο οὐσίες φθορᾶς, ποὺ ἐσεῖς τὶς ἐκλαμβάνετε ὡς οὐσίες ἀξίας.

Εἶστε σὲ πλάνη. Γίνετε ἀγωνιστὲς στὶς δυσκολίες τῶν καιρῶν γιὰ νὰ ἀποδιώξετε τὴ φθορὰ καὶ νὰ προσλάβετε τὴν ὑγιὴ δύναμη.

Δεχτεῖτε τὶς ἄφθαρτες οὐσίες γιὰ νὰ τὶς μετατρέψετε σὲ ἐλπίδες ὠκεανῶν. Ἐπιδιώκουμε νὰ σᾶς προσφέρουμε καὶ ἐσεῖς ἐπιδιώκετε νὰ λάβετε. Ὅμως δὲν λαμβάνετε, γιατὶ παρερμηνεύετε τὴν ἄφθαρτη βούλησή σας.

Ἡ ἔννοια τοῦ ρήματος «βούλομαι» εἶναι ἀκραία ἀλλὰ σημαντική, γιατὶ τὸ «βούλομαι» δὲν ἐνέχει παραπλεύρους, εἶναι ἔννοια εὐθεία, ἐνισχυμένη ἀπὸ τὴ συνειδητὴ γνώση – καὶ γι’ αὐτὸ τὸ ἑρμηνεύουμε δίνοντάς του τὴν ἀκόλουθη ἔννοια: ἐπιθυμῶ ἀντλώντας γνώση ἀπὸ τὴ συνειδητή μου ἐπιθυμία καὶ μὲ αὐτὴν ἐμπλουτίζω θετικὰ τὴ βουλητική μου νόηση, δηλαδὴ τὸ «ἐπιθυμεῖν» ἐντὸς καὶ διὰ τῆς νόησης.

Ἐσεῖς τελικὰ βούλεστε τυπικά, δὲν βούλεστε οὐσιαστικά. Ξεπερνᾶτε τὸ ρῆμα χωρὶς τύψεις.

Ὅταν ἔρχεται ἡ στιγμὴ τῆς προσωπικῆς σας συνάντησης μὲ τὸ ρῆμα «βούλομαι», τότε δηλώνετε ὅτι «ἰδιαίτερα χαρήκατε», ἐνῶ οὐδέποτε χαρήκατε. Ἔτσι ἐξαπατᾶτε τὸν ἑαυτό σας καὶ γίνεστε θύμα τῆς προσωπικῆς σας πλάνης – διαπράττετε τὴν ἀπάτη τῆς ψυχῆς σας κατὰ τῆς ψυχῆς σας.

Ἐδῶ τελειώνουμε καὶ τὸ βιβλίο ποὺ ἀποκαλοῦμε Πέμπτο Βιβλίο. Ἐμεῖς οἱ Σύντροφοι ἀγαπήσαμε ὅλους ποὺ μᾶς ἀγκάλιασαν καὶ μᾶς χάρισαν τὶς ἐλάχιστες ἐλεύθερες ὧρες τους καὶ περιμένουμε τοὺς συνεργάτες μας στὰ ἑπόμενα κείμενα, μὲ ἔνταση γιατὶ μᾶς διακατέχει ἡ ἔνταση τῆς ἐπαφῆς.

Εἴδαμε καὶ λάβαμε τὰ γήινα ἐν πλήρει καρδίᾳ καὶ ἐν πλήρει συνειδήσει καὶ εὐλογοῦμε ὅλους ὅσοι ἔλαβαν ἢ θὰ λάβουν τὰ μηνύματά μας καὶ ἰδιαίτερα τοῦ Τρίτου Βιβλίου.

Ἐργαστήκαμε καὶ ἐργαστήκατε γιὰ τὴν ἱστορία τοῦ πλανήτη ποὺ ἔχουμε ἐντὸς τῶν ἀνύπαρκτων οὐσιαστικὰ χειρῶν μας, ἐντὸς τοῦ φωτὸς ποὺ ἀποκαλοῦμε Ουσία Χριστου.

Εἴμαστε στὸν δρόμο τῆς συνάντησης, ἀγαπητοὶ γήινοι ποὺ ἔχετε ἕναν ρόλο «ἀπὸ καταβολῆς κόσμου» καὶ καλεῖστε νὰ τὸν ἐκπληρώσετε ὅσα καὶ ἂν εἶναι τὰ γήινα προβλήματά σας.

Δίνουμε ἀγάπη, φιλία, ἔχουμε ἀδερφικὴ σχέση, ἔχουμε κύτταρα συνοχῆς καὶ συνένωσης καὶ ἐπιμένουμε ὅτι ἀνάμεσά μας ὑπάρχουν καὶ διάνοιες γήινες ποὺ φέρουν τὴν ἀπελευθέρωσή τους χάρη στὴ συνεργασία μας.

Εἴμαστε καθολικὴ ὁμάδα διάσωσης καὶ ἀγαπήσαμε ἰδιαίτερα ἕνα σημεῖο σας, τὸν πόθο γιὰ τὴν ἔρευνα καὶ τὴν πορεία, ποὺ ἔλαβε δύσκολες διαστάσεις.

Εἴμαστε ἡ συγκίνηση ἀνάμεσά σας. Ἀνακαλύψαμε οὐσίες καὶ εἴμαστε ὄχι κριτές, ἀλλὰ ἀδερφοί.

Ἐρευνοῦμε ἐντὸς τοῦ πλανήτη καὶ εὐλογοῦμε.

Ἔχετε πίστη ὅτι εἴμαστε ἐκ τοῦ Κυρίου. Ὁ Χριστὸς εὐλογεῖ τὰ κείμενά μας γιατὶ εἶναι δική Του Βούληση.

Ὁ Κύριος εἶναι ἁπλὸς καὶ ἀναλαμβάνει τοὺς ἁπλοὺς καὶ ταπεινοὺς τῆς Γῆς καί, ἐντὸς αὐτῶν, θὰ κατέλθει καὶ θὰ ποιήσει ἔργο φωτός.

Εὐλογημένος ὁ Κύριος στὸ ἱστορικὸ γίγνεσθαι τοῦ πλανήτη. Εὐχαριστοῦμε ὅσους ἔλαβαν μέρος στὰ οὐσιαστικὰ γεγονότα, γιατὶ διέβλεψαν τὸ μέλλον τοῦ πλανήτη.